Categorie: 2022

Er komt een kort berichtje op mijn iPhone binnen. ‘Maxi Jazz overleden’, geeft het wel erg bondige slecht nieuws berichtje van mijn neef aan. ‘Ach shit, een groot man is veel te vroeg gegaan’, antwoord ik even later en mijn eerste kerstdag ochtend begint met een hoofd en hart vol (muziek) herinneringen. Vaak wordt na het overlijden muziek van de artiest een periode veelvuldig beluisterd. Bij Faithless ben ik al die jaren steady doorgegaan om met enige regelmaat van zijn muziek (en van Rollo, Sister Bliss) te genieten. Veel songs zijn voor mij verbonden met mooie en intense belevenissen door de afgelopen decennia heen. Zelfs een week voor zijn heengaan had ik nog op groot scherm de Dvd Live at Alexandra Palace (2008) gezien. Het was direct weer een feest van luisteren, meezingen en mee swingen. Want op deze dance muziek ga je vanzelf meebewegen, uit je hoofd direct naar je hart en soms word je ook diep geraakt in je ziel.

No roots

Halverwege de negentiger jaren kwam ik in aanraking met de muziek van Faithless. Ik was in de platenzaak ‘Elpee’ in Groningen en kan mij het als de dag van gisteren herinneren dat ik direct diep onder de indruk was van deze mix van dance, triphop, progressive trance, hiphop, pop, club en waarschijnlijk nog meer verschillende andere stijlen. Faithless muziek was iets totaal nieuws voor mij en vulde die dag op een magische manier de gehele ruimte van de ‘platenzaak’. Uiteraard vertrok ik met hun net uitgebrachte cd. Vooral het nummer ‘I want my family back’ en ‘No roots’ werden en zijn nog steeds voor mij de ultieme meditatieve songs. Ze maakten dat ik mij diep bewust werd van de impact van het (niet) kennen van je roots van jezelf en voor onze geadopteerde zoon uit Colombia. Vooral de noodzaak om dit uit te zoeken.

Live

Wat  hebben we intens genoten van de verschillende prachtige Faithless concerten, met deze bijzondere frontman Maxi Jazz. Eén van hun laatste concerten staat mij nog extra helder bij. Songs als ‘I want My family back’, ‘No roots’ en ‘We become one’ namen mij mee naar ervaringen waar woorden overbodig zijn. 

Beroemd

In het voorprogramma van dit concert van Faithless, trad rapper Maxi Jazz met zijn E-Type Boys op. Ik was enorm verbaasd dat het publiek pas enthousiast reageerde, toen hij na het voorprogramma opnieuw opkwam met Faithless. Ik denk dat de wijze boeddhist Maxi Jazz ‘beroemd zijn’ goed kon relativeren. 

Liefde

Uiteindelijk gaat het over liefde. Veel luister en dans plezier op het schitterende nummer  ‘What about love’ en dat we misschien ooit daadwerkelijk ‘We come one’ zullen zijn.

Thank you Maxi Jazz for your heavenly music. I want more, but you take the long way home

Luistertip: What about love, Faitlesshttps://www.youtube.com/watch?v=4k9pbZThtNw

Afgelopen weekend waren we met vrienden in museum More, het grootste museum voor modern realisme in Nederland. Ik werd in mijn ziel geraakt door de prachtige fotoreportage ‘De mens in de Metropool’ van Bas Losekoot. Zijn briljant spel met lichtinval en de indringende wijze van het individuele portretteren van mensen in de menigte ontroerde en verstilde mij. Ik realiseer mij hoe belangrijk kunst kan zijn voor onze gezondheid. We beseffen al een tijdje dat het concept gezondheid verder gaat dan alleen psychisch en lichamelijk welbevinden en vooral ook gaat over de kwaliteit van het dagelijks leven, sociale contacten en zingeving.

Kunst en zingeving

Kunst leert ons genieten, leert ons vergeten, leert ons om vanuit een ander perspectief te kijken, voelen, luisteren, geeft troost en inzichten. Kunst laat ons dromen, dansen, zingen, verstillen. ‘De leraar gaf zijn fotografie studenten de opdracht om een week lang alles te gaan bekijken door een diafragma’, zo vertelt Bas in zijn visueel verslag. Op deze manier kijk je opeens heel anders naar de wereld om je heen. Kunst leert je anders te kijken, verschuift je perceptie, doorbreekt patronen.

Kunst en Geneeskunde

Het Radboudumc Nijmegen leert studenten in de opleiding geneeskunde ook door middel van lessen in kunst hun diagnostische vaardigheden en observatie skills te verbeteren. ‘Het is uitgebreid onderzocht dat door patronen in kunst te leren herkennen, dit leidt tot empatischere dokters en meer persoonsgerichte zorg’, las ik in ‘De kunst van het kijken’ het nieuwsbulletin van het Radboud UMC. ‘Wat een prachtig inzicht’, dacht ik. Kunst voor betere artsen en kunst ter bevordering van eigen gezondheid/zingeving.

‘Kunst als spirituele voeding van de ziel’, bedacht ik ondertussen als werktitel. ‘Hiermee is het idee van een podcast over de relatie tussen kunst, gezondheid en leefstijl geboren’, besloot ik en liep het museum uit de natuur in.

Luistertip: Viva la vida, Coldplay https://www.youtube.com/watch?v=dvgZkm1xWPE

https://www.artmajeur.com/nl/magazine/14-levensstijl/10-redenen-waarom-kunst-therapeutisch-is/331555

Het najaar ritueel om de klok een uur terug te zetten ervaar ik altijd weer als een drempel. Elk jaar ga ik met tegenzin de donkere periode van het winterseizoen in. ‘Het enige voordeel van het terugzetten van de klok is een uur langer weekend’, constateer ik met een mengeling van opstandigheid en gelatenheid. De wekker gaat en ik sta op met een gevoel van middernacht. Het is december en ik moet nog steeds wennen aan het donker vroeg in de ochtend en het donker vroeg in de avond.

Overgave

De appelboom heeft ondertussen allang de laatste appels van zich afgeschud, de gevallen bladeren hebben een gekleurd tapijt over het grasveld gecreëerd. De hangmat in de boom ligt vol rottende bladeren. Mijn voeten zakken een beetje weg in het natte nog onbelopen gras. Er hangt een herfstige geur van afscheid in de tuin door de vele november regens vermengd met dat wat teruggegeven wordt aan de aarde.

De houten rechte stoelen rondom de lange tuintafel staan er ondertussen wat verloren en verlaten bij. Het doet mij denken aan een feest dat allang voorbij is en waarbij de feestrestanten nog steeds opgeruimd moeten worden. Het is zondag als we tussen twee miezerig afgeknepen regenbuien door de stoelen inklappen en verplaatsen naar het schuurtje, waar ze mogen schuilen om in het voorjaar terug te keren. Ik pak het vergeten rooster van de BBQ, die nog steeds tegen de boomstam uitrust. De weersinvloeden hebben het ondertussen een roestbruine kleur gegeven. 

Herinneringen aan die laatste nazomerse culinaire gezelligheden roepen even mijn aandacht en verdwijnen vervolgens weer in de mistflarden van het aankomende koude seizoen. ik leg het rooster bij de andere tuin accessoires.

Het is december en ik heb de meteorologische winter onder een onderkoeld protest maar weer geaccepteerd. De tijd van het naar binnen keren en huiselijke geborgenheid is aangebroken. De sfeerverlichting is van buiten naar binnen verplaatst. De traditionele december bijeenkomsten worden gepland en de agenda is gevuld met gezamenlijke borrels, lunches en andere gezellige etentjes.

En weer is er tegen beter weten in de stille hoop en wens op een witte deken van sneeuw die alle wereldse akeligheden bedekt onder een wit tapijt van serene stilte, zachtmoedigheid en hoop. ‘Gelukkig, de top 2000 a gogo tussen kerst en oud en nieuw gaat wel door. Tenminste iets wat nog vertrouwd is, al is het in een andere opstelling’ overdenk ik in dankbaarheid.

Tegelijkertijd vraag ik mij retorisch af of mijn gedoetjes nog wel kunnen in deze tijd van mega XL mondiale problemen. ‘Ja, ik mag mijn eigen mooiste leven leiden, met ook aandacht voor de ander en voor datgene waar ik wel invloed op heb’, antwoord ik mijzelf met overtuiging. ‘Een mooie kerstgedachte’, besluit ik en stap volledig de maand december in. 

Hoe beleef jij december?

Fijne december maand allemaal, liefs Tonie.

Luistertip: something about december, Christina Perriehttps://www.youtube.com/watch?v=OR2LXXIX8ro 

De waarde van tijd
Ik begon anders naar de tijd te kijken en te voelen vanaf mijn ontmoeting met de Chronos en Kairos tijd.

Chronos is oorspronkelijk een figuur uit de Griekse mythologie. Hij staat voor de lineaire, meetbare kloktijd. De tijd waarin we van activiteit naar activiteit gaan. De tijd van de waan van de dag, waarin we binnen onze sympathische automatische respons vooral ‘aanstaan’. Het voelt als een alerte inademing.

Kairos, ook wel weergegeven als Caerus, is in de Griekse mythologie de personificatie van de gelegenheid. Ook wel de gevoelstijd genoemd, eigenlijk gaat het over een moment van tijdloosheid binnen de beschikbare tijd. Kairos is als het ‘oog’, oftewel het
windstille gebied in het centrum van een orkaan. Het oog heeft meestal een diameter van 30 tot 60 kilometer. Hier heerst absolute stilte, een niets, alsof de tijd even stilstaat. ‘Als ik deze afstand binnen het niets als metafoor neem om wandelend af te gaan leggen, krijg ik een voorstelling van het gevoel van alle tijd’, dacht ik. Het voelt als een ontspannen uitademing.

Momenten vasthouden
‘Omdat de tijd toch niet tegen te houden is, ben ik mij gaan verdiepen in het zoveel mogelijk vasthouden, of op z’n minst vertragen van de tijd.
Ik ben mij bewust van de kostbare tijd tussen mijn allereerste inademing en mijn toekomstige allerlaatste uitademing. Ik ben het aan mijzelf en aan diegenen waar ik van hou verplicht om mijn beschikbare tijd optimaal te gebruiken.

Al jong was ik mij doordrongen van het fenomeen ‘pluk de dag’, of leef je leven intens alsof het je laatste dag is. Mijn vader zei vaak tegen mijn moeder, ‘als ik straks met pensioen ben, gaan we genieten’. Hij werd 58 jaar.
Het genieten van de dag lukt mij ook lang niet altijd, ondanks het jong verkregen inzicht. Ook ik heb wel eens van die ‘grauwe’ dagen die ik graag voorbij zie gaan, of failliet verklaar en verlang dan hevig naar een tijdsprong voorbij datgene wat mij bezighoudt.

Intense gebeurtenissen
Tijdens de cursus ‘Word psychisch Fitter’ vraag ik aan de deelnemers waar ze waren op 9-11-2001. Bijna iedereen kan exact beschrijven waar ze op dat moment waren en wat ze deden. We onthouden nl intense gebeurtenissen.
Als je de structuur hiervan begrijpt, kun je er ook vooral bewust gebruik van maken in positieve zin. Koppel een activiteit aan een bijzondere omgeving, op een speciaal tijdstip, waardoor je het moment altijd zal onthouden.

Luistertip: time, Alan Parsons Projecthttps://www.youtube.com/watch?v=yiPtOVP-kec
Leestip:  waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt, Douwe Draaisma

Fijne tijd, hug Tonie ( enne…, waar was jij op 9/11?)

Afgelopen week beluisterde ik een ‘tedtalk’ van Mary Cuddy over je eigen grenzen verleggen. Haar headliner was ‘Fake it till you change it’. Oftewel, doe net alsof totdat je ook daadwerkelijk voelt dat er meer zelfvertrouwen is ontstaan. (niet los te zien van introspectie en het kunnen verdragen en toelaten van datgene wat zich aandient)

Lichaamssignalen

Ik moest denken aan het mooie en simpele voorbeeld om ineengedoken voorovergebogen te zitten en proberen je blij en energiek te voelen (wat niet lukt) en daarna rechtopstaand met de armen in de lucht met een blij gezicht proberen je somber te voelen. Beide lukt uiteraard niet, want je lichaam geeft direct signalen en stofjes af om de desbetreffende houding met de daarbij behorende stemming te ondersteunen.
Ook je zelfzorg en kleding kunnen helpen bij je gevoel van zelfvertrouwen.
Wat was ik blij en trots met mijn stoere leren jas. Als ik deze aanhad voelde ik mij al iets zekerder. Nog verder terug in de tijd herinnerde ik mij dat mijn moeder mij op een dag meenam naar een kledingzaak in de buurt waar wij woonden. Het was tijd voor een nieuwe winterjas voor mij, zo had zij besloten. Ik was veertien, middelbare school puber en kleding lag op z’n minst heel gevoelig.

Duffelse Jopper

Mijn moeder dirigeerde mij direct richting ‘duffelse joppers’, een voor mij absolute foute keuze. Met terugwerkende kracht verdenk ik mijn moeder ervan, dat ze van te voren al nauwkeurig onderzoek had gedaan qua prijs, kwaliteit en wintergeschiktheid.
Het werd dus de ‘lekkere warme duffelse jopper’, zoals zij het aan mij probeerde ‘te verkopen’
De te wijde, te lange vormloze donkerblauwe jas met Houtje Touwtje knopen hielp in rap tempo mijn zelfvertrouwen naar ‘de knoppen’.
Ik liep dus vervolgens desbetreffende winter meestal zonder jas, behalve bij vertrek en thuiskomst.
Bovengenoemd trauma moest ik blijkbaar nog even kwijt. De jas verdween en de leren jas kwam ervoor in de plaats.
Ik had geleerd dat ook kleding je kan helpen om positieve stappen buiten je comfortzone te zetten. ‘Met mijn magische leren jas aan had ik het gevoel de wereld aan te kunnen. ‘Als het werkt, maak er dan gebruik van’, dacht ik.

Ik was blij verrast toen ik via Bessel van der Kolk een prachtig voorbeeld van Internal Family Systems- therapie tegenkwam.
De cliënt wees in de groep twee mensen aan als representant voor haar ouders, van wie zij nooit liefde had ontvangen. De representanten hielden haar liefdevol vast en spraken op verzoek van de begeleider helende zinnen uit, zoals ‘ ik ben er voor je’ ‘je bent goed zoals je bent’. Precies datgene wat zij bij haar ouders had gemist.
Is dit fake? Nee dus, want dit ‘herschrijven’ van je geschiedenis heeft een prachtige bijdrage aan het herstel van eigenliefde.
Fake it till you change it. Wel met kleine stappen, want het is geen alles veranderend toverstokje.

Welke ‘tokens’ gebruik jij, of draag je bij je?

Luistertip: Magic and loss, Lou Reedhttps://www.youtube.com/watch?v=UOCs3CNdMVg

Ken je dat gevoel; je ziet iets en wilt dat het zich NU voltrekt , of je wilt het NU hebben. Alleen ligt dat moment nog zo ver weg, of je kunt het nog niet betalen. Het gaat hier over je korte termijn behoefte bevrediging kunnen uitstellen.

Mijn favoriete band komt naar Nederland en ik reserveer alvast een plek. Vervolgens duurt het nog minstens nog een jaar voordat het zover is. Mijn strategie is om wel direct de tickets (altijd minimaal twee) te kopen, het in mijn agenda te zetten en het vervolgens proberen los te laten. Dat laatste is niet makkelijk, want je kunt pas loslaten als er geen verwachtingen meer zijn. En die heb ik volop. Dan maar de strategie van de ‘voorpret’ inzetten.

Het was alweer zes jaar geleden dat één van mijn favoriete bands naar Groningen kwam. En nu was het weer zover. Mijn partner hoefde ik niet mee te vragen, zij kan niet zo goed tegen het diepdonkere stemgeluid van de frontzanger, inclusief zijn licht vibrerende ingetogen uithalen. De vriendin die zes jaar geleden spijt had niet mee te zijn gegaan, kon dit keer niet mee. Wederom geheel tot haar spijt, want oom Henk kwam het weekend logeren. De andere vriendin die graag mee wou, kwam erop terug. ‘Ik dacht met een biertje rond te kunnen lopen’, zei ze verontschuldigend.
Dat lukt dus niet op het pluche van de schouwburg te Groningen. Je kunt Niet vrij rondlopen, wel vanuit je plek je laten meevoeren naar muzikale hoogten.

Het is zover.
De melodieuze klanken tikken eerst nog voorzichtig aan bij de poort van mijn ziel.
Het concert wordt subtiel zacht fluisterend en fragiel geopend; een stem en een akoestische gitaar, that’s it en ik ben weliswaar nog lichamelijk aanwezig op mijn stoel, daar in de loge van de schouwburg en tegelijkertijd ook ‘vertrokken’. Meegevoerd naar de oneindig innerlijke diepten van mijn ziel.
Want muziek kan diep raken, gaat voorbij het bewustzijn richting hemelse sferen. Daar waar er geen vragen meer zijn. Daar waar de stilte, het hogere en de betoverende klanken elkaar ontmoeten.
‘Dit moment wil ik vasthouden’, besluit ik bij het voorbije moment, buiten de schouwburg van Groningen.
‘Hoe was het concert’, vraagt mijn partner bij mijn thuiskomst.
‘Oh, het was erg leuk’, zeg ik en voel tranen in mijn ogen. Want hiervoor bestaan geen woorden.
Dankjewel Tindersticks.

Luistertip: Medicine, Tinderstickshttps://www.youtube.com/watch?v=5v1eFVOj4is
Quote: muziek ondersteunt je stemming die sluimert