Deze week kwam het idee bij mij op om eens een dag heel bewust te vertragen. Dus niet wachten op de vakantievertraging, als je langere tijd van huis bent en per week voelt dat het loslaten eindelijk zijn werk begint te doen daar in de bergen, of daar bij de zee, ver weg van de dagelijkse routineuze handelingen, ‘verplichtingen’ en patronen.
Nee, gewoon thuis een moment kiezen om het een dag eens helemaal anders te gaan doen. ‘Erik Scherder de neurowetenschapper en ‘ommetjes’ enthousiasteling zou trots op mij zijn’, denk ik met een glimlach als ik mijn hardloopschoenen aandoen voor een langzame dag wandelen. ‘Vertragen op hardloopschoenen klinkt als een contradictie’, besef ik mij met een glimlach. Het kopen van wandelschoenen staat echter nog op mijn lijstje.
Wandelen
Vandaag loop ik vanuit Groningen naar huis. Een leuke wandeling van 25 kilometer. Eerst de wandeling van 2300 meter vanuit huis naar het hoofdstation Stedum. Dit is al heerlijk ontspannend. Ik ben extra vroeg vertrokken om geen tijdsdruk te hoeven voelen voor het halen van de trein. De Arriva boemeltrein brengt mij naar Groningen en is hiermee behulpzaam voor nog meer vertraging, want we stoppen bij elk stationnetje. Vervolgens nog een wandeling vanaf het centraal treinstation Groningen naar het werkoverleg, daarna wandelend naar een lunchafspraak elders in de stad. Het vertragen is al lekker bezig en de spieren zijn nog ontspannen en soepel.
Gedachten
Ik wandel de stad uit richting de weilanden en laat daarmee gelijk al mega veel prikkels achter mij. Ik zucht eens diep en ben mij even bewust van mijn ademhaling. Ik snuif de plattelandse buitenlucht in. Mijn lichaam heeft al een reggae-achtige relaxte houding en bijbehorende tred aangenomen. Alleen mijn geest is nog steeds overal en nergens, behalve in het hier en nu.
De onrust hiervan valt mij op. Ik concentreer mij opnieuw op mijn in- en uitademing en laat de oefening van de zintuiglijke waarneming op mijzelf los. Ik wissel dus een tijdje met wat ik zie, wat ik ruik en wat ik hoor, totdat ik constateer dat mijn gedachten het weer sluipenderwijs hebben overgenomen. Het zijn geen grootse gedachten, maar een soort van ‘boodschappenlijstjes’ van alles wat ‘moet’ of ‘had gemoeten’.
Toch is mijn geest door het wandelen ondertussen al rustiger, relaxter en meer relativerend geworden. Ik sta even stil en kijk naar de koe die onverstoorbaar en ontspannen langzaam het gras tot zich neemt en mij even aankijkt……Ik begrijp opeens wat zij bedoelt.
Ik laat alle oefeningen los en geniet gewoon van het wandelen in het groen. Alleen nu beginnen mijn spieren te protesteren. ‘Ok, uitdagingen genoeg’, constateer ik en verdwijn in het groen.
Wanneer doe jij jouw dag van de vertraging?
Liefs Tonie (Stichting 365xvertraging)
Luistertip: everything is gonna be Allright, Sweetboxhttps://www.youtube.com/watch?v=rzTT5M8zBu4
Quote: stop met proberen stopzetten van je gedachten, concentreer je op het verlengen van de tijd tussen de gedachten.