Ken je dat gevoel; je ziet iets en wilt dat het zich NU voltrekt , of je wilt het NU hebben. Alleen ligt dat moment nog zo ver weg, of je kunt het nog niet betalen. Het gaat hier over je korte termijn behoefte bevrediging kunnen uitstellen.

Mijn favoriete band komt naar Nederland en ik reserveer alvast een plek. Vervolgens duurt het nog minstens nog een jaar voordat het zover is. Mijn strategie is om wel direct de tickets (altijd minimaal twee) te kopen, het in mijn agenda te zetten en het vervolgens proberen los te laten. Dat laatste is niet makkelijk, want je kunt pas loslaten als er geen verwachtingen meer zijn. En die heb ik volop. Dan maar de strategie van de ‘voorpret’ inzetten.

Het was alweer zes jaar geleden dat één van mijn favoriete bands naar Groningen kwam. En nu was het weer zover. Mijn partner hoefde ik niet mee te vragen, zij kan niet zo goed tegen het diepdonkere stemgeluid van de frontzanger, inclusief zijn licht vibrerende ingetogen uithalen. De vriendin die zes jaar geleden spijt had niet mee te zijn gegaan, kon dit keer niet mee. Wederom geheel tot haar spijt, want oom Henk kwam het weekend logeren. De andere vriendin die graag mee wou, kwam erop terug. ‘Ik dacht met een biertje rond te kunnen lopen’, zei ze verontschuldigend.
Dat lukt dus niet op het pluche van de schouwburg te Groningen. Je kunt Niet vrij rondlopen, wel vanuit je plek je laten meevoeren naar muzikale hoogten.

Het is zover.
De melodieuze klanken tikken eerst nog voorzichtig aan bij de poort van mijn ziel.
Het concert wordt subtiel zacht fluisterend en fragiel geopend; een stem en een akoestische gitaar, that’s it en ik ben weliswaar nog lichamelijk aanwezig op mijn stoel, daar in de loge van de schouwburg en tegelijkertijd ook ‘vertrokken’. Meegevoerd naar de oneindig innerlijke diepten van mijn ziel.
Want muziek kan diep raken, gaat voorbij het bewustzijn richting hemelse sferen. Daar waar er geen vragen meer zijn. Daar waar de stilte, het hogere en de betoverende klanken elkaar ontmoeten.
‘Dit moment wil ik vasthouden’, besluit ik bij het voorbije moment, buiten de schouwburg van Groningen.
‘Hoe was het concert’, vraagt mijn partner bij mijn thuiskomst.
‘Oh, het was erg leuk’, zeg ik en voel tranen in mijn ogen. Want hiervoor bestaan geen woorden.
Dankjewel Tindersticks.

Luistertip: Medicine, Tinderstickshttps://www.youtube.com/watch?v=5v1eFVOj4is
Quote: muziek ondersteunt je stemming die sluimert