Afgelopen week beluisterde ik een ‘tedtalk’ van Mary Cuddy over je eigen grenzen verleggen. Haar headliner was ‘Fake it till you change it’. Oftewel, doe net alsof totdat je ook daadwerkelijk voelt dat er meer zelfvertrouwen is ontstaan. (niet los te zien van introspectie en het kunnen verdragen en toelaten van datgene wat zich aandient)

Lichaamssignalen

Ik moest denken aan het mooie en simpele voorbeeld om ineengedoken voorovergebogen te zitten en proberen je blij en energiek te voelen (wat niet lukt) en daarna rechtopstaand met de armen in de lucht met een blij gezicht proberen je somber te voelen. Beide lukt uiteraard niet, want je lichaam geeft direct signalen en stofjes af om de desbetreffende houding met de daarbij behorende stemming te ondersteunen.
Ook je zelfzorg en kleding kunnen helpen bij je gevoel van zelfvertrouwen.
Wat was ik blij en trots met mijn stoere leren jas. Als ik deze aanhad voelde ik mij al iets zekerder. Nog verder terug in de tijd herinnerde ik mij dat mijn moeder mij op een dag meenam naar een kledingzaak in de buurt waar wij woonden. Het was tijd voor een nieuwe winterjas voor mij, zo had zij besloten. Ik was veertien, middelbare school puber en kleding lag op z’n minst heel gevoelig.

Duffelse Jopper

Mijn moeder dirigeerde mij direct richting ‘duffelse joppers’, een voor mij absolute foute keuze. Met terugwerkende kracht verdenk ik mijn moeder ervan, dat ze van te voren al nauwkeurig onderzoek had gedaan qua prijs, kwaliteit en wintergeschiktheid.
Het werd dus de ‘lekkere warme duffelse jopper’, zoals zij het aan mij probeerde ‘te verkopen’
De te wijde, te lange vormloze donkerblauwe jas met Houtje Touwtje knopen hielp in rap tempo mijn zelfvertrouwen naar ‘de knoppen’.
Ik liep dus vervolgens desbetreffende winter meestal zonder jas, behalve bij vertrek en thuiskomst.
Bovengenoemd trauma moest ik blijkbaar nog even kwijt. De jas verdween en de leren jas kwam ervoor in de plaats.
Ik had geleerd dat ook kleding je kan helpen om positieve stappen buiten je comfortzone te zetten. ‘Met mijn magische leren jas aan had ik het gevoel de wereld aan te kunnen. ‘Als het werkt, maak er dan gebruik van’, dacht ik.

Ik was blij verrast toen ik via Bessel van der Kolk een prachtig voorbeeld van Internal Family Systems- therapie tegenkwam.
De cliënt wees in de groep twee mensen aan als representant voor haar ouders, van wie zij nooit liefde had ontvangen. De representanten hielden haar liefdevol vast en spraken op verzoek van de begeleider helende zinnen uit, zoals ‘ ik ben er voor je’ ‘je bent goed zoals je bent’. Precies datgene wat zij bij haar ouders had gemist.
Is dit fake? Nee dus, want dit ‘herschrijven’ van je geschiedenis heeft een prachtige bijdrage aan het herstel van eigenliefde.
Fake it till you change it. Wel met kleine stappen, want het is geen alles veranderend toverstokje.

Welke ‘tokens’ gebruik jij, of draag je bij je?

Luistertip: Magic and loss, Lou Reedhttps://www.youtube.com/watch?v=UOCs3CNdMVg