Het najaar ritueel om de klok een uur terug te zetten ervaar ik altijd weer als een drempel. Elk jaar ga ik met tegenzin de donkere periode van het winterseizoen in. ‘Het enige voordeel van het terugzetten van de klok is een uur langer weekend’, constateer ik met een mengeling van opstandigheid en gelatenheid. De wekker gaat en ik sta op met een gevoel van middernacht. Het is december en ik moet nog steeds wennen aan het donker vroeg in de ochtend en het donker vroeg in de avond.

Overgave

De appelboom heeft ondertussen allang de laatste appels van zich afgeschud, de gevallen bladeren hebben een gekleurd tapijt over het grasveld gecreëerd. De hangmat in de boom ligt vol rottende bladeren. Mijn voeten zakken een beetje weg in het natte nog onbelopen gras. Er hangt een herfstige geur van afscheid in de tuin door de vele november regens vermengd met dat wat teruggegeven wordt aan de aarde.

De houten rechte stoelen rondom de lange tuintafel staan er ondertussen wat verloren en verlaten bij. Het doet mij denken aan een feest dat allang voorbij is en waarbij de feestrestanten nog steeds opgeruimd moeten worden. Het is zondag als we tussen twee miezerig afgeknepen regenbuien door de stoelen inklappen en verplaatsen naar het schuurtje, waar ze mogen schuilen om in het voorjaar terug te keren. Ik pak het vergeten rooster van de BBQ, die nog steeds tegen de boomstam uitrust. De weersinvloeden hebben het ondertussen een roestbruine kleur gegeven. 

Herinneringen aan die laatste nazomerse culinaire gezelligheden roepen even mijn aandacht en verdwijnen vervolgens weer in de mistflarden van het aankomende koude seizoen. ik leg het rooster bij de andere tuin accessoires.

Het is december en ik heb de meteorologische winter onder een onderkoeld protest maar weer geaccepteerd. De tijd van het naar binnen keren en huiselijke geborgenheid is aangebroken. De sfeerverlichting is van buiten naar binnen verplaatst. De traditionele december bijeenkomsten worden gepland en de agenda is gevuld met gezamenlijke borrels, lunches en andere gezellige etentjes.

En weer is er tegen beter weten in de stille hoop en wens op een witte deken van sneeuw die alle wereldse akeligheden bedekt onder een wit tapijt van serene stilte, zachtmoedigheid en hoop. ‘Gelukkig, de top 2000 a gogo tussen kerst en oud en nieuw gaat wel door. Tenminste iets wat nog vertrouwd is, al is het in een andere opstelling’ overdenk ik in dankbaarheid.

Tegelijkertijd vraag ik mij retorisch af of mijn gedoetjes nog wel kunnen in deze tijd van mega XL mondiale problemen. ‘Ja, ik mag mijn eigen mooiste leven leiden, met ook aandacht voor de ander en voor datgene waar ik wel invloed op heb’, antwoord ik mijzelf met overtuiging. ‘Een mooie kerstgedachte’, besluit ik en stap volledig de maand december in. 

Hoe beleef jij december?

Fijne december maand allemaal, liefs Tonie.

Luistertip: something about december, Christina Perriehttps://www.youtube.com/watch?v=OR2LXXIX8ro