Ik rij in mijn auto en bedenk opeens dat ik de reservering van het dorpshuis café voor het overleg nog moet verzetten. Omdat ik bijna alles digitaal ‘verwerk’ klap ik het hoesje van mijn telefoon naast mij op de bijrijdersstoel open (agenda) en hoop het zo te gaan onthouden. Mijn interne dialoog stem is nog niet helemaal overtuigd, want de telefoon ligt wel vaker opengeklapt naast mij in de auto. En om al rijdend een notitie maken, ben ik vurig op tegen.  

Telefoongevaar

‘Ik zie nog steeds het beeld voor mij van de tegemoetkomende zwabberende vrachtwagen, waarbij de chauffeur vooral met zijn telefoon bezig was ipv op de weg te letten’. Ik was op de fiets, stapte af en ging met trillende benen van angst en woede in de berm van de smalle weg staan. Ik weet niet of de chauffeur dit tafereel gezien heeft. Echter ik realiseerde mij toen pas goed dat dit levensgevaarlijk is en nam mij voor om nooit meer tijdens het rijden handelingen op mijn telefoon te doen.

Ik kan uiteraard de auto aan de kant zetten om een aantekening te maken. Ik kies ervoor om een pen die recht voor mij bij het stuur ligt, op de telefoon te leggen. Ik heb namelijk ooit geleerd, dat je iets beter gaat onthouden als je er iets onlogisch aan koppelt. ‘Hé, waarom ligt er een pen op mijn telefoon, zal ik even later vragen. ‘O ja, ik moet nog deze afspraak verzetten’. Voor mij werkt deze methode uitstekend en heb al vele bijzondere combinaties gemaakt om iets te kunnen onthouden.

Betekenis aan geven 

Bijvoorbeeld die keer op een Zuid-Franse camping, waarbij je via een hek met cijfercombinatie op het privé strand kon komen. De cijferreeks deelde ik op in drie leeftijden en verzon er iets geks bij. Bijvoorbeeld; ‘een man van 64 ging 23 plantjes kopen om 88 complimenten te krijgen’. Een vreemde zin en daarom kon ik de cijfercombinatie prima onthouden en had het bijgeleverde kaartje met de code niet nodig. 

Peertil bruggetje

Ik maak een wandeling vanuit mijn huis en loop uiteindelijk een route die herinneringen oproepen aan de kerstvakantie januari 2022. Bij het bruggetje van het landelijke niemandsland stuur ik een foto naar mijn vrienden. Hier hebben we de oerschreeuw geoefend en even later fietste de meneer een beetje zenuwachtig langs ons. Hier heeft Ritzo zijn koude zwemfestijn bij het bruggetje gedaan. Hier werden we moe. Blijkbaar kan het geheugen bijna alles van de desbetreffende dag weer even naar vandaag halen, inclusief de bijbehorende emoties. ‘Het geheugen kan dus helpen om mooie herinneringen te herbeleven’, denk ik en minder mooie herinneringen kunnen dan weer helpen als richtinggevend bij verwerking en acceptatie. ‘Mijn conditie is nog ongeveer hetzelfde gebleven’, constateer ik tevreden bij 14 km als ik mijn voeten voel en weer blij ben om thuis te zijn.

Mijn moeder

Ik doe de deur open en denk daarbij plotseling even aan mijn moeder die bijna dertien jaar geleden overleden is. Helaas was haar geheugen door de Alzheimer uiteindelijk grotendeels weg. En toch wist ze en liet ze vooral merken dat we bij elkaar horen.

‘Als het geheugen stopt is de ziel meer op de voorgrond’, denk ik en mooie herinneringen komen naar vandaag om nogmaals beleefd te worden.

Luistertip: Barbra Streisand, memory https://www.youtube.com/watch?v=MWoQW-b6Ph8