Het is zaterdagmiddag en we zijn onderweg naar de 42e marathon van Rotterdam. Ik glimlach even bij de herinnering van enkele jaren geleden, toen we met de elektrische auto van neef Harry op pad gingen en allerlei batterij besparende hulpgrepen moesten inzetten om onze hardloop bestemming op tijd te kunnen bereiken. ‘Dit keer niet elektrisch, wel met z’n allen in één auto’, denk ik licht verontschuldigend. Als coach neem ik mijn taak super serieus en zie erop toe dat voor de lopers, in deze laatste 24 uur voor de start, alle stress vermeden wordt. Er is nog wat voorbereiding te doen, zoals veilig aankomen, auto parkeren, inchecken in het hotel, gezond en uitgebalanceerd eten en de startnummers bij de Erasmusbrug ophalen. Alles loopt voorspoedig. We raken er zelfs al aan gewend dat we bij de hotelkamers weer een intiem tweepersoons matras hebben en vragen extra dekbedden voor toch nog een beetje slaapcomfort en ‘privacy’.

Happy Italian

Het is druk in Rotterdam. Het eten bij ‘Happy Italian’ restaurant naast ons hotel gaat niet door ivm te lange wachttijden en de weinige ‘happy’ uitstraling. De geplande pasta wordt uiteindelijk een ‘McDonald achtige’ maaltijd. Gecombineerd met de twee biertjes niet echt een toffe pré marathon avondmaal’, weet ik. Mijn loper voelt en weet wat zijn lichaam aankan en ik laat hem zonder commentaar genieten van zijn biertje. Standaard wordt er de nacht ervoor niet goed geslapen. Bij de lopers neemt ondertussen de gezonde adrenaline spanning toe. Diederik wil even een half uurtje Me time en Jonatan neemt zijn biefstuk mee naar de ontbijtzaal. Zo heeft iedereen zijn eigen rituelen en gewoonten.

De marathon

We wandelen naar de start; twee lopers en twee coaches. Bij de start staan de burgemeester en zanger Lee Towers klaar. Hij zingt vlak voor het startschot het legendarische nummer ‘You never walk alone’. ‘Toch goed gedaan’, denk ik mild en realiseer mij dat dit prachtige nummer letterlijk en figuurlijk nu heel toepasselijk is. Het is ideaal weer voor de lopers en koud voor de coaches/ supporters.

Of we een banaan kunnen overhandigen op ‘dertig kilometer’, wordt nadrukkelijk gevraagd. ‘Dat gaat lukken’, roept mijn collega coach direct overmoedig. 

Het is namelijk overal langs de route druk tot overvol. Langs de gehele route staan supporters en coaches hun helden aan te moedigen. Sommigen maken er al vroeg een bierfeestje van. De sfeer is fantastisch. ‘Wat een verschil met de voetbalcultuur’, denk ik en stel mij tevergeefs strategisch op met mijn banaan. Ik voel de wandel kilometers in de vermoeide benen en rug en de rugzak op mijn rug wordt steeds zwaarder. (Je hoort mij er niet over) Gelukkig heeft René een banaan kunnen afgeven. Ik eet mijn banaan op en we lopen verder. We zien de lopers uit de verschillende tijdvakken voorbijtrekken. Onze helden lopen in het tijdvak 03.50 tot 4.00 uur eindtijd. We zien in een lange stroom duizenden mensen voorbijkomen. (totaal 46000 voor alle afstanden) Getrainde lichamen gecombineerd met de juiste mindset om de finish binnen de door hen gestelde tijd te halen. Allen super gefocust. ik zie een variatie van lichtvoetige blije lopers die lijken te genieten, tot aan lopers die moeten afzien omdat het lichaam begint te protesteren en verder. Marathonlopers kennen al deze gevoelens en kunnen ermee dealen, want de finish moet en zal gehaald worden.

Afterparty 

Ik heb een douche geregeld voor onze helden. Het huis van familie wordt genereus beschikbaar gesteld. De sleutel kan opgehaald bij de overbuurvrouw. Vreemd gevoel om te lopen door het huis zonder de aanwezigheid van de bewoners. Op aanwijzing het bier gevonden om te proostten op deze mega prestatie. Ik lees het appje waarin bij voorbaat al excuses worden gemaakt voor een vieze handdoek in de badkamer en of het badmatje er wel mee door kan. ‘Mijn partner (haar zus) zou hetzelfde kunnen zeggen’, bedenk ik en stuur een bedank appje terug voor de gastvrijheid en het bier.

Luistertip: You never walk alone, Lee Towershttps://www.youtube.com/watch?v=n4MBkvrFjFo

Quote: Stel een doel en geniet vooral van het onderweg zijn