Lachmeditatie dag bij Vasu Macquoy

Het is zondagochtend en twee mannen zijn al vroeg onderweg naar Groningen. We hebben ons ingeschreven voor een Lachmeditatie dag. Een groep van 25 enthousiastelingen verzamelen zich om tien uur ‘s ochtends in een voormalig schoolgebouw ergens in Groningen.

Eerder had ik er wat lacherig en jolig over gedaan, als ik vrienden vroeg om vooral ook mee te gaan naar de ‘lachen op zondag’ dag. Op YouTube had ik verschillende Lachmeditatie filmpjes bekeken en werd daar niet vrolijk van. Vooral aankondigingen zoals; ‘het ervaren van een leuke teambuilding’, of ‘zomaar als leuk uitje’ werkten averechts voor mij.

Avontuur 

Ik besluit toch om mee te doen. Ik heb namelijk ‘avontuur’ hoog op mijn waarden lijstje staan en daarnaast heb ik een groot vertrouwen in mijn goede vrienden en organisatoren Leonie Bais en Ritzo ten Cate.

De muziek start en wij beginnen met een Osho meditatieve dans, waarbij ik mijn lichaam laat schudden. Ik probeer vooral uit mijn hoofd te komen en schud zo goed als mogelijk alle spanning uit mijn lichaam. ‘Dieren schudden altijd direct hun spanning uit het lichaam’, bedenk ik en probeer ook mijn hoofd (kwartier) te laten schudden op deze muziek. ‘Eigenlijk is het een lange rek- en strek oefening, maar dan zonder dwingende aanwijzingen’, constateer ik al schuddend.

‘Te weinig geschud (achterstallig onderhoud) in de afgelopen jaren’, constateer ik gelaten en voel spanning op verschillende plekken in mijn lichaam. Ik besluit minder mijn best te doen en gelijk gaat het beter. Na een intensief dans halfuur met mijn ogen dicht, zit ik op de grond en observeer op verzoek datgene wat er in mijn gedachten voorbij komt, zonder te sturen of er een oordeel over te geven. Naast flarden van beelden komt het woord ‘acceptatie’ naar boven. Ik zie in gedachten onze poes die momenteel een kapje moet dragen.

Onze jonge stoere kater

Onze jonge stoere kater was door een auto aangereden. Ik heb daarom momenteel niet veel ‘lach munitie’. Er valt eigenlijk helemaal niet zoveel te lachen. ‘Ik heb diepe bewondering hoe hij na de operatie de situatie hanteert en ‘accepteert’, terwijl hij niet eens de tijdelijkheid van het ongemak weet, want na tien dagen mag het kapje weer af.

Lachen 

Het is zover. Ik lig op mijn matje, mijn veilig domein. Rondom mij op yogamatjes ‘collega lachers’. Er is muziek en verder geen instructie of andere sturing, behalve om je eigen lach te stimuleren en te onderzoeken. Ik experimenteer een kwartier met lachgeluiden en vooral de lage ‘hohoho’ stimuleren mijn lach. Misschien omdat ik hierbij beelden krijg van de kerstman. ‘Hihihi’ helpt ook, het roept beelden en situaties van ‘stiekeme’ situaties op. Ik experimenteer verder de geluidloze lach en de schaterlach. Af en toe komen er golven van een spontane lach, die vervolgens weer wegvloeien in de lacherige omgeving.

Stilte

De muziek gaat uit. In de bijna stilte komt er ergens in de ruimte af en toe nog een verscholen, verlate lach voorbij, een lach van het eigenlijk niet mogen. Uiteindelijk wordt het stil in mij en in deze tijdloze ruimte van nergens heen en nergens zijn, dans ik mijn eigen dans.

Met dank aan Vasu Macquoy http://shanti-niket.nl/vasu voor zijn wijze, deskundige en respectvolle manier van begeleiden.

Luistertip: Feelin Good, Faithless https://www.youtube.com/watch?v=ybXymsfIOLU

Quote: Hoe we reflecteren op onze levenservaringen bepaalt de mate van wijsheid (Is het groei, aanpassen, verbittering?)