‘Wat is zo pijnlijk om onder ogen te komen, dat zoveel woorden nodig zijn om ervan weg te bewegen’?
Deze zin (met veel woorden) las ik op de site van het Bert Hellinger instituut Nederland van het systemisch fenomenologisch werk.
‘Wat een mooie en indringende zin’, dacht ik en noteerde het in mijn aantekeningen boekje.
Geïnspireerd door deze inhoud, ging ik ‘graven’ in mijn eigen afweermechanismen van het gesproken woord.
Zelf kon ik er ook wat van en nog steeds verdwaal ik soms in het mijn eigen oerwoud van woorden.

Signalen
Ik herinner me nog heel goed dat ik als jongeman van bijna 18 jaar mij had opgegeven voor de opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige. Na de allereerste stage bij mensen die langdurig verbleven (woonden) op een langdurige verblijfsafdeling, zou ik de volgende stage ook weer bij ouderen doorbrengen. Dit keer ouderen met ook lichamelijke problemen erbij.
Ik vertelde mijn stagebegeleider dat ik de verkeerde richting had gekozen, dat ik het saai vond, dat ik wilde stoppen. Mijn autonome zenuwstelsel gaf mij allerlei signalen, zoals vage nekklachten, pijn in de buik, kramp in de kaken etc. Het liet mij weten dat ik eigenlijk bang was. Bang om niet goed genoeg te zijn, bang om af te gaan, bang voor de verantwoordelijkheid. Ik negeerde deze signalen, zocht vooral afleiding in feesten en minder gezonde hulpbronnen en verdwaalde in mijn eigen verhaal, waar ik ook nog eens in ging geloven. Dus Ik vertrok.
Drie woordjes waren genoeg geweest. ’Ik ben bang’.
De energie zou direct weer zijn gaan stromen, de connectie tussen mijn denken, voelen en lichaam herstelt in een harmonieuze samenwerking, of in ieder geval een start daarmee.
Ik heb geen spijt, want ik besefte uiteindelijk wel dat ik bang was en koos later op de voor mij juiste tijd wel voor het vak psychiatrie.
Metafoor
Het beeld van de jongen die zijn praktijkbegeleider zo kunstig ‘om de tuin leidde’ blijft voor mij altijd een krachtige metafoor.
Vooral als ik weer eens de neiging heb om te verzanden in een woordenstroom die mij laat wegvoeren van datgene waar het werkelijk om gaat. ‘Kwetsbaarheid tonen is krachtig’ dacht ik en plaatste het fotoalbum weer in de kast.

Luistertip: Words, Bee Gees https://www.youtube.com/watch?v=pkqwRC23HN8
Quote: Woorden kunnen raken, gebruik ze dus liefdevol.