Langzamerhand ontstond er tijdens het afgelopen jaar een nieuwe gewoonte. Elke ochtend, loop ik een rondje rondom en door ons dorp. Eerst af en toe en gaandeweg werd het een dagelijkse goede gewoonte om even in de buitenlucht te bewegen. Wij wonen aan de rand van het dorp Westeremden en ik kwam zelden in het dorp. Nu word ik herkent en varieert het contact van een korte zwaaigroet met auto forens tot een kort praatje met andere ‘vroege vogels’ op mijn route door het dorp. De goede gewoonte wordt naarmate het thuiswerken steeds minder gaat worden verplaatst van de ochtend naar een ontspannen avondwandeling, want de buitenwereld gaat gelukkig weer meer een beroep op mij doen.

Wandelen

De voordelen van wandelen zijn legio; het is gezond voor hart en bloedvaten, de hersenen worden er erg rustig van, het werkt algeheel ontspannend, vertragend, de conditie krijgt een boost en deze lijst gaat nog wel even door. De context is ook belangrijk, want als kind vroeger ‘thuis’ vonden mijn broer en ik wandelen verschrikkelijk saai. Het werd geassocieerd met de lange saaie zondagen, waarbij we in zondags kostuum gehesen naar de kerk en weer terug wandelden. Het bijpassende vlinderstrikjes trauma heb ik nog niet helemaal verwerkt, maar dat maar even terzijde. Als mijn ouders dan des middags met het ‘briljante’ idee kwamen om nog even een wandelingetje in het plaatselijke stadspark of plantsoen te ondernemen, was het lethargische saaiheidsgevoel volledig, want wij moesten mee.

Wandelen was dus allesbehalve cool. Het werd joggen en andere sporten en gaandeweg richting volwassenheid sloop het wandelingetje er toch weer in. Op vakantie met rugzak door Europa, noord en midden Amerika en nog weer later met de kinderen ‘spannende’ ommetjes in zuid Frankrijk en andere buitenlandse bestemmingen. Al lijkt het haast een wetmatigheid dat kinderen ‘wandelen’ per definitie eerst saai vinden en pas later deze schone kunst van voortbewegen gaan waarderen. We vermeden dus het woord ‘wandelen’ en bedachten ‘hiken’ en ‘ontdekkingstocht’. Dit scheelde wel een beetje, maar niet aanzienlijk, want het bleef ‘wandelen’ en de camping met zwembad en andere vriendjes waren uiteraard veel leuker. Begrijpelijk en dus liepen er vele ouders vaak ‘kindloos’ door hun vakantieland.

Drukte

Omdat wandelen zo ontspannend is, willen we allemaal de bijbehorende natuur in een wijde omtrek voor onszelf hebben. In ieder geval op gehoor- en zicht- afstand van onder andere; hond-, kind-, gezin-, mountainbikers etc. om het rustgevoel optimaal te kunnen beleven. Dit is natuurlijk een contradictio in terminis, want met zovelen op een klein afgebakend stukje Nederland, kan het niet anders dan elkaar regelmatig tegenkomen. Nu gun ik iedereen deze gezonde rust en ruimte beweging, voor mijzelf weet ik waar ik wel en juist niet moet gaan wandelen op mooie dagen. In ieder geval niet in het weekend over het Hoornse diep langs het prachtige Hoornse meer bij Groningen. Hier wordt het verschil in interpretatie van veilig links of rechts op de smalle weg lopen pijnlijk duidelijk, als ik al slalommend alle kanten oploop om het gekrioel te kunnen ontwijken.

Hogeland/Eemsdelta

Hierbij een lofzang voor het Gebied waar ik woon, waar je nog alleen bent tijdens het 18 km vierkant slingerende ommetje door de weilanden en de incidentele tegenligger al op vele kilometers afstand wordt gespot. Deze voorspelbare groene vlakten, met hier en daar een boom is overzichtelijk, rustgevend en de vergezichten maken het moment overschouwbaar.

Saai?

Welnee, saaiheid is een ego interpretatie, een gevolg van je eigen tegengestelde verwachtingen en verlangens. En als ik meer avontuur wil, kan ik gaan berg-, kloof-, grot-, stad-, bos-, strand-, etc. wandelen.

‘Ik wandel, dus ik besta’, resumeerde ik en dacht aan mijn laatste schrikbeeld. Ik had net begrepen dat er een nieuw internet gaat komen, de zogenaamde metaverse. Een driedimensionaal surfgebied, waarbij je je eigen avatar creëert die voor jou ook naar lezingen en congressen kan gaan en daarvan verslag doet terug bij jou. Tot zover alles prima en handig.

Wandelen in Cyberspace

Maar toen hoorde ik dat de avantars ook geheel zelfstandig onderling kunnen afspreken. Ik stelde mij een pauze tijdens het congres voor, waarbij ze onderling aan het ‘koffiedrinken’ en ‘bijkletsen’ zijn. Waarover? En doen ze wel verslag hiervan aan mij? De eerste dates worden gemaakt en wat als mijn avatar een andere avantar wel heel erg leuk vind en ze samen romantische wandelingen gaan maken? Ik parkeerde deze futuristische doodlopende gedachtegang en realiseerde mij tegelijkertijd dat deze werkelijkheid misschien wel meer dichterbij is dan we ons bewust zijn.

‘Voorlopig nog maar even met beide benen op de grond blijven staan’, besloot ik en ging in realtime naar buiten. Het weiland in.

Luistertip: Cyber Space- Original mix Symbolic, WAIOhttps://www.youtube.com/watch?v=_O-atLEB9ig