We keken elkaar even aan. Ik ken je nu dertien jaar en we hebben in de loop van de tijd een goede en mooie band opgebouwd. De eerste jaren was je meer ‘van’ mijn partner. Later kwam jij ook bij mij wonen en had je nog je zusje. Helaas heeft zij niet heel lang mee mogen genieten van het rustige buitenleven. Zij had de stad met alle drukte overleefd, echter is waarschijnlijk omgekomen in het veld bij boer Rutgers, gegrepen door een maaimachine. Ik had je dit nooit verteld, maar het leek mij goed om open tegen elkaar te zijn. Je hebt recht op de waarheid. We weten het niet zeker, maar het is wel aannemelijk. Ze was nergens meer te vinden. Maandenlang hebben we nog gezocht, helaas tevergeefs. 

We praten niet veel met elkaar, dat geeft niets. In eerste instantie heb je een intense band met de vrouw. Als zij ergens gaat zitten, kom je er direct aan en gaat op haar schoot liggen. Je voelt het heel goed aan dat dat ik er minder van hou. Ik heb er niet zo’n geduld voor. Je gaat dan meestal naast mij liggen en aan het ‘geronk’ te horen, vind je dit ook prettig. Je houdt net als ik ook van de warmte en het vuur van de houtkachel. Je slaapt wel veel meer dan voorgaande jaren. Opeens realiseer ik mij dat je ondertussen behoort bij de ouderen. Ik zag laatst dat het springen op de bank ook wat moeizamer gaat. Toch ben je nog fit genoeg voor een ommetje. Vooral ’s avonds wil je nog wel eens naar buiten gaan, even de buurt inspecteren en je territorium bewaken. Al gaat het verdedigen niet meer zo goed. Je weet vast nog wel,  dat pijnlijke gevecht met die wilde kater uit de buurt. Toen heb ik je wel geholpen. Je weet ook dat je ff moet roepen als je weer naar binnen wilt, we hebben geen kattenluikje. Waarschijnlijk weet je ook niet wat dat betekent. Het is goed zo, we hebben het altijd zo gedaan. Ik vind het prima om de deur wat vaker voor je open te doen. De laatste tijd heb je het toch voor elkaar gekregen om soms op ons bed te komen liggen. Niet aan mijn kant, dat weet je. Ik neem het je ook niet kwalijk dat je laatst toch probeerde aan mijn kant te komen liggen. We hadden van kant gewisseld, je had het niet gezien. Soms is het namelijk goed om patronen te doorbreken. Al weet ik dat jij daar niet zo van houdt. Mensen houden al vaak niet van veranderen, echter wij zijn veel wispelturiger. Soms veranderen we uit passie en soms vanuit angst en soms omdat we er gewoon zin in hebben. Er wordt dus wel eens vaker een bankje of een kast of stoel verschoven.

Ik wil je complimenteren dat je jezelf daarbij steeds weer aanpast. De verhuizing was natuurlijk een mega event met ook stress. Je kreeg er heel veel leefruimte voor terug. Ik merk dat je het buitenleven goed vindt en dat is prachtig om te zien. Je bent voor mij een voorbeeld van honderd procent tevredenheid en jezelf zijn. Soms voel je je even minder goed, waarschijnlijk heeft het met ouder worden te maken. Ik weet nu jouw geheim; je laat het even helemaal toe. Niet vanuit frustratie, maar met totale overgave van wat er op dat moment gaande is. Dat heet acceptatie van wat er is. Hiermee ontstaat juist magie, want het  lijkt vervolgens dan weer te verdwijnen, of je past je gewoon aan de situatie aan. 

Dankjewel dat je mijn huisgenoot bent, ik kan veel van jou leren. Ik wens voor ons beiden dat we een mooi jaar met veel zon mogen hebben, zodat we weer lange lome dagen buiten mogen beleven.

Ik hou van je en hoop ook nog lang van jouw aanwezigheid te mogen genieten.

Luistertip: Friends, Beyoncé and Jay-Zhttps://www.youtube.com/watch?v=ih0srx5qz2s