Geïnspireerd door mijn laatste wandeltocht, gecombineerd met de bijna tot stilstand gekomen externe belevenissen van de  afgelopen week, ontstond er meer ruimte voor creativiteit.
Het zal een combinatie geweest zijn van rust door mijn winterse vakantie break en het einde van dit jaar. Een periode waarin ik altijd nog meer in een reflectieve stemming kom om stil te staan bij mijzelf, mijn wensen, mijn doelen, mijn zingeving.
Dit jaar helemaal;  de eufemismen voor 2020 waren oneindig, variërend van ‘raar’, ‘verloren’, ‘afschuwelijk’, ‘beangstigend’, tot woorden met een positievere connotatie, zoals ‘keerpunt’, ‘inzicht’, ‘kans’.

New York en 2020
Ik dacht even aan mijn eerste bezoek aan New York, waarbij iemand mij later vroeg wat ik van deze stad vond. Het beste kon ik deze metropool beschrijven door er een scala aan  positieve, alsook negatieve woorden op los te laten. Het was fantastisch, maar ook afschuwelijk, spannend en ook eenzaam, groots en ook ‘klein’ en zo kon ik nog wel een tijdje doorgaan.
Hetzelfde geldt voor mij voor 2020. Om het te beschrijven heb ik woorden van beide kanten nodig. Als je durft na te denken over je eigen aandeel met betrekking tot beide kanten, voorkom je polarisatie en bewerkstellig je mildheid.

Creëer je mooiste eigen realiteit
Tijdens het schrijven van één van mijn verhaaltjes moest ik plotseling weer denken aan eerdere bergwandelingen, waarbij ik de twee mooiste plekken door elkaar mixte om vervolgens een ideale omgeving voor mijn verhaal te scheppen, nl de onbemande berghut had er een bergmeer bijgekregen. Deze vlakte op 3000 meter had een prachtig meertje, met rondom de majestueuze bergkammen, wijzend naar de hemel, als teken van oneindige mogelijkheden.
Hier blijf ik voorlopig nog even, van hieruit stroomt mijn creativiteit en liefde voor de dagelijkse ervaringen. ‘This is my church’, this is where I heal my hurts’, rapt/zingt Maxi Jazz zo intens.

‘Alweer de laatste column van dit jaar’, dacht ik en bemerk dat ik zo graag iets wil meegeven aan iedereen die dit leest. Iets liefs, of bemoedigend. ‘Oh, dus gewoon een nieuwjaarswens’, zegt mijn nuchtere interne stem’. Mijn creatieve creator wil meer. Precies op dat moment komt de ‘quote van de dag’ op mijn IPhone binnen.
‘Vaak vind je wat je zoekt, als je stopt met zoeken’.
Opeens dacht ik aan een eerdere column, deze ging over stilte. Oftewel mijn pagina was geheel leeg. Ik had daarbij een muziekstuk uitgekozen van componist John Cage, hij dirigeerde 4.33 minuten stilte met zijn orkest.
Dit keer wil ik graag iets meer meegeven;
Ik wens iedereen zijn eigen gecreëerde prachtige, veilige plek in werkelijkheid of in gedachten, dit maakt niet uit. Om van daaruit in de stilte je eigen levenskracht en liefdevolle energie te mogen ontmoeten en koesteren, om het vervolgens met elkaar te delen. Of als je dit niet kan volgen; een gelukkig en gezond 2021 gewenst. Tot 08 januari.
Liefs Tonie

Luistertip:
John Cage 4.33 http://youtube.com/watch?v=Oh-o3udImy8
‘Het wordt gezien als hét stuk van de twintigste eeuw: 4’33’’ van componist John Cage, is op z’n zachts gezegd nogal bijzonder. Waarom? Als je de plaat afspeelt, hoor je namelijk niks en dat komt omdat de musicus ook niets speelt. Nee, dit is geen grap! Sterker nog, in oktober komen er maar liefst vijf vinylplaten uit waar 58 versies van dit beroemde stiltestuk op staan’. ( google)