Mijn IPhone geeft het volgende aan: âvandaag geen activiteiten meerâ.
Het is december, het is zondag en mijn kerstreces is begonnen. Twee weken ultieme vrijheid liggen voor mij. Ik krijg weer het overweldigende gevoel van âalles is mogelijkâ en âwat zal ik allemaal eens gaan doenâ, waardoor ik juist niet meer weet wat te doen.
Hier is dat voor mij bekende gevoel, balancerend tussen (niets) âmoetenâ en âwillenâ. Teveel mogelijkheden, waardoor ik niet kan kiezen en zie ondertussen âonâ- ontspannen de klok dwingend de ochtend alweer richting middag duwen. Ik neem mijn laatste ochtend kopje koffie en blader verveeld door de te dikke weekend Volkskrant. Het zijn bijna alleen maar artikelen over COVID-19 oorzaak en gevolgen. âTeveel en te vaakâ, denk ik en leg de krant weg.
Je marche
Ik kijk uit het raam en door de intieme glinstering van het zonlicht via het zeshoekige raam komen nog enkele flarden van mijn droom naar boven. Iets over school en het leren van Franse woordjes, herinner ik mij en moet glimlachen om een vervoeging die ik in mijn droom bedacht, âJe marcheâ. âNatuurlijkâ, dit is een prachtig idee,â bedenk ik opgetogen. Het mag zo zijn als ingefluisterd voor het ontwaken. Even later stap ik bij het pittoreske dorpje Sauwerd uit de boemelende trein voor een lange zondag wandeling door het vriendelijke Reitdiepdal met als uiteindelijke bestemming mijn schoonmoeder in Groningen Zuid.
âLopen is zo heerlijk, het is balanceren tussen doen en niets doenâ, dialogiseer ik onderweg met mijzelf. Het wandelen zorgt voor het terugdringen van mijn 24/7 oneindige gedachtenstroom. De natuur, buitenlucht ,stilte in combinatie met de power van het bewegen hebben een positieve invloed. Ik voel mij ontspannen. âWandelen is actie en tegelijk even nietsdoenâ, bedenk ik mij en ik geniet van het alleen zijn, van het moment. Het is bekend terrein en voelt alsof ik over mijn eigen tijdlijn in tegenovergestelde richting loop. Ik loop langs wandel herinneringen uit mijn lange stadsleven periode en sta even stil bij het wel heel erg alleenstaande huis aan een kruising aan het einde van het smalle weggetje, waarvandaan alleen nog een fietspad zijn weg vervolgd. âOoit bijna gekochtâ en ik zwaai even naar de bewoners. Gestapeld met ontspannen herinneringen aan wandel en fiets momenten, kom ik steeds dichter bij het stadsgebeuren, waarbij de zondagse recreanten de rust en stilte moeten delen op het smalle fietspad van de dijk.
Ontmoeting
Langs het water door de stad loop ik een tijdje op met vrienden. Onze wegen kruisten net op dat ene moment, waardoor een ontmoeting ontstond. Ik denk aan mijn droom van vannacht, waarin zij even met mij meefietsten. âIk vraag mijzelf af wat de betekenis van dit ogenschijnlijk kleine teken zou zijnâ. Verderop, weer in de stilte van het alleen wandelen, daalt het besef dat het blijkbaar hoog tijd was voor deze ontmoeting.
Schoonmoeder
In de schemering van de namiddag begin ik een lichte stramheid te voelen. âEen lekker bakkie koffie op de bank met mijn voeten omhoogâ. De gedachtenkracht hieraan zorgt ervoor dat mijn zintuigen het bijna reĂ«el maken. Met een enkele links – rechts beweging op mijn Noord – Zuid wandeltocht bel ik uiteindelijk bij mijn schoonmoeder aan. Ik glimlach, want de koffie staat hier (bijna) altijd klaar.
âAlleen zijn krijgt alleen betekenis via contact met de anderâ, komt nog even langs mijn interne creator. De deur zwaait open en ik zeg âHallo Agaath, koffie!â
Luistertip: Feelin Good, Faithlesshttps://www.youtube.com/watch?v=ybXymsfIOLUn
Quote van die dag; Geluk is een reis, niet een bestemming.
Ik wandel nu 3x per week 10 km ipv reizen en ik vind het heerlijk. Het werkt zo ontspannend dat je de hele wereld aankan..
LikeGeliked door 1 persoon