Op internet zocht ik naar het woord ‘Jaloezie’ en kwam hiermee gelijk op een pagina over verschillende soorten jaloezieën, oftewel rolgordijnen terecht. ’Hoe zou de naam jaloezieën ontstaan zijn’, vroeg ik mij af en klikte ondertussen monomaan standvastig door richting het andere begrip ‘jaloezie’. Afgelopen week bespraken mijn vriendin en ik redelijk spontaan het onderwerp jaloezie. Er waren enkele kleine jaloersheden, niet te verwarren met afgunst, voorbijgekomen en we vonden het mooi om dit openlijk met elkaar te bespreken. Ik overwoog om erover te schrijven en legde het idee ook weer direct naast mij neer. Ik vond het nou niet bepaald een fijn onderwerp om over te schrijven en al helemaal niet om mijzelf hierbij als onderwerp te nemen. Uiteindelijk besloot ik er juist wel over te schrijven, over mijzelf en de jaloezie. Na al mijn stoere en wijze lessen en verhalen over acceptatie van al je gevoelens om van daaruit een analyse op jezelf los te laten om de impliciete boodschap van het gevoel te ontdekken, was ik het aan mijzelf ‘verplicht’ om ook deze kant van mijzelf in het zonnetje te zetten. Oftewel mijn eigen kwetsbaarheid te durven laten zien. 

Kwetsbaarheid

Natuurlijk gaat het uiteindelijk nooit over de ander. ‘Misschien leidt mijn verhaaltje wel tot een ‘MeToo’ doorstart over kwetsbaarheid dacht ik hoopvol. ‘Kwetsbaarheid als het nieuwe stoer zijn’! En jaloezie een routekaart.

TalentenPassieFlow

Ik keek naar het muzikale talentenjacht programma (the voice of Holland) met al die overwegend jonge zangtalenten. Ik voelde een mengeling van diep respect en bespeurde ook jaloezie voor hun moed om zichzelf bloot te geven, om uit hun comfortzone te stappen, om op het podium te stappen, met het risico om afgewezen te worden. ‘Wat dapper’ dacht ik en voelde een jaloeziesteek opkomen ivm al die keren dat ik vroeger een ‘podium van de schijnwerpers’ niet op durfde te stappen. Angst en schaamte regeerde omdat ik bang was niet goed genoeg te zijn en andere blokkerende faalangsten. ‘Ik ben een laatbloeier’ dacht ik mild. Gelukkig doe ik namelijk nu wel de dingen die ik wil doen. Met deze bewustwording bleef oprechte bewondering over voor deze jonge mensen en kon ik optimaal genieten van hun talenten.

Wensen

Het was 1992 en een vriendin kwam mega zwanger op bezoek. ‘Wat ga je met deze kamer doen’, vroeg ze. ‘Deze blijft gereserveerd als kinderkamer’, reageerde ik iets te fel. Ik was mij bewust van de verbetenheid in mijn antwoord en met moeite kon ik mijn geïmplodeerde emoties in bedwang houden. Er was een mengeling van liefde en jaloezie voor haar en haar zwierige volle zwangerschap, vermengd met boosheid en verdriet over mijn voorgestelde grijze ‘uitzichtloze’ situatie. Deze kamer was al te lang leeg en de echo van de wens was keer op keer tegen een zware muur van weerstand tot zwijgen gebracht. Het is een jaar later en wij ontvangen het bericht dat we een prachtige zoon van zes weken uit Bogota, Colombia In ons leven mogen opnemen. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheid, dankbaar voor het leven uit een andere kant van de wereld wat aan ons is toevertrouwd en vooral dankbaar voor de kracht en inzichten dat er altijd andere wegen zijn naar datgene wat jij wilt. De ‘blauwe kamer’ vond eindelijk zijn bestemming.

‘Jaloersheden zijn als jaloezieën‘, bedenk ik me. Je kunt ze dicht laten. Je kunt ze ook openzetten en het licht laten schijnen op datgene waar het werkelijk om gaat. Het hervinden van je eigen kracht. Het goede nieuws; je hebt elke dag weer opnieuw mogelijkheden voor andere keuzes. 

Luistertip: Anthem,Leonard Cohen

There is a crack in everything, thats how the light gets Anthem, Leonard Cohen inhttps://www.youtube.com/watch?v=6wRYjtvIYK0