Het lukte mij steeds niet goed om mijn gedachten te ordenen om tot een overzichtelijke en duidelijke column te komen over het onderwerp ademhalen. Het trok al wel een tijd mijn aandacht en deze week opnieuw. Wat moest ik erover zeggen? ‘Gewoon blijven ademhalen’ is een gevleugelde en ogenschijnlijk nuchtere uitspraak. Zaterdag had mijn sportcoach Marit van sportschool Mind & Motion een boek voor mij meegenomen over ademen (ontdek de kracht van ademhalen) Op dat moment besefte ik dat ik erover moest gaan schrijven. Al eerder had ik een boek over de krachten van goed (en verkeerd) ademhalen ‘ademloos’ en in één adem uitgelezen en was behoorlijk geïnspireerd geraakt over dit onderwerp.

Onbewust en bewust

Ik dacht aan de vergelijking met gitaarspelen. Ooit begon ik hiermee en vond dat ik al vrij snel een aardig deuntje kon spelen. In te zetten op feestjes, bij kampvuren en in huiselijke kring. Tot het moment dat ik de oneindigheid van mogelijkheden ging ontdekken van de gitaar en het besef doordrong dat het nog niet zo makkelijk was. Ik moest ‘flink aan de bak’ om het kampvuur gitaar niveau te kunnen ontstijgen. Ademhalen gaat gelukkig automatisch, je hoeft er niet bewust stil bij te staan. Het interessante is dat ademhaling onder het autonome zenuwstelsel valt en zowel bewust alsook onbewust kan worden aangestuurd. De wetenschap was tot voor kort overtuigd dat het onmogelijk was om het autonome zenuwstelsel te beïnvloeden. Het blijkt wel te kunnen!

Trainen

Je kunt jezelf dus trainen om het sympathische (inademing) en parasympatische (uitademing) zenuwstelsel positief te beïnvloeden. Op de juiste manier ademhalen heeft direct een positief effect en leidt tot meer ontspanning, meer focus en meer bewustzijn. Een QuickFix dus om in een ontspannen staat te komen. Alleen moet (mag) je het wel bewust trainen. Meestal vergeet je om extra aandacht aan je ademhaling te besteden op die momenten dat het juist handig of noodzakelijk is. Bv vlak voor het moment dat je een spannend gesprek gaat voeren.

Van rotsen springen/ vakantiepret

Tijdens extreme situaties word je soms even bewust van je ademhaling. Ik stond op een rots in Zuid Frankrijk en wist dat ik over enkele minuten aan de beurt was om de elf meter naar beneden te springen langs het donderend geraas van de waterval om uiteindelijk in het, in de oneindige diepte gelegen, meer te plonzen. Weliswaar vrijwillig en met een helm op en surfpak aan.. Het was een sportieve vakantie activiteit, echter mijn lichaam gaf alleen maar krachtige ‘mayday’ signalen af over dreigend gevaar. (flight or fight or freeze) Dit uitte zich in een te snelle (hoge) en oppervlakkige borstademhaling en leidde tot een paniekerige staat van zijn. Vlak voor het moment suprême, de sprong in het diepe, stokte mijn adem en verdween ik binnen luttele seconden, wat veel langer voelde, in het diepe donkere water.

Met een combinatie van hyperventilatie, duizeligheid, opluchting en overwinnaarsroes klauterde ik vanuit het water naar het droge. Zelfs nu nog bij het opschrijven van dit avontuur merk ik een stokkende ademhaling. Mijn lichaam herinnert het zich nog als de dag van gisteren. Ik besef dat trauma’s letterlijk in het lichaam worden opgeslagen en tot verkramping kunnen leiden. Alsnog er bewust doorheen ademen is een prachtig hulpmiddel.

Ik merk dat ik al steeds vaker bewust wordt van mijn ademhaling tijdens het joggen of bij spannende situaties en dan gaat het irritant vaak juist minder goed. Een soort van ‘bewust onbekwaam’ niveau. Ik heb dus nog een leuke uitdaging richting ‘onbewust bekwaam’ ademhalen ten tijde van spannende ongemakken.

Luistertip:The embrace, Ashana