Afgelopen week werd ik in mijn ziel geraakt door een echte held. Al bladerend door de zaterdag Volkskrant bleef ik steken bij de titel ‘Doe iets’. Het artikel ging over Carola Rackete. Deze moedige jonge Duitse vrouw werd bekend als de kapitein van het reddingsschip dat zonder toestemming de haven van Lampedusa binnenvoer. Zij had drenkelingen uit de middellandse zee opgepikt. Het werd haar verboden (besluit van de rechts- populistische Italiaanse minister Salvini) om deze bootvluchtelingen naar een Italiaanse haven te brengen. Zij volgde echter haar hart en het maritieme recht, dat mensen die uit zee gered worden recht hebben op een veilige haven. Haar ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ heeft mensenlevens gered en leverde na haar arrestatie uiteindelijk een positieve uitspraak van de Italiaanse rechter op, die haar actie ondersteunde en gelijk gaf. Zij nam grote persoonlijke risico’s en ging heel dapper voor wat voor haar juist was om te doen.

Vluchtelingen

Ik had mij vlak daarvoor door een ander artikel over de vluchtelingen problematiek heen geworsteld. Duizenden mensen zitten momenteel in mensonterende omstandigheden gevangen in het niemandsland tussen Turkije en Griekenland en de politiek draalt. Wij, de mensen uit de rijke landen raken blijkbaar gewend aan de vreselijke beelden en durven niet meewerken aan een definitieve oplossing. Het antwoord is afschermen door ‘hekken’ te plaatsen. Of het blijft bij het opzetten van kampementen, uitdelen van slaapzakken, tenten, voedsel etc om het daarmee af te kopen? Al is dit inderdaad ook belangrijk om te doen. Alleen is er veel meer nodig.

Doe iets

‘Doe iets’ was behoorlijk bij mij binnengekomen. Elke keer weer voelde ik mijn eigen interne strijd tussen mijzelf afsluiten voor alle ellende om mij heen, waar ik toch geen directe invloed op heb, of alle informatie tot mij nemen. Het zijn schuldgevoelens, dacht ik. Mag ik wel voluit genieten, voluit leven in een wereld met zoveel schrijnende toestanden? Steeds meer vrienden van mij kijken geen nieuws meer omdat het teveel binnen komt en ik begrijp dat.

‘Wat kan ik wel doen’, vroeg ik mijzelf een beetje moedeloos af. In ieder geval luisteren naar deze helden, ze steunen en diep respect voelen. De juiste politieke partijen steunen en bewust zijn van de kleine dingen die ik wel kan doen in mijn eigen omgeving. Samen zorgen voor een paradigmashift om van de individuele polariserende maatschappij naar een maatschappij van delen te gaan, waarbij ‘meer’ niet meer voorop staat en samen delen wel.

Forever young

Opeens wist ik het weer; ik was dertien en op een verpletterende manier onder de indruk van Bob Dylan zijn ‘ Forever young’ song. Hieruit sprak zoveel hoop en positieve energie. Het besef dat alles mogelijk is, was het mooiste cadeau wat ik toen als jongetje kreeg via dit lied. Als we deze song ‘blijven leven’ komt het goed. En intens genieten van het mooie leven wat je hier mag leiden? Jazeker, in dankbaarheid en please, please stay Forever young!

Luistertip / leestip: Forever Young, Bob Dylan

May God bless and keep you always

May your wishes all come true

May you always do for others

And let others do for you

May you build a ladder to the stars

And climb on every rung

May you stay forever young

May you stay forever young

May you grow up to be righteous

May you grow up to be true

May you always know the truth

And see the light surrounding you

May you always be courageous

Stand upright and be strong

May you stay forever young

May you stay forever young

May your hands always be busy

May your feet always be swift

May you have a strong foundation

When the winds of changes shift

May your heart always be joyful

May your song always be sung

And may you stay forever young

May you stay forever young ( Bob Dylan 1973)