Het vroege ochtendlicht straalt zich een weg door het gordijn in de slaapkamer. Bij het opstaan besef ik met enige opwinding dat de winter voorbij is. We zijn geruisloos overgegaan naar de lente. Weerkundigen noemen het de meteorologische lente en deze begint al op 01 maart. Ik vind het prima, hoe eerder lente, hoe beter. Het is wel een lastig woord trouwens ‘meteorologisch’. Het doet mij denken aan het woord ‘individualisatieproces’. We gebruikten vroeger in onze vriendengroep dit woord om te testen of je nog wel een volgend biertje mocht hebben. Als je over het woord ‘struikelde’ bij het uitspreken, dan had je genoeg gehad.

Terug naar de lente; deze eerste lentedag laat zien dat het kan. De zon schijnt, de wind is gaan liggen en de temperatuur is prima te doen. Echt weer voor het ochtend jogging rondje. Omdat de zon maar bleef schijnen werden plannen gemaakt voor een middagje uitgebreid wandelen. De lente zelf was nog erg onzeker, zij wou wel maar twijfelde of ze er wel al mocht zijn. Zij was nog een beetje onzeker door het verschil in standpunt tussen de 01 maart en 21 maart gelovigen.

Het gevolg was dat we bij het rondje om het Paterswoldsemeer een variatie van zon, regen, hagel, wind en windstilte mochten beleven. Alsof de winter en het voorjaar beiden tevreden gesteld moesten worden. Als de hagel naar beneden klettert, realiseer ik mij dat ik mijn zonnebril nog op heb. Ik tel de voordelen; het is ‘s ochtends weer eerder licht en ’s avonds later donker. De natuur is bijna klaar om weer helemaal los te gaan in frisse voorjaarsgeuren, vogelgeluiden, uitbundige groei en andere frivoliteiten. Zelfs de regen voelt nu al vriendelijker.

Bijna zes jaar woon ik op het Hoogeland en bemerk dat ik gevoeliger ben geworden voor de seizoenen. Mijn zwager had al eerder gewaarschuwd dat onze dagelijkse fietstocht naar de stad op de duur zwaar zou gaan vallen. Het maakte ons eerst niet uit welk jaargetijde het was. We fietsten blijmoedig en een beetje maniform door alle jaargetijden heen. Bij de derde keer herfst was de lol eraf. Vooral het besef om vanaf eind september  in het aardedonker te vertrekken en in het donker weer thuis te komen ging tegenstaan. Ik wist dat het ruim vijf maanden zou duren, voordat er weer in het licht gefietst zou kunnen worden. Geen bemoedigende gedachte vond ik.

Maar nu, het is lente. Weliswaar nog onbestendig, maar ze is er wel! Verandering is de enige constante, had ik geleerd. Wat ben ik opgelucht dat de lente elk jaar wel weer opnieuw geboren wordt. Het maakt mij blij. Het voelt als de vrijdagavond met het gehele weekend nog voor me, of als de start van een vakantie met alle vrije tijd in het vooruitzicht. Ik droom weg over de eerste warme zonnestralen, de vele dagen buiten in onze beschutte zonovergoten tuin, de uren op terrasjes met vrienden, de sportieve avonturen buiten, kampvuur bij nacht. Ik doe mijn muts nog even op om mijzelf te beschermen tegen een overtrekkende heftige hagelbui. ‘Sun is gonna shine, I know, after the winter is gone I know’ , zing ik en fluister;

Lente, ik hou van jou!

LuistertipThe camel, Fred Freddies Drop