Ik las in de krant dat na de boeren, nu ook de grondbewerkers, bouwvakkers en baggeraars naar het Malieveld willen om te protesteren. ‘Wat zouden de baggeraars meenemen’, dacht ik en dwaalde even af in fantasievolle visualisaties.

‘Wat leven we toch in een prachtig en veilig land met onze rechten om voor je mening uit te mogen komen’, dacht ik, terwijl ik mij beraadde over verdere stappen tegen Tennet Netwerkbeheerder. Zij willen nl de zestiger jaren hoogspanningsmasten op het tracé Eemshaven tot aan Hoogkerk (Vierverlaten) vervangen voor modernere en veel hogere masten met veel meer power. Onze Westeremden werkgroep ( 380KV) heeft jarenlang keihard gevochten en samen met alle andere werkgroepen uit de provincie in totaal zeven beroepen tegen het plan en de vergunningen ingediend, tot aan de Raad van State. Het heeft niet geholpen. We hebben uiteraard met z’n allen meer stroom en duurzame energie nodig, echter dit kan allang op een andere manier, nl de kabels op anderhalf meter ondergronds. Dit kost meer geld en helaas wordt er dan maar gekozen voor palen met een wirwar van meerdere lagen bedrading dwars door kwetsbare natuurgebieden, dwars door weilanden, dwars door aardbevingsgebieden, waar de bewoners ondertussen toch al een beetje moedeloos en protest- moe zijn geworden van alle onrechtvaardigheden en bureaucratie. Groningers zijn sowieso al niet echt protest en actie gericht bij onrecht. Toch blijkt dat protesteren dmv een demonstratie soms helpt als overleg en procederen niet tot gewenste resultaten leidt.

De boeren waren het zat, verlieten massaal hun erf en verzamelden zich op het Malieveld, gewapend met hun verontwaardiging, woede en tractoren. Aanleiding was de door het kabinet aangegeven te hoge boeren stikstof uitstoot. Er waren ondertussen ook protesten tegen de windmolens, die wel drie keer hoger zijn dan eerdere versies. ‘Waarom bij ons’, zo luidden de protesten. ‘Dat begrijp ik’, dacht ik, want zou ik een windmolen naast mijn huis willen? Waarom al die stikstof regels ? ik had er eerlijk gezegd niet eerder van gehoord.

En toch kreeg ik een beetje een onbestemd en naar gevoel. Wat voelt nog goed om waartegen en waarvoor te protesteren? De woorden van de jonge milieu activiste Greta Thunberg galmden nog in mijn hoofd na. Hoe kunnen we onze planeet voor de toekomst behouden? Het moet nu echt anders. Van meer naar minder consumptie maatschappij. Van fossiele brandstoffen naar duurzame energie. En, ….wat ik daar zelf aan kan bijdragen?

Ik besloot om ook naar Den Haag te gaan. Op de fiets, om daar aangekomen bij het Malieveld te protesteren tegen de uit de hand gelopen consumptiemaatschappij. Protesteren tegen het individualisme, tegen haat, intolerantie, oorlog en egoïsme. Tegen de eenzaamheid en tegen het kapitalisme met zijn polarisatie van winnaars en verliezers. ‘Het is genoeg geweest’, besloot ik. En als ik dan in Den Haag ben geweest en een beeldje van de mythische God ‘ Atlas’, de drager van het heelal inclusief de beschadigde en zieke wereld, symbolisch op het Malieveld heb neergezet, draai ik het de volgende dag om.

Ik sta weer op het Malieveld. (wat het dak van een parkeergarage blijkt te zijn) ‘Niets is wat het lijkt’, mompelde ik en pakte mijn megafoon, zette het volume op maximaal en scandeerde;

‘Ik demonstreer vandaag voor gelijkheid, voor saamhorigheid, voor heel veel liefde en tolerantie, voor vrede een kans geven en voor een ruil economie en vooral voor onthaasting. Naïef? Ik moest denken aan het ‘ butterfly effect’ en fietste richting huis.

Luistertip: Give peace a chance, John Lennon

Misschien heb je ooit van het butterfly effect gehoord, in het Nederlands vertaald als het vlindereffect. Deze theorie vertelt het verhaal van hoe slechts één kleine vleugelslag van een vlinder een kettingreactie aan onvoorziene gevolgen in gang kan zetten en zelfs maanden later het ontstaan van iets gigantisch als een tornado kan veroorzaken. ( Rosalie Heefer/ziecoaching.nl)

Luistertip Give peace a chance, John Lennon