Plotseling had mijn laptop heel eigenzinnig aangegeven het netwerk niet meer te herkennen. Tot vorige week had ik WiFi in ons tuinhuisje en was het mogelijk om via mijn laptop Netflix te ontvangen. Ondertussen ging de WiFi herkenning en verbinding in dezelfde omgeving wel vrolijk door op mijn iPhone en de laptop van mijn vriendin.
Ik voelde in verband met deze onbegrijpelijke willekeur een metershoge golf van irritatie opkomen. De aangeleerde hulpmiddelen van het vinden van het ‘lege midden’ bij jezelf, gecombineerd met diepe rustige in- en uit ademhalingen was ondertussen een gepasseerd station. Ik schonk mijzelf een Belgische tripel in en stopte daarmee ook mijn verwoede pogingen om het contact met mijn omgeving en met mijzelf te herstellen.
Er was wel het één en ander aan voorbij gegaan, wat een verklaring was voor mijn lage frustratie tolerantie bij thuiskomst.
Ondanks de ICT helpdesk op mijn werk, was ik zelf al uren lang bezig geweest met instellingen, kabels en telefonische ondersteuning om een netwerkverbinding tussen pc en tv scherm te fiksen. Ik wist zelfs bij de gesprekken met de helpdesk de juiste taal te gebruiken (‘hij lijkt niet compatibel en is deze wel gepatched’?), waardoor de Icters en ik elkaar leken te begrijpen. Highfive, alles werkte weer.
Alleen draaide ‘de wet van Murphy’ overuren, want de volgende dag bleek de laptop het niet meer te doen. Ik nam deze weigerachtige device mee en reed met te hoge snelheid naar de Helpdesk dertig km verderop. Hier hing een ontspannen sfeer met young professionals bezig met hun passie. Ik kreeg na enkele Laptop reanimatie pogingen een nieuwe laptop mee. Op advies van de vriendelijk meedenkende helpdesk medewerker ook maar gelijk ‘cold turkey’ mijn Samsung omgeruild voor een iPhone, omdat het bedrijf de eerste niet meer ging ondersteunen.

Waar ik al bang voor was gebeurde; mijn omgeruilde phone had mega problemen met het ontvangen van  e-mails. Weer in de auto gesprongen en dit keer nog harder gereden naar de ICT helpdesk. Er bleek een verkeerde beschrijving te zijn meegeleverd vertelde de medewerker heel relaxed en het probleem werd in notime verholpen.
Aangekomen in Groningen zag ik bij het kantoor een groepje ‘hang’medewerkers buiten staan. ‘Het netwerk ligt eruit, we kunnen niets doen’, zei een medewerker met een mixture van verontschuldiging en uitdaging.
Minstens 1/3e van de tijd mbt hulpverlening aan onze cliënten gaat in administratie tijd zitten. Al vrees ik dat deze inschatting nog behoorlijk aan de optimistische kant is. Een stroom en of netwerkstoring leidt tegenwoordig direct tot enorme financiële ( en mentale)  schade.

Ik dacht aan mijn wereldreis van jaren geleden. Een jaar hadden we in een soort van vertraging rondgezworven door noord en midden Amerika en genoten van ons backpackers/ hippie bestaan. Het was wel even weer wennen om thuis in de structuur te komen. Met een schok realiseerde ik mij dat de wereld tijdens mijn afwezigheid nogal aan het veranderen was geweest. In de bibliotheek was alles gedigitaliseerd en ik moest echt even mijn best doen om de nieuwe werkwijze te begrijpen en eigen te maken. Dit was nog maar een kleinigheid. De wereld van ICT en digitale leukigheden veranderd de laatste decennia zo razendsnel, dat je constant alert moet blijven om mee te kunnen doen.
Mijn moeder haakte af toen de dubbele cassettedeck op de markt kwam. Ik kreeg haar niet goed meer uitgelegd, hoe je van het ene naar het andere bandje opnames kon maken. Ik moest daar toen heel hard om lachen. Nu begrijp ik het beter.

Oh, nieuwe e-mail: ‘attentie, je wachtwoord verloopt over 14 dagen. Je moet het wachtwoord wijzigen voordat het verloopt’.
‘Waar is mijn wachtwoord voor die handige app waar ik al mijn wachtwoorden heb opgeslagen’, vroeg ik mij peinzend af terwijl ik de software van mijn phone alvast voor de volgende dag aan het outsourcen was.

Luistertip: Robots, Dan Mangan