Alweer zat ik op mijn bankje, buiten op de veranda. Omdat ik een extra lange winterstop had ingelast, ervaarde ik opeens zeeën van tijd.
Allerlei kleine klusjes kon ik in mijn eigen tempo doen, regelmatig mijn hardloop rondje en er bleef nog steeds genoeg tijd over voor het ‘nietsdoen’ daar buiten op mijn overdenking plek.

Enige tijd geleden vertelde een deelneemster tijdens een training persoonlijke groei dat alles wat zij op dat moment echt nodig had, altijd voorhanden was in het universum. Zelf haakte ik op dat moment even af. Hier had ik mijn nuchtere buurman niet nodig. Mijn verstand protesteerde en afweer mechanismen deden hun werk. Woorden als ‘onzin’, ‘te vaag’ hielpen mij hierbij, dacht ik.
Opeens moest ik weer aan haar denken. Had ik onlangs niet sterk aan mijn broer gedacht, en even later belde hij mij?
Heel lang geleden kwam mijn oma in mijn droom bij mij langs om afscheid te nemen. De volgende dag hoorde ik dat zij op dat moment was overleden. Wij waren op vakantie en konden niet bij haar begrafenis aanwezig zijn. Ik begreep dat zij via deze ‘droom’ afscheid van mij had genomen.
In mijn overdenking kwamen steeds meer herinneringen met aanwijzingen naar boven.
Bijvoorbeeld het juiste boek op het moment dat ik deze nodig had. Ik had net ‘De Schoppenhauerkuur’ (Irvin D. Yalom) gelezen. Ooit lang geleden gelezen en toen geen indruk gemaakt. Nu las mijn vriendin dit boek voor haar boekenclub en kwam het opnieuw op mijn pad. Het verhaal gaf mij nu de juiste aanwijzingen voor de doelen in mijn leven en waar het echt om gaat. Leven vanuit mijn hart en aandacht voor het ‘speelse kind’ in mij.

Ik besloot om mij er vanaf nu bewust voor open te stellen, dat alle informatie er al is. Ik hoef er alleen maar voor open te staan en erop te vertrouwen.
Vaag? Zeker, alleen is misschien het woord ‘mysterie’ een betere aanname. ‘Vraag en het zal u gegeven worden’, uit de bijbel kreeg voor mij opeens een andere en positievere betekenis.
In mijn coaching stel ik vaak de vraag hoe diegene zijn probleem zelf heeft gecreëerd. Ik denk dat ik voor mijzelf wel weet of het valt onder ‘pech’/ ‘lot’ , of dat het vooral een spiegel is van het leven wat ik leid en wat op mijn weg komt.

Ik moest glimlachen, het leven is een groot avontuur. Elke dag en elke minuut van mijn leven. Ik hoef hiervoor niet verre reizen te maken. Al is dat wel heel leuk. De reis zit al in mij.

Luistertip: Around the world, Daft Punk