Op weg naar mijn schoonmoeder nam ik een keer spontaan een bos bloemen mee. ‘Dat had je nou niet moeten doen’, reageerde zij goedbedoeld, waarmee ze zichzelf onbewust tekort deed. Blijkbaar zit er een overtuiging achter, wat maakt dat je niet zomaar met cadeautjes aan dient te komen. Uiteindelijk geef ik haar nu vaak de plant met pot, welke buiten bij haar voordeur op de grond staat. Een leuk ritueel, waarbij ‘ dat had je nou niet moeten doen ’ niet meer aan de orde is.

Volgens mij heeft het ook te maken met het niet goed kunnen ontvangen van complimenten en ‘valse bescheidenheid’ , of invullen voor een ander ( alweer geld uitgeven, kan dat wel..) We kunnen ten aanzien van dit onderwerp nog wel wat leren van de Amerikanen. Het blijkt dat er pas een omslagpunt is bij 10 keer een compliment geven aan deze bevolkingsgroep, voordat het als ongeloofwaardig wordt ervaren. Nederlanders vinden het al snel teveel, maximum drie complimenten kunnen we van dezelfde persoon op een dag min of meer accepteren. Tenminste de categorie mensen die überhaupt kunnen omgaan met complimenten.

Er is natuurlijk ook nog een belangrijk onderscheidt tussen complimenten over je persoon ‘wat zie je er mooi uit’, en complimenten ten aanzien van je competenties ’wat heb je dat fantastisch georganiseerd’. Ik heb er eens een tijdje bewust op gelet en in beide categorieën gaat de ontvanger dit compliment vaak zelf verzwakken.

Van ‘wat een prachtige jurk heb jij aan’,‘ach deze jurk heb ik al jaren in de kast hangen’. Tot ‘Wat heb je mooie presentatie gegeven’, ‘ik was zelf helemaal niet tevreden, want…Het is dus allemaal nog niet zo makkelijk met het onderwerp complimenten en ook niet met iets voor een ander doen.

Uiteraard doe ik iets voor een ander, omdat ik dat graag wil en het mij ook iets oplevert en hier is ook niets mis mee. (aandacht, liefde, zelf ook weer een compliment ontvangen etc)  Ik heb geleerd dat een balans in geven nemen heel belangrijk is. Want elke keer als je iets geeft, of doet voor een ander, staat die ander ‘in de schuld’ en wil of voelt dat hij of zij weer iets terug moet doen.

Ik moest denken aan vrienden die mij vertelden dat zij op een gegeven moment met hun buren uit eten gingen, ze waren door hen uitgenodigd. De keuze van het restaurant was exorbitant met te dure gerechten, te dure wijnen etc etc. Dit voelde dan weer niet heel prettig, want wat doe jij als jij aan de beurt bent? Alles heeft uiteraard ook te maken met goed communiceren met elkaar over verwachtingen en bedoeling.

Ik geloof zelf vooral in het iets doen voor de ander in plaats van cadeaus geven, al is dat soms ook heel leuk. Cadeaus ontvangen is natuurlijk ook een kunst, vooral op verjaardagen, waarbij je in het gezelschap onder alle aandacht een cadeau ontvangt en het papier eraf scheurt en een boek krijgt die je al hebt, of erger een boek krijgt die je niet wil hebben.

Onlangs bood ik een familielid aan om een tuinklus bij haar thuis te doen. Toen ik opperde dat gezien haar drukke bestaan, ik prima deze klus kon oppakken en uitvoeren, terwijl zij niet thuis was, antwoordde ze met ‘ dat is ook weer zo wat’. Zelfs met het woordenboek erbij, kwam ik er niet helemaal uit wat ze bedoelde.

Ik zal haar binnenkort nog eens vragen.

Luistertip:

With a little help from my friends