Op weg naar huis voelde ik een zware moeheid over mij heenkomen. Drie trainingsdagen had ik erop zitten bij de opleiding familieopstellingen, met als doel zelf trainer te willen worden. Ik besefte opnieuw goed wat ze met ‘je eigen proces‘ en ‘persoonlijke groei’ bedoelden. Ik realiseerde mij terdege dat er verschillende soorten moeheid bestaan. Mijn laatste fietstocht afgelopen week naar huis, vechtend tegen de harde felle noordenwind, had mij behoorlijk afgemat. Aangekomen bij boer Rutgers had ik driekwart van de route afgelegd en wist ik dat ik bijna thuis was. Opdelen in haalbare kleinere doelen blijkt altijd weer perfect te werken.

De trainingsmoeheid zou bij het terugkeren naar de dagelijkse realteit het gehele weekend aanhouden. Blijkbaar had ‘dit proces’ mij meer geraakt dan ik mij bewust was. Bewustwording en verwerking is een belangrijke stap, bedacht ik mij terwijl ik de parkeerplaats van het benzinepompstation opreed voor mijn dubbele espresso om de moeheid nog even op zijn plaats te dirigeren. Even later mijmerde ik in de auto verder op dit thema en dacht aan onze vroegere auto vakanties met het gezin.

Blij dat het eindelijk weer zomervakantie was reden we jarenlang met de kinderen naar verschillende Zuid-Franse vakantiebestemmingen en daar aangekomen was er altijd nog maar één drempel te nemen, namelijk de tent opzetten.

Onder het toeziend oog van de eerder gearriveerde en gesettelde campinggasten werd met de laatste krachten, half op de automatische piloot en met de ijzeren wil om deze actie zo snel mogelijk achter ons te kunnen laten, de tent opgezet. Elk jaar vergat ik wat de ordening van de tentstokken moest zijn. Elk jaar kwam ook dezelfde handige gedachte van het merken met kleuren weer naar boven en nooit werd het gedaan.

Ik moest denken aan mijn goede vriend die vertelde altijd de eerste week van de vakantie alleen maar te slapen. Bijtanken noemde hij dat. Gelukkig heb ik daar tot nu toe geen last van. Al merk ik wel dat het ‘s nachts doorrijden niet meer een heel goed plan is. De laatste ‘nachtdienst’ leidde tot een herstel periode van enkele dagen. Tot op de camping was de 1500 km veilig overbrugd. Op het terrein reed ik de auto uiterst kalm en voorzichtig achteruit op mijn toegewezen plek, echter tegen de aldaar in de weg staande geparkeerde boom. De boom had geen schrammetje, de linker achterlicht voorziening van onze auto was wel ‘overleden’.

Tegenwoordig nemen we bij een autovakantie onderweg een overnachting. Gelukkig zijn we het erover eens geworden dat de eisen ten aanzien van deze overnachting behoorlijk naar beneden mogen worden bijgesteld. Op doorreis is een goed bed ( mijn kleine tentje met matje en slaapzak mag ook) met een eetgelegenheid voldoende. Uitzicht en ligging zijn even minder belangrijk. Ik realiseerde me dat het anders was met kleine kinderen, we wilden altijd zo snel mogelijk op de plaats van bestemming aankomen.

Moeheid; ik keek op het dashboard van mijn eigen leven. Ik scoorde mijzelf op gezondheid, zowel lichamelijk alsook spiritueel, werk, spel en liefde. De meter bleef bij het onderdeel werk op half staan, gezondheid op driekwart, liefde bijna vol en ik realiseerde mij dat ik te weinig ‘speelde’. Deze stond ondertussen bijna in het rood.

Met dankbaarheid voor deze hernieuwde ‘Leef’ inzichten besloot ik om ‘bij te gaan tanken’. Met dank aan de wijze lessen van mijn moeheid.

Luistertip

Four Non Blondes -Whats up