Ik had in de afgelopen week het boek over de kunst van Kaizen uitgelezen. Eerst dacht ik dat dit woord een Groningse vertaling was van ‘kiezen’, echter het bleek om een Japans woord met de betekenis ‘veranderen naar beter’ te gaan. Deze alternatieve methode voor verandering door middel van kleine stapjes heet Kaizen. Dus was ik de afgelopen dagen mij mentaal aan het voorbereiden.

Met een zekere weemoed bekeek ik de spullen om mij heen. Vooral de boeken die een gehele wand in de woonkamer vulden, trokken mijn aandacht. Al jaren waren ze met mij meegereisd. Ze hadden in sommige woningen alleen maar een ‘doorreis status’ gekregen, wat betekende dat ze steeds in dozen opgeslagen op de zolder lagen te wachten op een bestemming. Op Koningsdag had ik op de vrijmarkt nog tussen de stapels boeken en cd’s gezocht naar collectors items en was ik uiteindelijk met een te grote tas vol boeken, CD’s ( ja ik heb ook spotify) en een handig bijzettafeltje  naar huis gefietst. De volgende dag reed ik nog even langs de ‘open schuur verkoop’ vlakbij mijn huis. Uiteindelijk kocht ik een enigszins verroeste boomhandzaag voor 50 cent. Iets in mij zei mij al dat ik deze toch nooit zou gaan gebruiken, dus bedacht ik mij ter geruststelling dat ik de buurman hiermee wel eventueel blij zou kunnen maken.

Gelukkig had ik een weer een grofvuil wegbrengdag in de agenda staan. Ik had mij voorgenomen om korte metten te gaan maken met alle overbodige spullen. Streng doch rechtvaardig zou ik oordelen over nooit meer gebruikte boeken, cd’s, kleding, spullen en andere prullaria. Vrienden hadden hun tuin van ‘Le Roy staat’ ( een ander woord voor totale overwoekerende chaos, met vooral zevenblad, brandnetel en distels) teruggesnoeid versus uitgeroeid naar overzicht en stelden voor om binnenkort samen een gezellig dagje ‘Grof vuil’ te gaan doen. Al mijn vrienden weten dat ik een groot liefhebber ben van het mindful grofvuil avontuur. De afspraak was dus snel gemaakt, inclusief geleende grote kar.

Toch viel het mij niet mee om keuzes te maken en dus nam ik naast de Kaizen methode en gedachte dat een klein stapje eerst genoeg is, ook de adviezen van opruim goeroe Marie Kouda nog even snel door. Vooral de bruikbare tip om vooral het einddoel in gedachten te houden om een terugval te voorkomen, nam ik ter harte.

Per categorie opruimen is het beste adviseerde zij deskundig en dus zat ik nu in de kamer op de grond mijn boeken door te nemen. Geheel volgens advies moest ik de boeken één voor één oppakken en mijzelf afvragen of dit boek echt heel belangrijk voor mij was, of dat het mij niets meer deed. Bij dit laatste moest ik vervolgens respectvol het boek bedanken voor zijn diensten en wijsheid en met dankbaarheid en liefde afscheid nemen door deze op de stapel ‘weg doen’ te leggen. De verpleegkunde boeken riep dusdanige associaties op dat deze al snel zonder afscheidsritueel op de ‘wegdoen’ stapel gegooid werden. Met de goede adviezen in gedachten ging ik toch maar even staan en maakte een kleine buiging voor de verpleegkunde boeken en mompelde snel iets van ‘bedankt voor de wijsheid’. Toen de stapel ‘weg doen’ dusdanig klein bleef, in verhouding tot de immense boekenkast en ingepakte dozen met boeken, raadpleegde ik het hoofdstuk ‘Wat te doen als je iets niet weg kan gooien’.

Ik las dat het criterium om iets te houden is, als je bij het vasthouden een rilling van blijdschap krijgt. Dit hielp enorm, want ik kreeg weinig rillingen van blijdschap. Wel voelde ik constant een rilling van blijdschap bij de gedachte om dit straks allemaal in de containers van het grofvuil station te mogen gooien. Had was dus zaak om deze gevoelens goed uit elkaar te houden. De enige drempel die ik nog even over moest was het stemmetje in mij die steeds zeurde dat ik vooral spullen naar de Kringloop moest brengen in plaats van naar het Grof vuil station. Gelukkig hielp het hoofdstuk ‘wat jij niet nodig hebt, heeft jouw familie ook niet nodig’.

Grofvuil station, ik kom eraan!!

Luistertip:

afscheid nemen bestaat niet Marco Borsato