De camper Fiat Ducato zat ‘in mijn hoofd’ en ik kreeg hem er niet meer uit. Ik zag ons al romantisch over kleine weggetjes dwars door Zuid Frankrijk toeren en visualiseerde gezamenlijke weekenden met vrienden in mijn eigen camper. Ook zou het reuze handig zijn om de camper ( Hij had de swingende naam KINGSTON op de zijkant geschilderd) mee te nemen naar concerten voor de “after party” en overnachting. Zelfs het proefritje door de zompige landerijen,  in verband met echt Hollands zomers zeiknat weer, kon mijn schitterende interne voorstelling niet negatief beïnvloeden. Mijn partner zit in een andere fase en geeft ook een bepaalde betekenis en kleuring aan het hebben van een camper. In ieder geval komt het erop neer dat ze er nog lang niet aan toe is. Omdat ik zo’n mooi beeld in mijn hoofd had, was de drang om de bus te bezitten ondertussen heel erg groot geworden. Ik stelde vast dat ik naast partner toch ook een individu ben en besloot de camper alleen te kopen. Dit zou allerlei voordelen geven. Wel zei iets in mij dat “er nog een nachtje over slapen” toch wel nuttig zou zijn.

Thuisgekomen bracht ik het item moedig in en vroeg of zij dan met mij en de camper mee zou gaan tijdens onze geplande vakantieweek fietsen in de Eiffel. Het camper gesprek was razendsnel failliet, omdat basis kamperen met de variatie van bed en breakfast haar wens en voorstelling was bij een leuke vakantie. Ik begon ondertussen hoopvol te overdenken wanneer ik dan wel de camper zou gebruiken. In ieder geval niet bij gezamenlijke concerten, omdat wij verschillende smaken hebben qua muziek. Dit komt dus zelden voor. Ook niet naar vrienden die verspreid door het land wonen, omdat al onze vrienden ondertussen alle ruimte in huis hebben voor loges. Een nuchtere berekening maakte dat ik hoogstwaarschijnlijk 1 a 2 keer per jaar met de camper naar een concert zou gaan en misschien nog eens een weekend met vrienden. Ik bleef gedesillusioneerd naar mijn voor – en nadelen lijstje staren. Ik zou dus ongeveer 6000 euro spenderen voor enkele uitstapjes in verband met mijn droombeeld. Ik had voor het gemak de vaste lasten en stallingskosten maar even weggelaten. Reparatiekosten en vervanging van onderdelen negeerde ik. Ik begon razendsnel de methode van cognitieve dissonantie en herkadering toe te passen. ‘Bezit is ook niet alles’, bedacht ik mij. ’Ik hou dus geld over voor andere leuke dingen’ en ‘ik help de wereld een beetje meer door minder vervuiling’. Het hielp nog allemaal niet echt bij de verwerking van mijn deceptie. Toevallig ging ik het afgelopen weekend met een goede vriend een weekendje weg. Hij is de trotse bezitter van een dertig jaar oude camper. ( De categorie waar ik voor gevallen was.) Het weekend was weliswaar erg gezellig en toch heeft het mij ook geholpen in het voorlopig  kunnen loslaten van de camper wens.

Bij de afgesproken benzinepomp moest de camper nogal geholpen worden om te starten. Mijn vriend ging gewapend met een hamer naar de motorkap, richting startmotor. Bij het horen van de klap met de hamer op de startmotor moest ik dan starten. Na een kwartier begon de motor eindelijk voorzichtig te pruttelen. We konden richting bestemming. Ik had de tijd met betrekking tot de afstand iets te enthousiast berekend, want met een oude camper kom je niet boven de 100 km per uur, dus zaten we erg lang in de auto. Door het geluid van de betrouwbare motor, moest ik wel de gehele tijd luider spreken dan gewend. Bij aankomst waren mijn stembanden aan rust toe en had ik een schorre keel door drie uur lang boven mijn macht te spreken. Waarschijnlijk had ik de helft van het gesprek ook verkeerd verstaan. ‘S avonds zaten wij heel knus, ieder op een bankje in de camper,  met een wijntje onderuitgezakt te kletsen. Ik prees de luxe in tegenstelling tot mijn ervaring met het basis kamperen,  wat ik gewend was. Helaas moest ik ‘s nachts hevig terugverlangen naar ons tentje, die altijd geheel mug vrij is. Ik lag op het mooiste plekje boven de stuurcabine te staren naar het schrootjes plafond op 40 cm afstand van mijn hoofd. De stand was om 03.00 AM vijf muggen gedood. Mijn vriend riep vanuit zijn handige uitklaptafel bed combinatie,  dat hij ongeveer een zelfde score had. Ik had het erg warm en lag met een nat washandje naar het plafond van “mijn doodskist” te staren naar eventuele muggen en verlangde naar mijn tentje.

Luister ook naar: Willie Nelson – On the Road Again