Verwondering

Afgelopen week las ik het boek ‘Zo begint iedere ziener’, van schrijver en filosoof Coen Simon.(1972) Zijn geboortejaar staat op de achterkant van het boek vermeld.  ‘51 jaar’, reken ik snel uit en realiseer mij dat ik uit gewoonte altijd de leeftijd wil weten van diegene die ik interessant vind. 

Ook was ik onder de indruk van de uitstraling en wijsheid van de jonge biohacker, seksuoloog en psycholoog Anna Lindfors.. https://nederlandse-podcasts.nl/podcast/giels-podcast/anna-lindfors-over-verbinden-tantra-en-biohacking- De interviewer van deze podcast waarschijnlijk ook, want hij vroeg op een gegeven moment ‘how old are you’. ‘28 years’, antwoordde zij.

Ik had op mijn 28e net een jaar gereisd door noord en midden Amerika en begon met een opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige. Ik had het allemaal nog niet echt scherp wat ik wilde, oftewel wie ik wilde zijn. Tegenwoordig ben ik mij terdege bewust dat jezelf vergelijken met de ander een doodlopende weg is. De ‘leeftijd rekensom’ is blijkbaar nog een restverschijnsel van eerdere onzekerheid en nu een automatisme geworden.

Wetenschap

Het boek van Coen neemt de lezer mee door zijn leven via bijbehorende gedachten, overtuigingen en scherpzinnige inzichten. Interessant is ook hoe hij de wetenschap relativeert. ‘Want wat weten we nu helemaal’? Eerder had ik zelf ook al geconstateerd dat de wetenschap de huidige kennis van feiten op een rij zet en er conclusies aan verbindt, die bijna altijd beperkt houdbaar blijken te zijn. Een wetenschapsteam kreeg in de negentiger jaren een Nobelprijs voor natuurkunde, vanwege de ontdekking dat het heelal een bepaalde afstand had. Jaren later bleek het heelal vele malen groter….en opnieuw zal het er straks weer anders uitzien. ‘Dit opende voor mij de ogen’ van de betrekkelijkheid iets ‘te weten’.

Verwondering

Coen maakte mij opnieuw duidelijk dat we in feite zo weinig weten, echter er vooral wel naar leven. We plaatsen onszelf met alle verklaringen steeds in ‘vakjes’ voor eigen houvast. Daarmee staan we te vaak ‘naast het leven’. We ‘leven de feiten’ in plaats van het echte leven, aldus Coen. Hij houdt een pleidooi om vooral ‘in het ongewisse leven te duiken en geraakt te worden’.

De kracht van het niet weten te verdragen

Met terugwerkende kracht kijk ik met trots terug op mijn tijd als 27/28 jarige. Ik (be) leef volop mijn leven, zonder precies te weten hoe. ‘Meer verwondering, overgave, genieten en minder willen weten leidt tot creëren’. ‘Een nieuw tegeltje waardig’, dacht ik met een glimlach.

Met dank aan Coen Simon (1972)

Luistertip: Van Morisson, in the gardenhttps://www.youtube.com/watch?v=aY07iXvu6jI 

Overdenking: We schrijven (onbewust) onze levensscripts op basis van aannames.