Ik heb mij aangemeld voor een lachtherapie sessie. Dit lijkt mij ‘lachen’ en vooral ook omdat ik ‘Avontuur’ hoog op mijn belangrijke waarden lijstje heb staan. Daarnaast is het een leuke ‘out of my comfort zone’ uitdaging. In een groep oefenen in lachen maakt nu al dat ik glimlach als ik eraan denk. Lachen is gezond en ook bij de glimlach maakt het lichaam dopamine en endorfine aan voor een fijne stemming en toename van ontspanning.

Fietsen

Als mijn partner fietst, dan glimlacht ze automatisch. Toen ik haar leerde kennen, viel mij dat gelijk op. Ze was zich  er niet van bewust, echter het heeft direct een positief effect op de tegenliggers. ‘Oh, daarom knikken mensen zo vaak vriendelijk naar mij’, zei ze aangenaam verrast. Bijna iedereen wordt er blij van. Bij de tegenligger worden namelijk de zgn spiegelneuronen in de hersenen gestimuleerd waardoor deze medemens automatisch ook gaat glimlachen. Tenminste diegenen die vooruit kijken en niet gebogen over het stuur hangen richting zelfreflectie, telefonie, of zich gewoon willen afsluiten van de verdere buitenwereld.

Vroeger

Lachen en huilen staan dicht bij elkaar. Deze wijsheid deelde mijn moeder al met ons toen ik nog een kind was. Als mijn broer en ik weer eens aan het dollen, klieren en gek doen waren, sprak mijn moeder haar mantra; ‘pas maar op, straks wordt het nog huilen’. Vaak had ze nog gelijk ook. Meestal ging mijn wat oudere broer iets te ver met zijn plagerijen (net doen of een pluisje van de wollen deken een spin was) en dit resulteerde vervolgens in een gefrustreerde en bozige huilbui bij mij.

Mijn jongens

Later maakte ik veelvuldig het ‘gek doen uurtje’ met mijn twee jongens mee. Het ‘dollen uurtje’ op onder en naast de bank vond meestal plaats na het avondeten en voor bedtijd. Werd het te dol, dan verwezen wij ouders de kinderen naar ‘het grote bed’ boven en dus ver weg van de ‘geluidsmuur’ met een teveel aan prikkels. Soms deed ik mee; vooral het oppakken en in de lucht gooien van de kids oogstte veel plezier en gelach. Mijn moeders mantra was dan ver weg. En soms was het er toch opeens; het lachen werd huilen.

Onderzoek

Ik zocht het op en vond de volgende verklaring: ‘Wanneer een emotie te krachtig wordt, proberen onze hersenen die gevoelens weer naar een gezond niveau te brengen door ons lichaam in de andere richting te duwen, door de tegenovergestelde emotie te ervaren’. En hoe wordt nou ‘de slappe lach’ veroorzaakt, vroeg ik mijzelf af en schakelde de ‘Google hulplijn in’. Na een korte zoektocht op internet werd mij duidelijk hoe een slappe lach wordt veroorzaakt. Bij de slappe lach zenden de hersenen namelijk te weinig signalen uit naar de spieren. Daardoor heb je je lichaam niet meer goed onder controle en ervaar je het niet kunnen stoppen met lachen. Ik ontdekte nog meer wetenswaardigheden. Het schijnt dat 10 minuten lachen gelijk staat met 10 minuten op de loopband joggen.(‘handig voor mijn looptraining’, constateer ik) Het staat voor sociale verbinding, maakt blij, is gezond, verhoogt de pijngrens en verbetert de slaapkwaliteit. ‘Het houdt niet op met die voordelen’, dacht ik ik en las verder dat het ook nog eens zorgt voor het versneld afvoeren van afvalstoffen. ‘Misschien komt daar de uitdrukking ‘piesen in je broek van het lachen’, vroeg ik mij af.

Slappe lach

Ook hadden mijn broer en ik vaak ‘de slappe lach bij het avondeten. Ik zie het nog voor mij. Vader en moeder en vijf kinderen opgepropt rond de tafel in de kleine keuken. Een jolige en soms verhitte discussie en mijn vader vond het toenemend onaangenaam als hij niet serieus meer genomen werd. Juist het niet leuk of ongemakkelijk voelen van hem, werkte voor ons aanstekelijk. Hij deed pogingen om onze lachbui te stoppen, wat uiteraard niet lukte. ‘Het niet meer mogen’ transformeerde dan in rap tempo richting ‘de slappe lach’.

Meestal werd ik op het euforische hoogtepunt de keuken uitgestuurd en stond op de gang nog wat na te grinniken totdat ik mij weer bewust werd van ‘ik alleen in de gang’ en het lachen doofde daarmee weer uit. Ik had altijd gedacht dat mijn vader mij uit onmacht wegstuurde. Echter las ik nu dat de beste manier om te stoppen met de slappe lach is ‘om de aandacht op iets anders te richten’. Dat klopt; want de gang was leeg, saai en koud.
‘Goede zet Pa’ zeg ik in gedachten met terugwerkende kracht van ongeveer 55 jaar en glimlach even naar boven.

Luistertip: laughed until we cried, Jason Aldean https://www.youtube.com/watch?v=rijNu37FKqg