Plezier in dansen heb ik al zo lang als ik mij kan herinneren. Daarnaast ben ik een groot muziekliefhebber en in deze combinatie resoneert mijn lichaam graag mee. Soms met emoties omdat het mij raakt, soms met verstilling, troost, soms in een zacht wiegende meditatie trance, soms met carnavaleske lol, maar meestal in een soort van vrije eigen swingende intuïtieve vorm van bewegen. ‘Swingen’, heet het. Het volgen van de richting die mijn lichaam op wil gaan bij het horen van de klanken. Tenminste, als ik mijn interne stem (vaak de interne criticus) kan loslaten, of op z’n minst zachter zetten.

Dansles

Ooit besloten mijn eerste jeugdvriendin en ik om dansles te nemen. Dit was op advies van haar ouders. Ze legden uit dat aangeleerde danspasjes heel handig zouden zijn bij bruiloften en partijen. Zelf had ik het voorbeeld van een mislukte, of misschien milder verwoord, half gelukte poging van mijn ouders om ook enkele handige danspasjes bij de dansschool te leren. Een paar keer zag ik mijn ouders in de huiskamer geconcentreerd oefenen op muziek van Nico Haak. Zijn nummer ‘foxie foxtrot’(1975) schalde via grammofoon de huiskamer in. Na een paar keer was het oefenen plotseling weer voorbij.

Ik weet niet wat de reden was, maar kon hier wel een inschatting van maken. Door het ontbreken van enig maat-ritme gevoel, ging mijn vader vooral ‘in zijn hoofd’ en telde te luid alle bijbehorende danspasjes. Zelf was ik opgelucht dat het irritant ‘niets aan de hand’ nummer foxie foxtrot ook weer in de platenkast verdween. Helaas bleef het lied nog tijden ongewild in mijn hoofd hangen. En nog steeds moet ik hiermee voorzichtig zijn. Na twee danslessen had ik het ook wel gezien. Vooral de strakke keurslijf sprak mij totaal niet aan. Ook waren er te weinig ‘heren’, waardoor ik regelmatig werd afgetikt om mijn vriendin tijden de les ‘uit te lenen’. Volgens mijn herinnering vond zij dat ook super irritant, waardoor we de lessen afbraken.

Op de middelbare school werden de klassenavonden en zolderfeestjes populair. Ik nam mijn platenspeler en koffer met lp’s en singles vaak mee naar deze feestjes.Naast de versnaperingen was het dansen vooral populair. En dan bedoel ik vooral de langzame slow nummers waar heerlijk in elkaar gestrengeld, geschuifeld en elkaar zoekend (en ja soms ook zoenend) op gedanst kon worden. 

Uitgaan 

Discotheek bezoek in het weekend te Groningen, waarbij één uur ‘s nachts nog te vroeg was. Er stond dan nog nagenoeg niemand op de dansvloer. Vanaf twee uur ’s nachts begon het een beetje te lopen. Losgaan op harde beats om in trance te komen. De dans zocht ik indien mogelijk altijd op.

Jaren later Is Nu

Dieneke is net  61 jaar geworden en geeft thuis een feestje. Na de namiddag borrel en bijbehorende versnaperingen wordt de huiskamer omgetoverd tot ‘huisdiscotheek’. We dansen opgezweept door vintage discolichten die zich roterend een weg banen door het donker. Gezien onze leeftijd en dus uitgebreide belevingen van muziek over meerdere decennia volgen vele oude hits elkaar op. We zingen, swingen, lachen en mijn lichaam neemt mij weer mee naar de middelbare school, de klassenavonden en feestjes, het uitgaan, de festivals, concerten.Ik dans, herinner, herbeleef en ben in de ‘zevende hemel’, hier in de woonkamer van Dieneke.

Want als je danst, ben je even uit je hoofd en leef je meer vanuit je hart. Ik wens jou een mooie dans van het leven.

Luistertip: not going home, Faithlesshttps://www.youtube.com/watch?v=jgmNpBEiLPc

Belevingstip: Osho Kundalini Meditation 1 tm 4 (YouTube)