Afgelopen weekend mochten we weer meedoen met de Bike voor Parkinson in het glooiende zuid Limburg.
Ik las mijn eigen Parkinson column van precies een jaar geleden terug en twijfelde even of ik het onderwerp wederom zou beschrijven.
Ik had immers alles al verwoord? ‘Toch niet’, dacht ik, want herhaling is de kracht van de boodschap. Ook moet dit onder de aandacht blijven. Vorig jaar fietsten we voor de mantelzorgers en dit jaar worden de donaties besteed aan online sportlessen voor mensen met Parkinson.

Saamhorigheid

Ook dit keer was het weer een prachtige warme nazomerse dag, de omgeving betoverend mooi, de zon uitbundig en de onderlinge sfeer goed. Deze wielertocht is een mooi voorbeeld van anti stigma en een inclusieve maatschappij, waarin iedereen zichzelf kan zijn en geaccepteerd wordt.
Ebikers, toerfietsers in allerlei variaties, racefietsers, alles zag ik voorbij komen. Geen machogedrag, wel saamhorigheid.
‘Eigenlijk moet het Bike tegen Parkinson heten’, dacht ik of ‘Bike voor Parkinson de wereld uit’, want ik ben tegen Parkinson.

Parkinson

Mijn broer heeft ondertussen al meer dan vijf jaar Parkinson. Hij gaat passievol gedreven door met fietsen. Mijn broer is een goed voorbeeld van iemand die denkt en handelt in mogelijkheden.
Langzamerhand moeten zijn doelen worden bijgesteld. De racefiets is, gedicteerd door de Parkinson, ingeruild voor de Ebike tourfiets.
De snelheid is verruild voor een meer ontspannen (meditatieve) manier van fietsen.
Mijn broer moet zich bewust regelmatig aanpassen en keuzes maken, omdat zijn lichaam hier vaak dwingend aandacht voor vraagt.
Wat kan nog en waar moet ik afscheid van nemen, zijn reële vragen die hij zich bewust regelmatig moet stellen.

Leef- Tijd

‘Verandering is de enige constante en geldt voor ons allemaal’, denk ik. Alleen gaat het afnemen van lichaamskracht met het klimmen van de jaren over het algemeen sluipenderwijs. Confrontaties zijn er soms ook,  bv bij het zien van een vroegere foto van jezelf, of bij een ontmoeting met iemand uit vervlogen tijden, of bij het overlijden van een dierbare.
We zijn meestal niet te vaak bewust met de tijd bezig.

Met Parkinson wel, de tijd wordt dwingender. De drie maal daags medicatie is een conditionering en een noodzakelijk hulpmiddel. Bij kou begint het lichaam te trillen. De lijst van ongemakken is lang en dan heb ik het nog niet eens gehad over het mentale stuk.
Mijn broer richt zich op mogelijkheden. Hij fietst net als vorig jaar naast en soms voor mij aan. Ik zie jarenlange fietservaring in zijn houding en bemerk zijn onverzettelijkheid. Ondanks de belemmeringen speelt voor hem de Chronos tijd nog een belangrijke rol. ‘Doorgaan en eerst flink kilometers maken’, is zijn reactie op mijn te vroege ‘koffie op een terras’ verzoek.
Respect

Ik heb respect voor hem, net als vorig jaar.
Ik heb bewondering voor hem, net als vorig jaar.
Ik ben blij en dankbaar dat hij mijn broer is, net als vorig jaar.

Ik wens ons nog vele mooie gezamenlijke fiets avonturen, waarbij de Chronos (klok) tijd even minder telt en de Kairos (gevoel) tijd ons meeneemt naar de intensiteit van het plezierige tijdloze moment.
(Net als vorig jaar)

Recept: Drie maal daags: ‘Ik ben blij en dankbaar dat….’
Luistertip: Clocks, Coldplayhttps://www.youtube.com/watch?v=PFW2uSCZ0uE