Ik kijk naar de titel van deze column en krijg associaties met voetballen. Nederland-Frankrijk? Het klinkt als een wedstrijd en dat is het juist niet. Het is vrijdag als ik in Groningen in de ochtend met mijn vakantie fietsavontuur begin. Ik mag de tijd loslaten en fiets afspraakloos richting zuiden. Waar ik vandaag arriveer weet ik nog niet. De op- en neergaande pedalen bepalen het ritme van dit moment. Het zuiden is mijn kompas. ‘Dit is flow’, besef ik en geniet van de beweging, het buiten zijn, de vertraging en de natuur. Omdat alles tijdelijk is, verandert langzaamaan het gebied dat bij mij binnenkomt en fiets ik even later langs de drukke boomloze kale autosnelweg A28 tussen Meppel en Zwolle. Hier ben ik vaak met de auto langsgekomen en keek dan altijd even met verbazing opzij, waar naast de snelweg aan de oude weg meerdere huizen staan. Wonen hier echt mensen?

Bolhortensia

Nu fiets ik er pal langs en ervaar het indringende constante geluid van voorbijrazende auto’s, dat zo overheersend is dat je waarschijnlijk met stemverheffing moet spreken om elkaar te kunnen verstaan. ‘Wat een trieste plek om te wonen’, bepaal ik met overtuiging en constateer dat hier inderdaad wel mensen wonen. Waarschijnlijk waren zij er eerder dan de snelweg en kozen ooit ‘strijdlustig’ ervoor om te blijven. ‘Misschien heeft strijdlust plaats gemaakt voor berusting, of apathie’, bedenk ik mij.

In deze fantasieloze wereld, met een hoog sneuheidsgehalte, is zelfs nog geprobeerd om met schuttingen nog iets van een privé omgeving te scheppen. En ja hoor, ze staan er weer, de kneuterige oer-‘Nederlandse’ foute bolhortensia’s die zo onverwoestbaar fijn gaan op terrassen, balkons en tuinen. Deze makkelijke plant die het altijd doet, ook bij gebrek aan aandacht. Ik trap snel door om de ‘knoop in mijn maag’ op te lossen, verbaast dat deze omgeving zo sterk mijn stemming kan beïnvloeden.

Hotel

Ondanks dat ik toch een redelijke fietsconditie heb, vertelt mijn lichaam mij dat het genoeg voor vandaag is geweest. ‘Waarschijnlijk speelt de temperatuur van ruim boven de 30 C hierbij ook een rol’, besef ik en voel nu pas dat ik een behoorlijke waterinname achterstand heb opgebouwd. Mijn mindset past zich ook direct aan en ‘we’ besluiten om vandaag niet te kamperen, of een ‘vrienden op de fiets’ overnachting proberen te boeken. Zij houden toch niet van lastminute fietsers en ik hou niet van vooruitplannen. Even later zie ik het kolossale en imposante van der Valk hotel Zwolle voor mij opdoemen. Ik besluit ter plekke om daar de nacht door te brengen. Ik heb geluk en boek de laatste beschikbare luxueuze ruime kamer bij de vriendelijke baliemedewerkster. Bij een koel biertje kijk ik even later uit over het ruime terras en zie links, rechts en voor mij keurige rijen bolhortensia’s. De variatie in kleuren pogen nog iets van creativiteit mee te geven.

Ik bedenk mij dat dit ook de van der Valk Maastricht had kunnen zijn, of die in Antwerpen, of het maakt ook niet uit welke vestiging en waar; het concept is namelijk overal gelijk. ‘Je weet in ieder geval wat je krijgt’, en dat is soms ook wel makkelijk’, geef ik voor mijzelf toe.

Hortensia als Metafoor

Om mij heen zitten meerdere fietsers en andere toeristen en allemaal willen we genieten, ontspannen, een leuke vakantie. ‘Eigenlijk ben ik zelf ook een bol hortensia’, filosofeer ik en constateer dat er helemaal niets mis is met de bloemenstruik zelf. Ik bestel nog een biertje en geniet toch maar van de kleurschakeringen.

Luistertip: kiss from a rose, Sealhttps://www.youtube.com/watch?v=3-Yh6rnOchs

Quote: als ik minder oordeel, zie ik meer