Dit gaat over regie nemen, oftewel effectief leiderschap. ‘Het gaat vooral over jezelf’, constateer ik en lees verder in zijn aanbevelingen.
Steven Covey heeft het over de winst van creatief samenwerken. Het gaat onder andere over duidelijk communiceren, feedback kunnen en durven geven en ontvangen, gezamenlijk goede besluiten nemen, waarbij de stem van de minderheid ook gehoord dient te worden. ‘En hopelijk vooral met respect, plezier, humor, relativering om in een flow te kunnen samenwerken’, voeg ik voor mijzelf toe.

‘Contact is de motor van verandering’. Deze quote had ik ooit gehoord van Louis Cauffman met zijn oplossingsgerichte denkmodel.
Gelukkig lees ik steeds meer dat de enige manier om leiding (aan jezelf) te kunnen geven is om dit te doen vanuit je hart en intuïtie, waarbij authenticiteit en kwetsbaarheid durven tonen de sleutel is naar persoonlijke groei en dus ook synergie.
Het gaat over synergie in alle soorten van contact en samenwerken, zowel in het werk alsook privé.

Kamperen
Bij samenwerken denk ik gelijk aan kamperen. Dit is voor mij vaak de ultieme test in samendoen en afstemming.
Ik herinner mij verschillende vakanties in Zuid Frankrijk. Moe na de lange reis moet de tent ook nog opgezet worden. Het is een oase van rust rondom de aangewezen campingplaats. Het is een zonnige middag en iedereen om mij heen is in de relax modus en gaat er eens goed voor zitten, inclusief hapje en drankje om de nieuwelingen te observeren. (Of was dit mijn perceptie en onzekerheid?)

Soms wordt er uit mededogen een koffie of ander drankje aangeboden. De spanning is bij mij voelbaar, want hoe zal het tent opzetten gaan? ‘En houden mijn partner en ik het wel gezellig’, vraag ik mijzelf af.
Mijn strategie is altijd eerst de stoeltjes en het tafeltje uitklappen om vervolgens (proberen) te ontspannen met de aangeboden drankjes. Hiermee verschuift aandacht van de omgeving richting eigen ‘levens’, wat mij toch helpt bij het gevoel van ontspanning met hulp van het krekel orkest en andere lome zomerse middag camping geluiden van de natuur.

Anderen
Ik kom even uit mijn mijmering en vraag mij af of ik de reacties van de omgeving nog steeds zo belangrijk zou vinden, of dat ik nu misschien meer een positieve en respectvolle ‘fuck it’ houding zou hebben? Deze retorische vraag kan ik gelukkig met een volmondig ‘Ja’ beantwoorden, al blijft alertheid hierbij op zijn plaats.

Doe wat bij je past
In mijn ‘vouwwagen’ tijd was het eigenlijk altijd ontspannen, want ‘uitklappen’ was al het grootste gedeelte van het werk.
Onze tent met fiberstokken van minstens drie meter is wel een uitdaging en natuurlijk vergeten we elk jaar weer de volgorde van de in lengte verschillende tentstokken. Uiteraard wordt de drie meter tentstok eerst door de verkeerde stoffen aanhechtingen geschoven.
Een extra pauze helpt vaak en vooral ook Humor, want we zijn gelukkig mild naar elkaar.
De grootste uitdaging was de beroemde pop-up tent, die je ontspannen glimlachend uit de tenthoes ritst, waarmee hij in één keer openklapt. Na enkele dagen besloten we verder te reizen.
Ik voelde het al aankomen en ondanks drie handige YouTube instructie filmpjes met een irritant vrolijke meneer die de pop-up tent in ‘no time’ weer in het hoesje had, dook ik na verschillende pogingen uiteindelijk ongeduldig boven op de weerspannige fiber tentstokken om met een te abrupte beweging richting verkeerde kant, het tentdoek uit elkaar te laten scheuren. Mijn partner had alles gefilmd. Wederom was humor, mildheid en relativering de fundering onder synergie. Een hotel was ook wel even een welkome afwisseling.
Ik denk aan mijn vader en zijn uitspraak: ‘Kamperen is kreperen’ Volgend jaar weer kamperen?….

Luistertip: Come together, Beatleshttps://www.youtube.com/watch?v=45cYwDMibGo