De verregende aanblik in de tuin doet mij even denken aan een verlaten nat en zompig festival terrein, waar de wind en hoosbuien nogal tekeer waren gegaan. De festival ‘tent’ met hoge houten palen lag plat en alle verdere ‘stoffen afdakjes’ waren weggehaald. ‘Uit voorzorg’, had ik op de app gelezen, want het regende en waaide ook nog eens te hard. ‘De melancholieke song November Rabin van de Guns and Roses schoot mij bij deze aanblik te binnen’. De herfst was alweer (te) vroeg ingezet. We waren bij het plannen van dit mini thuis festival nog steeds in een zomerse mood geweest. Je ziet dit vaker op de grens van zomer en herfst; de een nog vasthoudend en ontkennend luchtig zomers gekleed en de ander aangepast aan het nieuwe seizoen van kou, regen en wind. Tijdens de tocht naar huis was de weg glimmend nat geweest, mede geaccentueerd door verlichte lantaarnpalen langs verlaten wegen richting huis. Het was nacht, koud en de moeheid had het allang gewonnen van de energie tijdens de dag. ‘Het was vanavond eigenlijk thuis op de bank met een boek bij de houtkachel weer’, dacht ik. Het gestage snelle ritme van de ruitenwissers probeerde mij alvast in een swinging mood te brengen, want zondag was het verjaardags- tuinfeest gepland. ‘Eerst maar een nacht goed slapen’, dacht ik om uitgerust het zondagse middag festival feest te kunnen gaan beleven. Het weer was vanaf een week voor het geplande feest nauwgezet in de gaten gehouden. We waren er maar mee gestopt, toen duidelijk werd dat er zondag honderd procent kans was op regen. Dat klopte ook helemaal en berustend in dit lot, bouwden we het kampement weer op. Gaandeweg kreeg de tuin steeds meer sfeer en grandeur met alle lichtversieringen, lange houten tafels, stoelen, klaargezette glazen, hapjes en drankjes. Uiteraard hielp deze grote overdekte ruimte om In mogelijkheden te denken en handelen nu de regen ‘op zijn plaats’ werd gezet tot buiten het feestgebied. Het vuur van de pizzaoven en buitenhaard op de veranda gaf sfeer, warmte en een behaaglijk warme gloed over het terrein. Het feest kon beginnen.

Disco

Ik dans in het tuinhuis die omgetoverd is tot disco, gecompleteerd met discolampen en rookmachine. In de middag om 1600 uur sta ik in een met kinderen en enkele volwassene gevulde ruimte te swingen op verzoeknummers die zelfs muziekkenner Leo Blokhuis achter z’n oren zou doen krabben met een ’nooit van gehoord’ verontschuldiging.   De muziek dondert, rolt en zwaait en wij golven mee op het ritme van onder andere ‘astronaut in the sea’, ondersteund door een bonkende maat. Buiten worden de eerste pizza’s uit de hout gestookte oven geserveerd. Dit is ook geluk, denk ik. Want als je hier bent, ga je als vanzelf dansen, ben je voor een groot deel even uit je hoofd en leef je vooral vanuit je hart en ziel. ‘Wat een magisch mooie dag’, fluistert mijn interne stem mij toe en ik dans mijn eigen sterren van de hemel. Gewoon, omdat het kan en ik zelf mijn eigen stemming redigeer. Gefeliciteerd vriendin en een toast op vriendschap en vele grote en kleine avonturen.    

Luistertip: In Da Club, 50 Centhttps://www.youtube.com/watch?v=5qm8PH4xAss