In slaap vallen lukte niet meer. Ik was enigszins verrast, want al tijden val ik direct in slaap door de prettige conditionering bij het luisteren naar de begeleide meditatie bestaande uit negen diepe in- en uitademingen vergezeld met ontspannen muziek. Eigenlijk kon ik het dit keer ook wel weten, want mijn bioritme was in deze afgelopen 36 uur al behoorlijk in de war ‘geschopt’. De uitdaging ‘Socialrun’ om in 48 uur de non stop estafette van 550 km door het zuidwesten van Nederland te rennen met 14 hardlopers en vier fietsers had ondertussen zijn heftige tol geëist. Bij de eerste langere pauze in (Hallo) Venray had de methode nog perfect gewerkt. Nu lag ik op een matje in de laadruimte van de vrachtwagen naar het stalen plafond te staren. Links en rechts van mij collega lopers ondergedompeld in een diepe slaap. De begeleide meditatie was na tien minuten afgelopen. Stilte. Er gebeurde niet zoveel. Mijn geest en lichaam bleven alert en dus heel wakker. Ik begon mijn gedachten te observeren en constateerde dat het eigenlijk ook prima was zo. Mijn bioritme was overhoop gehaald ivm een ander leefschema. Deze Driedaagse was mijn leven gereduceerd tot ‘loper’. Ik hoefde alleen te zorgen voor de inname van het voorgeschotelde voedsel en vloeistof, verder nergens over na te denken en werd volledig verzorgd. Ik was ‘loper’ en moest alleen zorgen dat mijn lichaam kon blijven gaan. Ik stond weer op, want door goed te luisteren naar mijn lichaam wist ik dat de ‘loper’ in mij nog steeds klaar was voor het eerstvolgende parcours van 55 km.

Mindset

Ik kon mijn lichaam goed helpen door de juiste mindset, door geen onnodige energie te verspillen aan zinloze gedachtegangen over het niet kunnen slapen.’ Hoe zou het zijn om nooit meer te kunnen slapen’, dacht ik en glimlachte om deze voor Nu te filosofische gedachte, keek er even naar en zwaaide de gedachte weer uit.

Focus

Fietser en organisator Bart vertelde mij tijdens mijn lopen een verhaaltje, waarin het magische woord ‘Psycho Pro Profylactisch voorkwam. ik deed periodiek een test of ik dit woord kon onthouden. Het verdween steeds weer in de dikke mist van mijn steeds meer troebele geest, oftewel het lukte mij niet om dit woord te onthouden.

Wel zag ik op een gegeven moment de oranje linker gymschoen van Hans bungelend langs mijn stoel in de bus aan voor onze kat Keesje. Ik besefte op dat moment dat door slaapgebrek in combinatie met extreme loop alertheid mijn geest, geheel zonder mij, zijn eigen verhaal begon te schrijven. Het ging op de loop zogezegd, of nam een loopje met mij.

Focus

Het was weer mijn beurt. 03.15 uur en ik loop mijn volgende twee km door het te donkere buitengebied. Fietser en organisator Rhaisa vertrouwd en beschermend naast mij, om op koers te kunnen blijven. Samen verdwenen we om 03.20 in het weidse Niemandsland, om vervolgens weer later op de juiste koers te komen. ‘Ach, extra kilometertjes voor het goede doel is prima’, dacht ik geheel Psycho Pro Profylactisch.

‘Hé , het woord kwam zomaar even spontaan voorbij’, dacht ik verbaasd. Het stond zelfs in kleurrijke vurige Neonletters geschilderd in de donkere hemelse nacht. Of Rhaisa dat ook zag, vroeg ik hijgend. ‘Natuurlijk‘, reageerde ze. Dit antwoord had ik even nodig, gaf mij ‘vleugels’ en ik verdween in de nacht.

Luistertip: Insomnia, Faithlesshttps://www.youtube.com/watch?v=P8JEm4d6Wu4

Met dank aan Bart voor het prachtige woord, met dank aan de organisatie van de SocialRun, de Lentis organisatoren, de lopers en fietsers en alle donaties voor het goede doel: Op weg naar een inclusieve maatschappij waarin iedereen even welkom is