Vandaag geen activiteiten meer.

Ik had mij voorgenomen om met de flow mee te gaan. Geen haast en geen nacht doorrijden. Ik ging rustig inpakken om aan het eind van de dag de vrouw op te halen van haar werk. Nog een Kopje koffie bij (schoon) moeder en ‘On the road’. Na twee uurtjes rijden kozen we via het handige Booking.com. een hotel om onze vakantie luxe, ontspannen en culinair hoogstaand te starten en vooral te vieren. Alles klopte hier, inclusief fijne bediening, de juiste wijn en een karmeliet op de tap, wat je niet vaak tegenkomt. De dissonant deze nacht was een mug zich om 06.20 uur meldde en bleef.

Ik lig in ons kleine, handige lichtgewicht koepeltentje op het sportieve inflatable smalle matje en wordt wederom wakker. Ik wil niet, maar de interne natuurlijke drang om te plassen vraagt steeds nadrukkelijker mijn aandacht. ‘Gelukkig werkt het allemaal nog’, denk ik en met deze positieve gedachtenswitch ontworstel ik mij uit mijn dromen en kruip voorzichtig over de vrouw, open de rits van de tent. Het ritsende geluid klinkt oorverdovend in de stilte van de nacht. Het is 03.10 AM.

Het is 100 stappen om de weg naar de toiletgroep te overbruggen. Ik probeer al wandelend mijn droom vast te houden. Dit mislukt, vanwege een blaffende hond en het automatische felle licht in het toilet gebouw, die als een gestapo lamp om de paar seconden aan en uit floept.

De camping is vol en omdat wij tot de categorie behoren die niet reserveert, is het hoogst onzeker of we nog een nacht kunnen verblijven. ‘Leve het onverwachtse’, zeg ik tegen mijzelf om de moed er opgewekt in te houden.

Mijn mantra ‘er is altijd plek’, blijkt te werken en we pakken het tentje op om het ‘een campingstraat verder’ weer neer te zetten. ‘Weer een nacht bijgeboekt’, denk ik voldaan en geniet van de zonnige dag op de voorspelde regendag.

Toch ontkom ik niet aan de minder prettige gedachte om ergens diep in de nacht weer een sanitaire wandeling te moeten ondernemen.

Dezelfde film, hetzelfde ritueel. Dit keer was het tijdstip 01.30 uur en het aantal stappen vijftien meer. Waarschijnlijk sloeg de vermoeidheid toe. Terug op mijn matje check ik mijn telefoon en mijn blik valt op ‘vandaag geen activiteiten meer’, tevreden verdwijn ik in het heerlijke nietsdoen en ‘droom’ over campers in diverse soorten en maten en val in een diepe slaap.

Op onze laatste camping beleef ik met al mijn zintuigen de kalme rustgevende zee, liggen de plekken ruim verspreid in de duinen en staat helaas de toiletgroep op meer dan 350 stappen.’Hoe tackel ik deze?’, denk ik strijdlustig’ en vertrouw volledig op het te komen juiste antwoord.

Het is 04.00 uur AM, als ik ‘moet’, kruip vervolgens het handige lichtgewicht kleine tentje uit met kledingstukken in hand en mond en kleed mij in de nacht,steunend tegen de auto, netjes aan en fiets half slaapdronken naar het toilet. Een unieke beleving.

Luistertip; I can’t get no sleep, Faithless (vanwege WiFi loze vakantie en andere uitdagingen, zelf opzoeken)