Het is volop zomer. Dat merken we ook aan de uitbundige weelderigheid van de tuin. Het kleine lieve voorjaarsklimplantje heeft zich ondertussen dapper een voor haar nog onbekende weg geklommen langs de stalen constructie richting dak. De jongvolwassen druif bij de overkapping slaat zowel linksaf, alsook rechtsaf en lijkt in zijn enthousiasme op de hemel af te koersen. Haar groeispurt en volledige overgave is een sportieve wedstrijd met de Japanse wijnbes, die de strategie heeft om zich vooral aan de basis breed te willen verspreiden, om vervolgens de 3-2-1 strategie te hanteren om door te stoten richting dak van de overkapping. Het hout en dakpannen verdwijnen steeds meer onder het vruchtbare groene tapijt van groei, bloei en uitbundigheid.

Het is volop zomer

En dus zaten wij midden in het weekend in een ‘anti tijdsbeleving zone’ met elkaar rondom het kampvuur achterin de tuin. Alleen al deze opstelling op zich, nodigde uit tot het uitdelen van indianennamen aan alle mooie mensen rondom ons zomervuur. In het schemerdonker, waarbij het vuur de verhalen in ons aanwakkerde, het laatste restje buitenlicht in zich sloot en transformeerde tot een vurig centristisch observatiepunt, sprak ‘Hij die uitbundig spreekt’ tot ons. Het ging over zijn net aangeschafte bank, het ging over kwaliteit, het ging over de stof, de kleur, de vormgeving. Kortom, het ging over design en de naam is Omniforte. Kon het nog meer in detail? Ja, dat kon.

Waarom de rugleuning niet doorliep tot het eind en op driekwart al stopte, vroeg hij zich retorisch af. ‘Hij die uitbundig spreekt’ was ondertussen ‘warmgedraaid’ en op dreef. Hij zoomde in op het rugleuning vrije stuk en noemde met grootse arm- en handgebaren alle voordelen hiervan op. De groep verdween wat in de gevulde glazen en in de twijfel tussen staren in het vuur, versus luisteren en opgaan in het verhaal.

Ik dacht aan alle voordelen van het zitten in het donker bij het vuur en vond dat ik mijn ogen prima even dicht mocht doen, om vervolgens in een trance mee te deinen op de woordengolven omtrent ‘Omniforte’. ‘Ook een mooie indianen naam’, dacht ik en vroeg hem wat zo’n bank dan koste, terwijl ik vrij achteloos nog een blok hout met een kleine zwaai aan het vuur toevertrouwde. De prijs werd na enige weifeling genoemd, al was hiermee het verhaal abrupt geëindigd. De betovering verbroken en werd het weer gewoon een bank ipv een ‘Omniforte’.

Het is volop zomer

En ik (‘Hij die herhaaldelijk herhaalt’ ) nam het woord tot mij. Nog een verhaal bij het vuur. Over het boek ‘As in tas’, een fietstocht en mijn link naar mijn Mont Ventoux overwinning en weer struikel ik over de naam van de schrijver. ‘Jelle Brandt Corstius’ zegt ‘Gulle lach’ wederom aanvullend en glimlacht, omdat ze het verhaal al meer dan kent, omdat ze steeds weer goed geluisterd heeft. ‘Zij die echt luistert’ past ook bij haar, denk ik en ben blij dat het donker en het vuur mijn verlegenheid verbergen. Ik schenk nogmaals voor iedereen in, want ‘herhaling is de kracht van de boodschap’, of zoiets. ‘Om het laatste woord maar te hebben’, mompel ik.

Het is volop zomer, we gunnen het elkaar. Het mag nog lekker lang duren.

(Alle beschreven situaties en personen zijn misschien fictief, overeenkomsten met de ‘werkelijkheid’ berusten dan ook op toeval, waarvoor geen verantwoordelijkheid genomen zal worden en/of rechten aan ontleend kunnen worden)

Luistertip: Summertime, Brainboxhttps://www.youtube.com/watch?v=s_8AoIpeH_o