Uiteindelijk was de inschrijving met startnummers voor de uitgestelde wielertocht ‘Limburgs mooiste’ bij ons met de post gearriveerd. Blijkbaar was er iets in de logistiek misgegaan. Voorstelbaar, want deze jaarlijkse mega toertocht was verplaatst van zowel locatie en datum, nl.van voorjaar tot herfst.‘In ieder geval mooi dat dit evenement alsnog aangepast door kan gaan’, dacht ik. Al was bij de laatste briefing besloten dat fietsers uit Noord en Zuid-Holland niet het traject door Duitsland mochten fietsen, ivm het woonachtig zijn in een Corona risicogebied. Ik las de reglementen van de organisatie door en mijn blik gleed langs huishoudelijke regels; ook bananenschillen mochten niet in de vrije natuur worden gegooid. Ik googelde hierover en leerde tot mijn verbazing dat de afbraak van een bananen- of sinaasappelschil wel tot twee jaar kan duren. ‘Ok, niet meer in de bosjes gooien’, besloot ik plechtig.

Dutch mountains

Bij de omgangsregels las ik ‘vermijd drukte’. ‘Alweer een paradox’, mompelde ik, want er werden 15000 deelnemers verwacht.

Ik bleek mij een 0 te hebben vergist. Wij behoorden tot de uitverkorenen, slechts 1500 fietsers mochten meedoen. Een minder positieve uitleg zou zijn dat er weinig belangstelling was voor het alternatief om te fietsen op de grens van Noord Limburg en Brabant, in plaats van door de weelderig voluptueuze en afwisselende natuur, inclusief heuvels, van zuid Limburg. Geen Dutch mountains dit keer.

Binnen ons groepje had iedereen zijn eigen tempo. Het gevolg hiervan was dat ik hele lange stukken alleen overbrugde. Het was rustig en stil en soms een beetje saai. Ik had alle tijd om te mijmeren. Mijn gedachten gaan tijdens het fietsen altijd alle kanten op, brokstukken van ideeën, verleden, heden en toekomst rijden met mij mee. Hieronder de highlights van deze gemiddeld 70.000 dagelijkse gedachten.

Goede doelen en bewustwording

We hadden net de week van de vitaliteit gehad, gefietst tegen kanker en Parkinson, wereld alzheimer dag gehad en voor destigmatisering gelopen.

De week van de dieren zat er aan te komen. Mijn vriendin had de collectebus van de dierenbescherming alweer in huis. Komende week is het de week tegen eenzaamheid. ‘Aandacht hiervoor is ook focking hard nodig’, dacht ik gedreven, want we hebben gezamenlijk onze maatschappij steeds individualistischer en egoïstischer gemaakt. Oftewel, we hebben een puinhoop gecreëerd. Meer dan 1 miljoen mensen in Nederland voelen zich erg eenzaam en 1 op de drie kent emotionele en of sociale eenzaamheid. ‘Hoogste tijd voor een liefdes offensief’,vond ik en trapte even stevig door om snel voorbij de stank van de mega varkensstallen te fietsen, alsof deze een metafoor was voor de rotzooi (lees maatschappij) die we bedacht hadden.

‘Alweer oktober’, automatisch associeerde ik deze maand met ‘stoptober’, de maand om met roken te stoppen. Onwillekeurig dacht ik aan mijn eigen ervaringen met eenzaamheid. Het was voor mij toentertijd lastig om op dat moment ook het roken te laten.

Ik herinnerde dat vooral het hebben van enkele goede vrienden en familie heel helpend was om de moeilijke periode door te komen.

Kwartaal van lief zijn voor elkaar

‘Lief zijn voor elkaar is de sleutel’, dacht ik en besloot dat ik hierbij officieel het startschot gaf voor ‘het kwartaal (oktober tm december) van lief zijn voor elkaar’. Een mooie lange actie, waarin we veel kunnen oefenen met lief zijn voor elkaar.

Ik sloeg de laatste bocht om en reed onder de finish boog voor mijn goed gevoel roes.

Luistertip: Lief zijn, All Starshttp://lief zijn, all stars