In dezelfde podcast waar ik vorige week naar geluisterd had, vroeg Michael om je meest ideale leven te beschrijven. Nu ben ik zelf een groot voorstander van het helder beschrijven van doelen in je leven. Deze geven een richting en een focus. Ondertussen heb ik mijn top drie voor komend jaar ook al klaarliggen. Minder werken, dus meer vrije tijd organiseren, weer een halve marathon gaan lopen en mijn grootste en leukste uitdaging is om een boek te schrijven. Dit alles niet te verwarren met voornemens, want vaak zit hierin al een weerstand in die overwonnen dient te worden.

Wat deze week bij mij bleef ‘hangen’ was de impliciete boodschap dat alles mogelijk en maakbaar is en als je dat niet redt, je dan zou falen. Tenminste zo zou het kunnen overkomen. Mijn vriendin zette mij ook weer op scherp met haar reactie dat de quote ‘leef je dromen’ nogal dwingend klinkt.

Geef betekenis

De koning noemde in zijn kerstboodschap dat geluk geen obsessie mag worden. Verstandige woorden, want volop leven betekent vooral dat je alle emoties en omstandigheden als vertrekpunt accepteert. Van daaruit is het belangrijk om heel eerlijk naar jezelf te zijn. Doe ik de dingen in mijn leven waar ik blij van wordt, die mij betekenis geven, die bij mij passen. Of spelen andere zaken een rol, zoals gemakzucht, zelfsabotage, de eerder genoemde ego strijd, of het wegzakken in drama/ ziektewinst. Oftewel, levert het ‘probleem’ nog teveel op om stappen te zetten?

Van Ik-, naar een Wij maatschappij

Hoever gaat eigenlijk je invloed? In onze huidige maatschappij met alle kansen is er ook een schaduwzijde. We leven in een maatschappij die zelfredzaamheid en autonomie hoog in het vaandel heeft. Er is een moordende concurrentie en hoge prestatiedruk. Jongeren zijn vooral aangewezen op flexbanen, hebben weinig mogelijkheden tot betaalbare woningen. Er zijn vaak grote studieschulden en er wordt veel onzekerheid over de toekomst ervaren. Het is aan de politiek en dus aan ons allen om onze visie op succes te veranderen en een goed en eerlijk ‘vangnet’ te regelen. Dit zou kunnen helpen bij het verlagen van stress en geeft een duidelijke boodschap aan elkaar dat we niet aldoor hoeven te voldoen aan het ‘perfecte’ plaatje zoals we met z’n allen hebben gecreëerd. Ik pleit er sterk voor om deze negatieve collectieve patronen te veranderen, van een ‘Ik’ naar een ‘wij’ gerichte maatschappij, waar we elkaar helpen. Van respect voor de functie en of bezit naar respect voor de persoon.

Wat kan ik doen?

Wees bewust van wat je werkelijk wil en vooral wat goed voor je is. Laat je niet beperken of tegenhouden door mitsen en maren en andere angsten. Het kunnen ook kleine veranderingen/ aanpassingen zijn. Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Als ik struikel, kan ik nl weer opstaan. Als iets mislukt, kan ik het misschien de volgende keer opnieuw doen, of iets anders proberen en heb ik er vooral van geleerd. Nu ik mij dit weer goed realiseer, besef ik ook dat ik mijn ideale leven al heb. ‘leef je dromen’, dacht ik en dan wel met een bescheidenheid en respect voor de mysteries van het leven en onze aarde.

Luistertip: Everyday life, Coldplay