Afgelopen weekend kwam ik mijn buurman weer eens tegen. Wij hebben namelijk een gezellig buurtje en zoeken elkaar wel eens op bij feestelijkheden, zoals onder andere bij verjaardagen. Mijn buurman vroeg of ik wel eens een processie had meegemaakt. Dit stond nog niet op mijn bucketlist, antwoordde ik resoluut. ‘Wat is dat nou weer’, vroeg hij verbaasd, vergezeld door een non verbale expressie, waarin ongeloof en een bevestiging van een overtuiging richting mij opgesloten zat. ‘Emmer lijst’, zei hij op een peinzende manier hardop, alsof hij het woord eens goed van alle kanten aan het onderzoeken was. Ik was uiteraard gelijk op mijn hoede, ik had toch al de naam bij hem dat ik zo moeilijk en ingewikkeld leefde. Ik voelde een soort van 1- 0 achterstand, mede door zijn koele vertaling naar het woord ‘emmer lijst’.

Door deze vertaling was de spirit van het woord namelijk behoorlijk afgenomen. Sommige woorden kun je nu eenmaal beter niet rechtstreeks vertalen, zoals ook bijvoorbeeld de uitdrukking ‘fuck it’, wat vaak een positieve intentie heeft ‘om het gewoon te doen’. In het Nederlands voel je de energie als een waterval wegklateren en blijft er niets van deze krachtige oneliner  over.

In een split second besloot ik na een diepe ontspannen ademhaling, om een combinatie van de ‘Louis van Gaal’ tactiek gecombineerd met een Zen mindful taekwondo attitude toe te passen en vroeg vervolgens heel belangstellend naar zijn processie ervaring. Ik moet wel eerlijk zeggen, dat de buurman zelf al had aangegeven graag iets te willen vertellen over zijn processie avontuur en dat zijn vraag aan mij een opstapje was om zijn eigen verhaal te mogen vertellen. Ik gaf hem vervolgens ook alle ruimte om zijn  processie verhaal te kunnen vertellen. Het gesprek liep op rolletjes, hij zat lekker in het verhaal en ik stelde op de juiste momenten aardige vragen, waardoor we samen heel smoothly door het verhaal gingen.

Toch werd het onderwerp bucketlist bij het volgende biertje door hem opnieuw heel standvastig weer ingebracht. Of ik dan een lijst had ofzo en wat te doen als deze lijst was afgewerkt. Ik legde uit dat ik niet daadwerkerlijk een lijst had, echter dat mijn wensen en plannen zich vooral in mijn hoofd afspeelden en dat de inhoud van de lijst ook wel eens spontaan kon veranderen. Ook vertelde ik vervolgens dat ik vooral Nu de plannen welke ik heb wil uitvoeren en niet wachten totdat ik eventueel ooit meer vrije tijd zou hebben. Ik zag een instemmende knik en daarmee was het gesprek tot een goed einde gebracht.

Tenminste dat dacht ik. Het ging mis toen ik, overmoedig geworden door het goed volbrengen van het item, ging uitleggen dat je in feite altijd ‘ja’ moet zeggen tegen dat wat zich aandient. Ik nam de mug als voorbeeld. Ik was dit seizoen steeds gestoken door muggen en waarschijnlijk lag de oorzaak hiervan in het niet volledig accepteren van de mug. In een boek medische astrologie (Joyce Hoen/ 1999) had ik wonderbaarlijke verhalen gelezen dat muggen mensen in het geheel niet meer staken, indien ze volledig geaccepteerd werden. Het werd even stil rondom het kampvuur. Ik zei maar ‘ja’ tegen deze stilte.

Ik kreeg weer een nieuw idee en besloot deze op mijn bucketlist te zetten.

Luistertip

Blah blah blah Armin van Buuren