Het was koud en miezerig weer. Enkele maanden geleden had ik een afspraak met één van de projectleiders (gezonde) Leefstijl op mijn werk. Ik stond op het punt om lid te worden van deze werkgroep, welke dit jaar van start was gegaan en aandacht heeft voor voeding, beweging en ontspanning richting medewerkers en cliënten.
Ik had enkele kritische vragen en dat was de reden dat ik op die vrijdag in januari om 17.30 uur nog een afspraak had. Schuldbewust drukte ik mijn sigaret uit en legde het restant voorzichtig langs het trottoir, alsof dit hierdoor minder asociaal zou zijn. Ik had na 25 jaar een terugval. Het begon ergens in de afgelopen zomer en duurde uiteindelijk een half jaar. Heel zelfverzekerd nam ik op een feestje een sigaret, met de opmerking dat ik nooit meer afhankelijk zou worden van de sigaret en dat het mij niets deed. Sluipenderwijs begon ik toch weer meer te roken, met bijbehorend verslavingsgedrag.
Het was een bijzondere confrontatie met mijzelf . In verband met deze sigaret en door zo laat nog een werk afspraak te plannen (agenda’s overvol) scoorde ik strafpunten. Ik moest er gelukkig ook om lachen; staand bij het gebouw en verscholen in een wind- en regenvrij hoekje om de nicotine stiekem op een zeker peil te brengen. Ik nam een pepermuntje en stapte het gebouw in op weg naar mijn afspraak. Bijzonder dat je dan toch zelf weer denkt dat een pepermuntje helpt, ondanks dat ik eigenlijk wel wist dat een roker een penetrante geur om zich heen heeft die tientallen meters ver reikt.
Het was mijn laatste sigaret. Bij het aanvaarden van het lidmaatschap Leefstijl, had ik mijzelf plechtig beloofd om in ieder geval weer rookvrij te zijn. Ook het visualiseren van mijn komende halve marathon, hielp mij om deze terugval te overwinnen. Bij het vinden van de juiste balans tussen het bourgondische leven van lekker eten en heerlijke biertjes en wijntjes, helpt mij altijd weer het stellen van doelen. Deze doelen heb ik voor mijzelf nodig, omdat de kans groot is dat de wijzer anders ver in code rood komt te staan.
Dit jaar heb ik daarom weer enkele doelen gesteld; zoals een social run rondom het Ijselmeer en een beklimming op de fiets van de Mont Ventoux. ( Ook weer een voorraad Ventoux wijn meenemen, bedenk ik mij nu).
Het leefstijlbandje om mijn pols, verbonden met mijn iphone houdt mijn stappen en andere sportieve activiteiten bij. Ook de vragenlijst, welke ik elke avond invul maakt mij irritant bewust van zowel mijn bewegingen, alsook van mijn consumptie gedrag. De onderzoekers verbonden aan Leefstijl kunnen mijn verrichtingen constant bijhouden en zijn ook op de hoogte van mijn consumptiepatroon via het door mij dagelijks ingevulde digitale dagboek. Een zekere achterdocht neemt ondertussen toe; misschien zit er wel een camera en geluidsontvanger in het Leefstijl polsbandje.
Een berichtje komt om 2100 uur binnen: ‘almost there! Get 2.312 steps more to hit your daily goal’.
Even twijfel ik, voel me aangetast in mijn vrijheid. Even later doe ik toch mijn jas aan en wandel nog een rondje om het dorp. ‘Eigenlijk best lekker zo voor de nacht’, bedenk ik mij, om hiermee toch nog een beetje het gevoel van regie over mijn eigen leven te hebben.
Thuisgekomen komt er nogmaals een berichtje binnen. Dit keer een compliment; ‘Nailed it!!. You met your step goal for today’.
Luistertip
Tonies columns (Elk weekend😎) 