Het bordje ‘Pas op overstekend duin’, op het fietspad bij Schoorl bracht mij met mijn gedachten bij andere niet alledaagse teksten. ‘Activiteiten hier’, een schreeuwerig neon verlicht non- reclamebord langs de kant van de autoweg ergens tussen Alkmaar en Petten. Ik vroeg mij af, wie daar verheugd op de rem zou trappen om te parkeren naast het witte huis met de geblindeerde ramen. Even later staan we op een kleine rustige camping in de duinen, dichtbij het strand. Het enorme ecologische selfsupporting toilet gebouw, totaal uit verhouding met deze camping zonder verdere voorzieningen, behalve de slagboom en een kleine receptie.
Enkele jaren geleden had ik besloten om in mijn huis het kleine benedentoilet te laten upgraden. Ik vond het een mooie aanleiding voor een groot feest. De uitnodiging voor de “Opening van de vernieuwde toilet-groep”, was een doorslaand succes. Zelfs familieleden die nooit op feestjes kwamen, waren van de partij. Vooral het moment waarbij we met een grote groep samengepakt in de kleine woonkamer naar het openingsfilmpje keken over de upgrading van mijn toilet, was ontroerend. Het ‘doorspoelen’ was het teken om het glas te heffen en elkaar geluk te wensen met dit nieuwe toilet. Symbolisch was de toiletrol welke tijdens de ceremonie heel voorzichtig kriskras door de groep heen werd uitgerold. De bijbehorende film muziek en het saamhorigheidsgevoel completeerde het geheel.
Ik was nogal onder de indruk van het futuristische toiletgebouw op onze camping. Je moest even voorbij het ontmoetingsplein met zitjes ( waar je nog even na bezoek kon napraten) door de glazen toegangsdeuren, naar de grote centrale hoge hal. De rustgevende 24/7 muziek bracht je in een ontspannen stemming. De brede stenen binnenstraten in het gebouw riep in eerste instantie associaties op met het verpleeghuis. Echter de verfijnde muziek, de toilet- en douchedeuren met mannelijke ( machos) en vrouwelijke ( juffers) beeltenissen en de expositie van kunst aan de muren, verdrong deze ‘rollators steun-grepen’ associaties snel. Al vroeg ik mij af, of de kunstenaar ook zelf PR zou maken voor haar kunstwerken hangend aan de muren van een toiletgroep te Petten. De deur met het opschrift ‘Invaliden’ verontrustte mij wel enigszins, omdat hier geen verdere aanduiding wat daar te doen bijzat. Ik probeerde mijn associaties met de Tweede Wereldoorlog maar snel te verdringen. De doorzichtige glazen ruimten met open zichtbare douches van de ‘Bengels’, gelegen aan de centrale hal vond ik bijna ‘meldpunt kindermishandeling’ waardig. Ik heb er trouwens niemand gebruik van zien maken. In deze futuristische wereld was nog wel heel ouderwets de toiletrol aanwezig. De zeep dispenser was daarentegen dusdanig modern geconstrueerd, dus niet te begrijpen, dat menig bezoeker na uitgebreide studie uiteindelijk zonder de handen te hebben gewassen het gebouw enigszins ontgoocheld weer verliet.
Nee, dan Tokio waar de toiletgroepen geheel closetrol vrij zijn. Je kunt zelf, zittend op het toilet met de afstandsbediening, de opwaartse spuitstraal naar keuze harder of zachter zetten en warmer of kouder. ‘De sfeer op deze camping is erg relaxed’, zei mijn vriendin. ‘Het komt vooral de combinatie van ambiance en 24/7 uur rustgevende muziek in deze toiletgroep wat positief doorwerkt’, bedacht ik mij. Ik werd mij weer even scherp bewust van de beïnvloedingstechnieken welke ons onbewuste gedrag dagelijks sturen. Vooral toen door een storing plotseling de muziek stopte en de sfeer binnen deze voorziening direct veranderde naar een gewoon saai toiletgebouw waar je snel het hoognodige moet doen.
Hoe zou Tokio elektriciteitsstoringen in toiletgroepen oplossen, zo zonder closetrol?
Tonies columns (Elk weekend😎) 