We hielden bij de start van ons werkoverleg het bekende rondje, hoe iedereen erbij zat.Het viel mij op hoe vaak het woord ‘druk’ werd genoemd. De tijd is voorbij dat het druk hebben, een soort van status was. Ik heb vaak meegemaakt dat aansluitend op een ‘hoe is het’, als antwoord werd gegeven dat het weliswaar goed ging, echter in verband met een projectje hier en ‘gevraagd voor een opdracht daar’ het momenteel nogal druk was. ( druk druk druk dus) Thuisgekomen werd het gezin ook nog even handig gecoördineerd en de bestuursfunctie werd er ook nog even bijgedaan. De vakantie was vervolgens noodzakelijk om eens even goed ‘bij te tanken’, alvorens er weer op volle kracht tegenaan te gaan. Wel moest je oog blijven houden om ‘aan je relatie te werken’, vriendschappen te onderhouden, cultuur tot je te nemen en om vooral quality time met je kinderen te plannen. Het leek uiteindelijk twee richtingen op te kunnen gaan, met een burn-out thuis komen te zitten, of rigoureus het roer om te gooien. Shocking vond ik het, toen ik laatst in een gesprek met een Zuid-Afrikaanse vriendin hoorde, dat burn-out in dat land helemaal niet voor zou komen.

Enige tijd geleden begon mijn persoonlijk gevecht en missie tegen het druk hebben. Ik begon met het woord ‘druk’, welke ik nu even veelvuldig gebruik, te vervangen door het woord ‘werkvoorraad’. Dit hielp maar ten dele, omdat ik het ene zei en nog steeds het andere voelde. Een cursus snel- en diagonaal lezen hielp ook al niet echt, omdat ik daarmee mij nog steeds onder druk zette om alle informatie tot mij te nemen. Zoals ik eerder had genoemd is de dagelijkse informatiestroom dramatisch toegenomen, niet meer bij te houden. Een artikel over het gegeven dat onze hersenen er gewoon niet op gebouwd zijn om alle dagelijkse informatie tot ons te nemen vond ik weliswaar bemoedigend, echter in de dagelijkse praktijk wordt wel verwacht om ‘al die ballen in de lucht te houden’. Time management was ook al geen succes, omdat ik op een gegeven moment wel met drie verschillende aantekeningenmapjes rondliep om alles zo efficiënt mogelijk te ordenen. Het ‘Eisenhouwer kwadrant’ leerde mij om onderscheid te maken tussen wat prioriteit had en uitgesteld kon worden. De handige bijgeleverde poster is verdwenen en de uitleg zit ergens te diep verborgen in een van mijn talloze handig gemaakte mapjes op mijn computer. Een tijdje ging ik nog efficiënter werken. Dit betekende dat ik al bij het ontbijt e-mails begon weg te werken, in de auto wachtend op mijn partner ging ik gedreven verder met het afhandelen van het vele berichtenverkeer. Tijdens overleggen ging ik ook heel subtiel tijd winnen door nog een paar e-mails weg te werken……. en het bleef te druk. Opeens wist ik het weer, ik was de hele tijd bezig geweest om op gedrag- en vaardigheidsniveau mijzelf allerlei trucs aan te leren om te voldoen aan wat ik mijzelf uiteindelijk oplegde.

Want niet mijn werk, wel mijn overtuigingen stuurden mij elke dag weer opnieuw. Dat was de reden van het (te) druk hebben. Het bleken nogal beperkende overtuigingen te zijn, ooit overgenomen naar het voorbeeld van mijn ouders. Toen nuttig geweest om over te nemen. Ook zij hadden deze waarden en overtuigingen weer onbewust gekopieerd van hun ouders. Hard werken en altijd doorgaan was het motto. Het had hun veel gebracht en ze hadden er ook een prijs voor betaald. Ik was bewust geworden van de keuzes die ik heb.

The Alan Parsons Project – Don’t Let It Show