Op deze eerste nazomerse maandag in september gingen wij een dagje naar Schier. De dag ervoor spontaan bedacht als een extra bonus op onze geslaagde vakantie. Onvermijdelijk zouden we langs de plek van het ongeluk komen. Met bloemen en een kaarsje stonden we een moment stil bij de vele neergelegde bloemen, kaarsjes, knuffel. Het moment van ‘stilte respect’ in schril contrast met de voorbijkomende ‘korte broeken met zonnebrillen toeristen’, het gelach en de drukte in verband met het vooruitzicht van het vertrek van de half tien boot. In het felle ochtend zonlicht gaven de aangestoken kaarsjes een helder licht, alsof ze met gemak de ochtend zonnestralen hiermee op hun plaats wezen. De Parkeerplaats overstekend naar de boot voelde als een reconstructie, terwijl het ons dagje Schier zou zijn. Het ruime vriendelijk kabbelende water, de geur van de zilte zee en de koffie op het zonovergoten dek, bracht mij weer even in het moment. Ik legde de Canadese meisjes naast ons uit wat wadlopen was en vertelde hun over dit bijzondere werelderfgoed. ( ‘Yes we are living below sealevel‘)

Schiermonnikoog met mijn vele mooie herinneringen. Mijn eerste puber Disco beleving tot in de kleine uurtjes in de Tox bar, het zoenen met het Duitse meisje in de duinen. Ons winter uitstapje met ons eerste kindje in de draagzak. Na de ‘ijzige’ wandeling opwarmen bij het vuur van de open haard in Hotel van der Werff. Genietend van een grote mok warme chocolademelk, mede om de handen weer op ‘zomerse’ temperatuur te krijgen.

Ik kon er niets aan doen, ik kon het niet tegen houden. Ze waren op een of andere manier steeds bij mij. Op het strand zag ik ze spelen met een vlieger en springen in de golven van de zee. Op ons terras bij strandpaviljoen ‘de Marlijn’ zag ik ze zitten en genieten van hun drankjes en snacks. Deze dag, waarbij mijn grondtoon als in een prachtig muziekstuk steeds versprong van majeur naar mineur, alsof het de richting niet goed wist te bepalen. De terugreis in de bus vanuit het dorp bracht mij naar hun heenreis met het vooruitzicht van vakantie.

Schiermonnikoog, het Friese eiland en stiekem van de Groningers, omdat het steeds verder naar ons opschuift. Herinneringen aan het kamperen met Pasen met mijn partner. Op een prachtige zonovergoten dag, alweer jaren geleden bleef de mist juist de hele dag op het eiland hangen. Vandaag voelde ik die mist in het vriendelijke nazomerse zonovergoten dagje Schier.

Schiermonnikoog, je bent veranderd.