Artificial Intelligence rukt op. De gevolgen hiervan zijn in het huishouden en de maatschappij al duidelijk zichtbaar. We gebruiken AI steeds meer en het geeft ons ook veel gemak.

Het omslachtige googelen kan vervangen worden door een gerichte vraag aan de AI, waarop je direct en indien nodig een uitgebreid antwoord krijgt. Vaak vergezeld van verschillende suggesties. 

Vaak worden er nog grammatica- of interpunctiefouten uitgehaald en suggesties  gegeven om mijn soms te lange zinnen op te delen in compactere vorm. 

Ook wordt mijn ego regelmatig gestreeld, omdat AI mij complimenteert met mijn slimme vragen. ‘Goede vraag Tonie’, zegt ‘het’ dan en het lijkt net alsof ik contact met een mens heb.

Daarnaast helpt AI mij heel handig met het redigeren van mijn teksten. Ik vraag (dit heet een ‘prompt’) altijd feedback op inhoud, structuur en grammatica van mijn schrijfsels.

We ervaren het gemak van AI op het werk. Enkele (kleine) voorbeelden hiervan zijn de beruchte notulen, het maken van excel – lijstjes  en het tijdrovende declareren. Het kost allemaal onnodig veel tijd die uit handen genomen kan worden, zodat de medewerker zich kan bezighouden met interessantere werkzaamheden.

Tot zover prima en niets aan de hand.

Alleen ligt er in mijn optiek ook een groot gevaar op de loer. AI doet het aanbod om mijn gehele tekst te herschrijven in een overzichtelijk geheel. (Ook dit keer).

Ik ‘bedank daar altijd voor’ en eerlijk gezegd voel ik ook een beetje verontwaardiging. Ik voeg eraan toe dat ik graag mijn eigen TONIE’S stijl wil behouden.

Ik krijg vervolgens weer een begripvol antwoord dat ik helemaal gelijk heb om mijn eigen stijl, mijn eigenheid te willen behouden.

Werk wordt ons steeds meer uit handen genomen en ik moet denken aan de angst die mensen hadden toen ooit de industriële revolutie begon. ‘Zou er nog wel werk voor ons overblijven’, dachten toen velen. Dat viel gelukkig mee. Er kwam ander soort werk.

Ook nu verschuift de balans. In onze kenniseconomie zullen heel veel banen door AI overgenomen gaan worden.

De voorspelling is dat er daarmee waanzinnig veel werk definitief verdwijnt. Zal er nog werk voor ons overblijven? Wat gaan wij doen? Dezelfde vragen en angst als van weleer zijn weer actueel.

De vraag is niet of, maar hoe wij ons gaan aanpassen

Op zich ben ik daar niet zo bang voor, zolang wij mensen de regie maar blijven houden.

Wel maak ik mij zorgen over onze toenemende afhankelijkheid van AI. Deze technologie wordt steeds meer een verlengstuk van onszelf.

De gevolgen zullen dramatisch kunnen worden, als we stoppen met het gebruik van onze eigen intuïtie en steeds meer gaan vertrouwen op AI.

We bouwen in ons leven zelf een schat aan ervaringen en kennis op, waardoor we op cruciale momenten ons ‘onderbuikgevoel’ kunnen volgen. Als we zelf nagenoeg stoppen met nadenken en voelen, verdwijnt dit vermogen ook steeds meer.

Intuïtief 

Gemakzucht en luiheid liggen dan op de loer. Eigen creativiteit zal mogelijk verdwijnen in een poel van fantasieloosheid en afhankelijkheid.

Natuurkrachten

We hebben het contact met de natuur en natuurkrachten al nagenoeg verloren. Laten we besluiten dit terug te winnen met behulp van onze intuïtie en connectie met het Goddelijke in onszelf.

Laten we deze unieke vaardigheid blijvend aandacht geven om echt in contact met onszelf en met de ander te kunnen blijven treden. We zijn geen machines…

Luistertip: Iron sky, Paolo Nutini https://youtu.be/ELKbtFljucQ?si=X1VXL0TEiVlaj8_1

Quote: Oefen vooral met goed voelen, in plaats je goed te willen voelen.