We zijn ruim op tijd in het Willem Lodewijk schoolgebouw. Het is zondag en op deze dag wordt de kantine van de school tijdelijk veranderd in ‘kerk’. ‘Kostenbesparend, efficiënt en een mooie klimaat bijdrage’, bedenk ik en loop naar binnen. Ik besluit in de grote hal te wachten, terwijl de rest van de familie nog even in de wijk een ‘blokje om’ gaat.

Welkom

Enkele vrijwilligers van deze Tehuisgemeente zetten de stoelen in ‘kerkopstelling’ klaar. De koffie, thee, kopjes etc worden alvast in gereedheid gebracht voor het gezamenlijke ‘koffiemoment’ na de kerkdienst. Ik word vriendelijk ontvangen door de ‘ontvangst vrijwilliger’. Zij legt mij uit dat er altijd een vrijwilliger bij de deur staat om bezoekers te verwelkomen en om gasten wegwijs te maken. Ik voel mij hierdoor gelijk heel erg welkom.

Vandaag zijn we met de familie naar deze kerk gekomen om Agaath (mijn schoonmoeder) te herdenken. Dit was haar gemeente, haar kerkgemeenschap, waar ze een groot deel van haar leven lid van is geweest.

Het is ondertussen alweer anderhalve maand geleden dat Agaath overleed en we willen graag bij deze herdenkingsdienst aanwezig zijn.

Onderbreking 

‘Hoe heet zo’n dienst nog maar’?, vraag ik mij af tijdens het schrijven van deze column en stuur gelijk een vraagappje naar mijn zwager Riens, die bekend staat om zijn gedegen kennis van heel veel.

‘Goedemorgen Riens, de herdenkingsdienst betreffende oa Agaath, heet dat ‘Allerzielen’?’ Met bijna dezelfde snelheid als ChatGPT komt zijn antwoord binnen;

‘Klopt, maar dat is de Katholieke benaming. In Protestantse kerken wordt de naam “Eeuwigheidszondag” gebruikt, van oorsprong “Totensonntag” genoemd, een Lutherse term (sinds 1816), die al gauw werd omgezet in Eeuwigheidszondag als verwijzing naar doorgaand leven. Overigens valt Allerzielen op 2 november, en valt Eeuwigheidszondag op de zondag voor Advent.’ Ik bedank hem voor zijn snelle en gedegen antwoord en ga verder met mijn column.

Rituelen

Want, hier zit ik dan in de tot kerk omgedoopte schoolkantine en word positief geraakt door de liefdevolle verhalen van enkele kerkleden over hun geloofsgenoten die dit jaar zijn overleden. De rituelen ontroeren mij; de kaarsen die familieleden mogen aansteken en plaatsen in het speciaal daarvoor gemaakte tijdelijke kunstwerk. De jonge vrouw die met engelenstem voorzingt en ons door alle songs loodst.

‘Ik trek dit niet’, fluistert mijn neef Ton mij toe. Ik kijk hem vragend aan, want even denk ik dat hij het wat overdreven vind, maar ik zie zijn tranen en leg mijn hand even op zijn schouder. ‘Ik denk dan maar snel aan mijn Lego bouwwerk om mijzelf af te leiden’, vertrouwt hij mij toe.

‘Het ontroert mij ook’, fluister ik glimlachend terug en ik laat nu mijn tranen de vrije loop. Want het is zo verdrietig en tegelijkertijd goed. Zo mooi om met elkaar en bij elkaar te zijn voor Agaath, voor een leven lang, voor het mysterie zelf. Daarbij mogen emoties gevoeld en vooral ook geuit worden.

Dankjewel lieve leden van de Tehuisgemeente.

Liefs, Tonie 

Luistertip: Gotta Serve Somebody, Bob Dylanhttps://www.youtube.com/watch?v=wC10VWDTzmU

Quote: je mag het zelf doen en je hoeft het niet alleen te doen.

Schilderij: Ton Modderman