Een vriendin vroeg mij hoe het festival was geweest en ik appte haar dat het vooral een blij en gezellige (familie) happening was, met mooie muziek. Maar er was veel en veel meer.

Ik was nogal onder de indruk van de zonnige performance en zang van Stien (S10), waarbij haar vertolking van het nummer ‘de leven’ mij ontroerde, om even later haar oproep en voorbeeld te volgen om (ook bij 30c) ‘lekker uit je dak te dansen, alsof je thuis alleen voor de spiegel staat’. ‘Ook jullie meedoen daar op het VIP podium’, gaf zij met een ‘engelen sneer’ aan.

Gregory Porter en zijn band namen mij mee naar muzikale hoogtepunten van puurheid, (stille) ontroering en ik was blij verrast met zijn gevarieerde live vertolkingen. Ik ken zijn meestal rustig easy listening repertoire. Zijn donkere stemgeluid alleen al zorgt voor ontspanning en relativering. De band leverde zowel intiem kleine-, alsook opzwepende muzikale momenten. Love was zijn thema en dat droeg hij zeer natural en overtuigend uit. Zijn slotnummer ‘thank you’ aan het eind was tegelijkertijd zijn respectvolle ‘thank you’ aan ons. 

Lionel Richie had een indrukwekkende beeld-, licht en geluid show. Hij is nog altijd een wereldster en een ras performer met een geweldig gevoel voor humor. Er was een hoog nostalgie gehalte tijdens zijn optreden, waarbij het opviel dat zelfs de jonge meiden uit ons familie- en vrienden groepje meerdere nummers konden meezingen. Tussen alle joligheid door werd Lionel nog even bloedserieus bij het benoemen van alle ellende, oorlogen en ander geweld en refereerde aan zijn song ‘We are the world’. 

Lichtjes in het donker

We zongen het op zijn verzoek gezamenlijk, met onze digitale lichtjes aan, want zoals Lionel het zei, ‘we are all sons and daughters, and we all are looking for LOVE’. En toch gaat het nog altijd keer op keer helemaal mis.  Dit nummer uit 1985 is dus blijvend actueel en heel erg nodig. Het was voor mij een prachtige zomerse happening met vooral aangenaam, liefdevol gezelschap. De sfeer onbevangen en ontspannen, ook passend bij het warme weer.

Anouk had een ‘spot on’ snoeihard optreden en haar hoogtepunt voor mij was het tonen van haar kwetsbaarheid; ‘dat ze niet goed is in contact met het publiek maken en na al die jaren nog steeds ‘fucking’ zenuwachtig is bij optredens’.

Kleedjes

Het aantal kleedjes op het terrein was opvallend hoog. Ook wij hadden een kleed bij ons, waar we wat achteraf op het veld konden bijkomen en diende als uitvalsbasis bij het ophalen en nuttigen van drankjes en eten, wat overvloedig aanwezig was bij vele verkooppunten op het festivalterrein. Een kleine dissonant was dat sommigen hun kleed vooral gebruikten om een territorium af te bakenen op het veld van het hoofdpodium. Het deed mij denken aan hotelgasten die ‘s ochtends heel vroeg hun bed uitkomen om voor het gezin handdoeken op de stoelen rondom het zwembad te draperen om vervolgens elders rustig te gaan ontbijten. Ik kon het met mildheid aanschouwen en met een glimlach loslaten.

lieve mensen van vroeger en nu kwamen even op mijn pad.

‘Ken je mijn nog’, zegt ze bescheiden en er komen vele (muzikale) herinneringen bij mij naar boven van een mooie en intense periode uit lang vervlogen tijden. Even later staat er een trouwe column lezer van het eerste uur even naast mij, terwijl we zachtjes deinen op say you, say me.

Het is waar, de muziek, is ‘de leven’. (Stien)

Het is de muziek die maakt dat je gaat dansen. En als je danst, ben je even uit je hoofd en leef je meer vanuit je hart. Ik wens iedereen een mooie (muzikale) dans van het leven.

Met dank aan mijn zondag tribe; Jael, Ton, Joke, Lotte en hun vrienden Alien, Kelly en Josanne, waarbij Debra in ons hart erbij was.🥰

Met dank aan diegenen die mij heel alert even opmerkten en in het contactmoment het verleden een ogenblik vermengden met het heden; Fred, Margreet, Rina (2x), de vader van Amber en anderen die mij misschien in een glimp even zagen daar in de zondag groep van twintigduizend mensen.🙏liefde

Luistertip: say you, say me, Lionel Richie https://www.youtube.com/watch?v=9OfoTaLXrUo

Luistertip: everything you touch is gold, Gregory Porterhttps://www.youtube.com/watch?v=zHctV8ZofSs 

(Deze column werd mogelijk gemaakt door toniescolumns.blog in samenwerking met het YouTube kanaal tonie roerdink/ podcast