‘Geluid aan? camera aan? en actie’, roept de regisseur na bevestiging op de vraag. Zijn stem resoluut en draagt ver, daar in de stilte van het ontwaken van de dag, over het veld, achter het kerkje van Westeremden. Het is zaterdagochtend 08 uur, de zon schijnt al uitbundig en we spelen scène 1 van onze speelfilm ‘de laatste heilige’.

De camaraman en geluidsvrouw nemen de shots eerst vanaf de linkerkant. Met een langshot , breedshot en ook met close-ups, om de expressie en emoties te kunnen vastleggen. Ik doe bewust mijn best om vooral niet in de camera te kijken. Na tien minuten raak ik al meer gewend aan de ‘crew’ om mij heen en kan mij steeds beter en meer ongedwongen concentreren op het spel. Als alles naar tevredenheid is opgenomen, wordt er van gezichtspunt gewisseld en kunnen we dezelfde scène nogmaals acteren.

Kunstschilder Egbert Modderman

Gelukkig hebben we eerder flink geoefend op onze teksten, zodat we in de herhaling steeds beter in onze rol komen. Het begon met een idee van mijn goede vriend en filmer Jef toen we de (kunstschilder) werken van barmhartigheid zagen hangen in de Martinikerk Groningen. Op het schilderij van ‘de dorstigen laven’ (Egbert Modderman) mocht ik poseren en werd vereeuwigd op het doek. ‘De barmhartige Samaritaan geeft mij water en een kleed tegen de kou’.

Jef verzon het filmverhaal en schreef het script. Wat begon als een aardigheidje; de persoon van het doek in de moderne tijd van de 21e eeuw te plaatsen als een soort heilige, veranderde gaandeweg in een serieus verhaal met een krachtige boodschap.

Klimaatverandering 

Het gaat namelijk niet goed met onze aarde. Het is 5voor12 en nog steeds zijn er mensen die de ernst van de situatie bagatelliseren. In deze korte film loopt Klaas samen op met Chris en komen onderweg enkele volgelingen tegen. Klaas vraagt de weg naar een slijterij en Chris zal hem ‘de weg wijzen’. Dat dit een andere weg is dan Klaas zich had voorgesteld wordt langzamerhand duidelijk in de film. Klaas transformeert naar aanleiding van enkele wonderen van Chris naar iemand die zich met een schok de vreselijke ernst van de situatie realiseert, waarin wij met onze wereld terecht zijn gekomen.

The end

Dit keer aan het slot geen bemoedigende woorden als ‘ het is nog niet te laat’, of ‘het kan nog’. Wij hopen iedereen te inspireren om Nu actie te ondernemen om lief te zijn voor de natuur en daarmee voor onszelf.

Scriptschrijver en regisseur Jef Caelen

Ik overleg met Jef over hoe de boodschap over te brengen. ‘Lief zijn voor de natuur zouden niet mijn woorden meer zijn’, zegt hij en doet vervolgens de volgende suggestie;

‘Wij hopen iedereen te inspireren om Nu actie te ondernemen om de verschrikkelijke dreigende situatie, die momenteel wereldwijd gaande is, met man en macht proberen te keren. Of is het onheil nog niet helder genoeg voor ons en wachten we af, totdat………’

Luistertip: Mercy Mercy Me, Marvin Gayehttps://www.youtube.com/watch?v=U9BA6fFGMjI

Kijktip: Martinikerk Groningen, de zeven werken van barmhartigheid Egbert Moddermanhttps://www.galeriebonnard.com/kunstenaar/egbert-modderman-2/