Herinneren van een herinnering

Op de laatste dag van ons verblijf in Frankrijk, nodigt vriend Dick mij uit voor een Bourgondisch diner in het middeleeuwse en toeristische Chateauneuf, gelegen in de Cote D’or. Dit schilderachtige plaatsje kan naast de auto, ook bereikt worden via een steil kronkelende ‘fiets uitdagende’ klim. Het dorp heeft als hoogtepunt het romaanse Chateau, gebouwd tussen de twaalfde en vijftiende eeuw. Als ik eerlijk ben, gaat mijn aandacht nu meer uit naar het restaurant. Het is te makkelijk om in deze column de suggestie te wekken dat ik alle muren, trappen, torens en andere ruimten van het chateau geduldig heb bestudeerd met het op A4 geplastificeerde Franse aandachtspunten lijstje.

Wel ben ik beneden in de vallei even uit de auto gestapt om een panorama foto te maken, waarbij ik constateer dat het ansichtkaarten – achtige Chateau zich nog niet zo makkelijk laat vangen in een frame. Ooit is het strategisch gebouwd op een 342 tot 542 meter hoge rots. Ook hier is het toerisme nog onder controle. Er wonen slechts 85 mensen in dit kunstenaarsdorpje. Er zijn twee cafés en een restaurant. Uiteraard is er ook het winkeltje voor de toeristen. Verderop is er een Parkeerplaats, met mogelijkheden voor (toeristen) bussen, strategisch naast het point de vue (uitzichtpunt) gesitueerd. De toeristen volgen vaak dezelfde route; een bezoekje aan het kasteel, het terras en of restaurant en het nogal dwingend gedicteerde uitzichtpunt. Vanuit deze plek heb je uitzicht over de vallei canal de Bourgogne.

De weddenschap

Het is ondertussen donker geworden, de maan knipoogt en de sterren vermeerderen in oneindig toenemende weelderige overvloed. We lopen terug richting Parkeerplaats. Opeens zie ik een herkenningspunt als we langs een terras lopen. ‘Hier hebben we vorig jaar met elkaar gezeten’, zeg ik opgewekt en herinner mij dat ik binnen deze zaak een specifieke kurkentrekker voor de oudere wijnen heb gekocht. Dick ontkent resoluut het terrasgedeelte en verwijst naar een ander terras verderop. Ik zie direct kansen, want de ‘ik heb gelijk’ overtuiging overheerst. Ik herinner mij dat ze toen oververmoeid waren van al het klussen in hun Pied-a- Terre (ik heb van vorig jaar de foto’s van hun lichaamshouding en gezichtsuitdrukking grondig bestudeerd) en zet dus met gemak een weddenschap in, voor een mooie fles wijn. ‘Zo tussen de 30 en 50 euro’, zeg ik beheerst triomfantelijk, want ik wil ook weer niet te hebberig overkomen. Omdat er geen bewijsmateriaal is, schakelen we een hulplijn in van het thuisfront en beide partners verwijzen tot mijn verbazing naar het andere terras. Opvallend is dat er toen geen foto’s van ons op dat terras zijn gemaakt. Wel heb ik een foto van ‘mijn terras’ met winkeltje, alleen zitten we er (helaas) niet.

Analyse

Het gaat volgens mij direct al mis met de komende herinnering bij de beleving zelf, want een gebeurtenis gaat via mijn gedachten, emoties en gevoelens, checkt en passant mijn waarden en afhankelijk van de stemming en staat van zijn, ervaar ik mijn zogenaamde ‘objectieve’ belevenis. We vergeten vaak veel; de nadelen, de pijn, de precieze inhoud. ‘Behalve bij trauma’, deze herinneringen komen soms pas na jaren akelig precies naar boven, inclusief doorlopende herbelevingen.

Belevenissen met een sterke emotie, positief of negatief, blijven beter in ons geheugen gegrift en dan nog is het oppassen, want elke keer als een herinnering naar boven wordt gehaald, wordt deze onbewust ‘een beetje bewerkt’, voordat ze weer ‘opgeborgen’ wordt. ‘Waarschijnlijk was de keuze van een terras voor mij niet echt van diepgaand emotioneel belang’, overdenk ik. We rijden terug, Dick kijkt mij vanachter het stuur van zijn Mercedes 300 TE, S124/1986 even aan. Het lukt hem niet goed om een grijns te onderdrukken. ‘We delen jouw mooie wijn van 50 euro wel’, zegt hij toegeeflijk. Ik kies heel verstandig even voor de stilte. ‘Kijk, hier zagen we vorig jaar zweefvliegtuigen oefenen’, roept Dick enthousiast na een kwartiertje rijden. Ik knik aarzelend, ondertussen afwachtend waarmee mijn geheugen dit keer aan gaat komen.

Luistertip: Memories, Maroon5https://www.youtube.com/watch?v=SlPhMPnQ58k

Quote: wees mild voor je geheugen, want het is een klus om elke keer weer een herinnering op dezelfde manier te herinneren.