Memories bring back memories

Ooit had ik een boek gelezen over de aanname dat de tijd sneller gaat naarmate je ouder wordt. In dit interessante boek van Douwe Draaisma staat ook dat het lange termijn geheugen minder goed werkt, dan we vaak veronderstellen. Ik moest hieraan denken toen mijn broer vertelde dat hij het was geweest, die de kar (met imposant stuur) voor de kinderen in de straat had gemaakt. Kon ik mij het echt herinneren, of herinnerde ik mij alleen de foto uit het familiealbum van het jongetje zittend op de kar in onze straat?

Zondagmiddag

Het is zondagmiddag, maart 2022. Een frivool lentezonnetje schijnt zijn licht over de straat waar wij met z’n zevenen in de jaren zestig woonden. Het is ondertussen vijftig jaar later en we halen herinneringen op. Nadat de groepsfoto voor de portiek is gemaakt, betreden we het trappenhuis op weg naar 53b. Een heel geleefd leven verder en weer voel ik een vaag en niet fijn onbestemd gevoel van de tijd dat ik een klein onzeker jongetje was. Deze herinnering heeft mijn lichaam feilloos opgeslagen, ik voel het in mijn maag. ‘Ik heb mij hier nooit echt op mijn gemak gevoeld’, concludeer ik, terwijl we de betonnen treden omhoog nemen.

Diepteduik in het verleden

Dit is mijn tweede bezoek binnen een jaar. Vorig jaar kwam ik ‘bij toeval’ in contact met de huidige bewoonster. De beide zussen Amber en Melanie luisterden toen met engelen geduld naar de flarden van mijn herinneringen. Kamer voor kamer dienden de herinneringen zich aan, met als climax de gevoelsherinnering in mijn toenmalige slaapkamer gelegen achter de donkere (enge) zolder. Mijn éne oudere broer en mijn zus hadden ook belangstelling voor een diepteduik in het verleden.

En dus staan we nu in de woonkamer met het lief aangeboden kopje koffie in de hand. Ik kijk en luister aandachtig naar mijn broer en zus, benieuwd naar hun herinneringen. ‘Het was een mooie en prettige tijd’, zegt mijn broer. ‘Ik herinner mij het ijs op de ramen’, zegt mijn zus, als we bij haar slaapkamer staan. Samen hebben we hier gewoond en iedereen heeft zijn eigen herinneringen, zijn eigen emoties en gevoelens aan die tijd van weleer.

Waarschijnlijk hebben nog velen na ons hier gewoond totdat jij kwam Melanie’, zegt mijn zus. Ik kijk nogmaals om mij heen en de naar voren gehaalde herinneringen lijken langzamerhand terug te keren naar vroegere tijden. Ze verdwijnen ook uit de muren.

Nu

Ik sta in het huis van Melanie en ben bij haar op bezoek. Op de bank zitten mijn zoon Devon en mijn schoondochter Amber. Zij zijn mijn heden. Het kind is teruggegaan diep in mij en de volwassen man staat hier en geniet van het moment met elkaar.

‘Genoeg gevoeld en doorleefd van het verleden’, geeft mijn intuïtie aan. En daarmee komen de leuke, frivole, gekke en alledaagse herinneringen. Zonder lading en misschien wel een beetje aangetast door de tijd, want het geheugen slaat de herinnering elke keer weer een beetje aangepast op, als je hem naar voren haalt. Alsof iets van NU meegaat in de herinnering, voordat het weer opgeborgen wordt. ‘Memories bring back memories’, zing ik in gedachten. We bedanken Melanie voor haar gastvrijheid. ‘Dag huis’, fluister ik en loop de trappen af naar buiten.

Luistertip 1: Memories, Maroon 5https://www.youtube.com/watch?v=SlPhMPnQ58k

Luistertip 2: This old house, Madrugadahttps://www.youtube.com/watch?v=PGJWJGgUCLA