Het was meivakantie en ik had net besloten om mijn kwakkelende zestig- plus conditie vanaf heden grondig aan te pakken. Om eerlijk te zijn was er ondertussen een noodzaak ontstaan, omdat ik mij definitief had opgegeven voor het Social Run evenement. Ook al leek september nog ver weg; ik kende mijn eigen valkuilen, waaronder uitstellen een zeer bekende strategie was. Ik herlas een eerdere eigen column, waarin ik het belang van een consequente training uitlegde. ‘Na een week rust al degeneratie van de spieren’, lees ik in deze onderwijzende column. Ruim een jaar Corona en ik constateer vier extra kilo op mijn digitale weegschaal. Het cijfer ‘86’ staat er echt. Ik zucht diep en herpak mijzelf bij een bakkie troost. ‘Een plan van aanpak moet er komen’, besloot ik. Ondertussen was ik al wel bezig om dagelijks meer kilometers te maken. Yoga, wandelen en vooral korte sprintjes om mijn lichaam meer wakker te schudden uit zijn dommelende winterslaap.

Nu kwam de training over positieve gezondheid en veranderwensen die ik gaf zeker van pas. Ik kende alle tips, valkuilen, verdringingen, beperkende en helpende gedachten om tot de juiste mindset te komen. Al is het veel makkelijker dit aan anderen te vertellen. Het ging nu alleen over mijzelf. Ik wilde mijn passie voor het lopen weer terug. Helaas was deze met het stijgen van de kilo’s en het missen van het ritme van mijn sportschool lifestylecenter Mind&Motion wat weggezakt. Ik verlangde steeds meer naar die extra stimulans van mijn coach Marit, als we op de zaterdagochtend in groepsverband ons fit fietsten tijdens de ‘spinning’ workout.

Halve marathon Vlieland

Het leek zo lang geleden. Ik dacht terug aan mijn eerste halve marathon op Vlieland. Het was prachtig weer en we stonden op het dek van de veerboot op weg naar onze vakantiebestemming. Al snel raakte ik in gesprek met een medepassagier over deze halve marathon. De man had gevraagd wat ik ging doen en hij behoorde waarschijnlijk tot de categorie mensen die eigenlijk liever zijn eigen verhaal wilde vertellen, in plaats van geïnteresseerd in gesprek te zijn met een cadans van elkaar afwisselen in luisteren en praten. Mijn ‘halve marathon’ werd heel snel gepareerd met zijn hele marathons in Berlijn, New York, Sydney en andere fantastische plekken all over the world. Ik bemerkte een discrepantie tussen zijn sportieve prestaties, versus zijn nogal omvangrijke buik. ‘Wanneer was je laatste marathon’, vroeg ik met waarschijnlijk enige stekeligheid, omdat dit gesprek een ‘eenrichtingsweg’ was. ‘Tien jaar geleden’ zei de man, keek weg en nam nogmaals een slok van zijn bier en stak een sigaret op. ‘Dan telt het niet meer’, zei ik omdat onze conversatie toch al failliet was en ik geen verbinding voelde.

Het verhaal

Dit is ondertussen alweer ruim vijftien jaar geleden. Waarschijnlijk zou ik nu wel milder zijn geweest en gevraagd hebben naar de switch van zijn lange reeks van topprestaties en zijn verandering van leefstijl. ‘Welk verhaal zou daarachter zitten’, dacht ik, want iedereen heeft zijn verhaal waarom zaken in het leven soms anders lopen. De ‘telt niet’ houding gebruik ik trouwens nog wel voor mijzelf. Mijn laatste halve marathon is alweer enkele jaren geleden en ik hanteer een ‘dit telt niet’ houding indien het te lang geleden is, om er goede sier mee te maken. Ook is dit een mooie stimulans om ervoor te gaan, vooral door het te verbinden aan een goed doel, waarbij plezier en passie de boventoon mag voeren. Want meedoen is winnen, zeggen de organisatoren Frank en Nienke van de Social Run en zo is het.

Luistertip:My Baby, Moon showerhttps://www.youtube.com/watch?v=VahEoT5nDYI

Quote; Echt luisteren naar jezelf is net zo belangrijk als luisteren naar de ander