Categorie: Geen categorie

Help 555

‘Hoe blijf je gelukkig en blij in een wereld die ‘in brand staat’, dacht ik nadat ik het journaal had  uitgezet. Of, als het woord ‘geluk’ te hoog gegrepen is, hoe kun je ‘gewoon’ verder met je eigen leven met alle ups en downs, zonder deze constant te moeten relativeren ivm  mega ellende elders?

Ik stel deze vraag vaak aan mensen om mij heen.

Ik weet ook wel dat het toelaten van alle rampspoed van de wereld en de eventuele gepaard gaande (schuld) gevoelens en zorgen niet echt een bijdrage leveren aan een oplossing. Daarnaast is het ongezond voor je lichamelijke en mentale fitheid.

Journaal 

Gisteren waren er op het journaal voor mij te veel heftige beelden dan ík hebben kon en dus zette ik de tv uit.

In de weldadige stilte dacht ik aan mijn eigen bevoorrechte situatie en voelde toch ook weer onmacht bij zoveel ellende waar ik niets mee kon. Of kan ik wel iets doen?

Nieuwsloos 

Onlangs sprak ik iemand die mij vertelde niet naar nieuwsuitzendingen te kijken en geen kranten te lezen. Toch wist ze goed wat er in de wereld speelt. Oftewel, de informatie komt toch wel op een of andere manier binnen in ons grootschalige informatie- en sociale media tijdperk.

De vraag is alleen of je dit vervolgens vol in beeld en geluid moet binnen krijgen. ‘Wat voegt dit toe’, vroeg ik mijzelf retorisch af en had hiermee mijn eigen antwoord.

Misschien dat je eerder iets gaat bijdragen  aan de goede doelen bij het zien en voelen van ellende? Als het dichtbij komt, als je geraakt wordt?

Het is een gegeven dat er vooral onschuldige burgers getroffen worden. 

Giro555

Giro555 komt met een actie waarin ze de bewoners van Nederland vragen om te doneren aan alle slachtoffers van het conflict in het Midden – Oosten. Onder andere aan de Palestijnen uit de Gazastrook en Westelijke Jordaanoever, aan slachtoffers in Israël, aan slachtoffers in Libanon en Syrië. Oftewel, aan alle burgers (slachtoffers) in het Midden – Oosten ongeacht afkomst, ras of overtuiging.

‘Wat een fantastische actie’, dacht ik. Geen voorkeur en polarisatie door de ene groep te bevoordelen tov de andere groep. Het gaat om  alle burgers, om slachtoffers van de op macht beluste groeperingen, geleid door op macht beluste enkelingen. 

Giro555 verbind zoals het hoort. Ik zocht het getal 5 op en dit getal staat ook voor een unieke visie en voor verbinding en dat past perfect bij deze opzet.

Hoe kun je er ook naar kijken 

‘Onderschat de kracht van liefde niet’, zei Margit tegen mij. (Margit Vegter https://bedrijfdewijsheid.nl) 

Ze heeft gelijk, want acties zoals deze van Giro555 doet je beseffen dat we allemaal mensen zijn die graag een fijn leven willen leiden ipv overleven, die vrijheid willen ervaren, die connectie met anderen willen, die hun dromen willen ontdekken en leven, die een vreedzaam en liefdevol leven willen voor zichzelf met anderen.

Dus, investeer in de kracht van liefde en wijs tegelijkertijd al het geweld en machtsmisbruik af.

Luistertip:  the power of love, Frankie Goes To Hollywood https://youtu.be/WtdRv6GT9Zg?si=__C8Q7qqLrADc8fv

Een reisverslag

De zon schijnt weldadig en daar maken we vandaag op de eerste herfstzondag optimaal gebruik van. De lange houten tuintafel op het grasveld bij de pizzaoven wordt alvast voor het komend familiebezoek gedekt. De koffie, thee, kopjes, glazen, drankjes en hapjes klaargezet. Onze poes balanceert behendig tussen alle attributen op de tafel en laat daarbij een reeks pootafdrukken achter op het hagelwitte tafelkleed. ‘Een mooie kunstvorm’, besluit ik en kijk naar de steeds subtieler wordende pootafdrukken in het wit.

Agaath 

Vandaag vieren we een bijzondere familiedag met elkaar. Het is de verjaardag van mijn schoonmoeder en is het ondertussen alweer bijna een jaar geleden dat zij is overleden. Door ons samenzijn op deze dag staan we met elkaar stil bij haar leven. 

Ook de maaltijd heeft een ‘Agaath-achtig’ karakter met de groenten en suddervlees. Alleen de traditionele aardappelen zijn vervangen door rijst.

Hond

Het is middag en de hond wil hoognodig z’n beweging. Even later vergezellen acht mensen het baasje en hond op het ommetje door de weilanden langs de sloot voor ons huis. Het is een vredig schouwspel; een groepje mensen wandelt door de uitgestrekte stoppelvelden, ver weg van verkeer en haastig gedoe.

Aan de tafel 

Teruggekomen van deze meditatieve wandeling is nu het ‘koffer overleg’ moment aangebroken. Twee grote zware koffers worden van zolder naar beneden gehaald.

Twee koffers met nog uit te zoeken spullen die uiteindelijk overgebleven zijn en behoren bij het lange leven van mijn schoonmoeder.

Wij, de partners van…doen ons best om ons enigszins afzijdig en neutraal op te stellen bij de besluitvorming over proces en inhoud. Vooral de talloze brieven en fotoalbums geven mitsen en maren; want hou je ze compleet, ga je ze verdelen en haal je er de mooiste uit en/ of of ga je alles digitaliseren? 

Of gaan de koffers bij elke jaarlijkse herdenkingsdag in oktober rouleren van huishouden? 

Ik constateer dat al deze opties nog niet tot concrete besluiten leiden en vertel zo argeloos mogelijk hoe wij met de restspullen (1 doos) van mijn moeder zijn omgegaan,

Namelijk roulerend, totdat vele jaren later de foto’s werden gedigitaliseerd en de doos definitief bij een broer op zolder is blijven staan. Ook de andere partner van.. doet een interessante suggestie.

Er wordt vriendelijk en bemoedigend geknikt, nagedacht en geheel in lijn met de traditie van Agaath nogmaals een rondje koffie geschonken.

Besluiten 

‘Zou het oudste kleinkind regiehouder van de koffers kunnen worden’? Check, zal worden nagevraagd.

Ondertussen kijk ik naar het kleine prullenbakje waarin een handjevol herinneringen hier uiteindelijk tot een definitief einde komen. De koffers blijken trouwens nog net zo zwaar wanneer ik ze even later weer naar boven til.

‘Een lang geleid leven overzichtelijk teruggebracht tot twee koffers’, denk ik tijdens de traptreden omhoog naar de bovenverdieping. 

‘Eigenlijk heel mooi’, mijmer ik verder, twee  koffers als metafoor voor de reis die we allemaal maken. Deze koffers vertellen ons ook dat bezit slechts een middel is waar we van mogen genieten om het vervolgens ergens in de tijd weer los te laten.

Tot volgend jaar oktober blijven de koffers gesloten voor het heden.

Hierbij alvast de notulen.

Luistertip: fotograph, Ringo Starrhttps://youtu.be/nevdSt_2PIM?si=xy7RnKF1qpzVsyhj

Quote: geniet van datgene wat je hebt en laat het ook weer met een glimlach gaan als de tijd daar is.

Het is nog donker. Ik sta op en realiseer het mij al in de schemering naar wakker worden; vandaag is de verjaardagsdatum van mijn oudste broer. Alleen is hij er niet meer. 

Ik volg mijn dagelijks ritueel en maak mijn eerste espresso.

De warmte en de intense geur van het kopje koffie voelt vandaag als troost. Voorzichtig neem ik mijn eerste slokje en schrijf op onze familie  groepsapp een berichtje over Wim. Er staan ondertussen al enkele lieve berichtjes.

Ik heb er een foto bij geplaatst, eentje die typerend is voor hem als liefhebber van de geneugten van het leven.

‘Alweer ruim een half jaar geleden’, denk ik gelaten en ben daarmee weer even helemaal terug bij zijn laatste weken, overlijden en de afscheidsceremonie half maart.

Deze week staat voor mij het herinneren en als gevolg daarvan onvermijdelijk het missen centraal.

‘Voor onze schoonzus en gezin heeft het veel meer impact’, gaat mijn interne dialoog door. Onze levens kruisten elkaar later als volwassenen af en toe en toch…

Vandaag voel ik extra de pijn. Het verdriet ligt  groot, log en zwaar om mij heen. ‘Hij is mijn oudste broer en hoort er gewoon te zijn’, hoor ik mijzelf ietwat nog altijd opstandig en tegen beter weten in zeggen.

Verjaardagen 

Ik kijk op de kalender en realiseer me dat er ondertussen al een behoorlijk aantal verjaardagen van familie en vrienden over gegaan zijn in herdenkingsdagen.

Het is een onverbiddelijk duidelijke wetmatigheid; alles heeft zijn tijd.

En uiteraard is hij nog steeds mijn oudste broer; alleen nu anders. In herinneringen, mooie verhalen en gezamenlijke avonturen.

Ook in dromen, waar de tijd niet bestaat en het mysterie van het leven zich soms openbaart.

Daarom is de pijn en het verdriet ook goed. Een dag om extra aan hem te denken en met elkaar vooral even stil te staan.

Automatisch zet ik de muziek weer op waar we allebei onze herinneringen aan hebben en even voel ik hem naast mij op de bank.

‘Wat zeg ik nu vandaag tegen je op jouw verjaardag’, vraag ik mijn broer een beetje ontredderd.

Ik moet lachen om zijn in de familie beroemde  en relativerende licht spottende reactie en weet het antwoord weer:

‘Proost en vier het leven Nu met elkaar’.

Luistertip: Sail Away, Randy Newmanhttps://youtu.be/HCRGrnhdNQE?si=HrTXmw8AuH2-0wuJ

Quote: rouwen is niet loslaten, maar een andere manier van vasthouden 

Het is deze week herfst geworden. Het weer houdt opruiming en geeft zijn allerlaatste warmte weg. De dagen worden alweer opvallend korter en de geur van de buitenlucht kondigt een nieuw seizoen aan. De zon straalt nu mildere warmte uit en het zonlicht heeft een aangenaam zachte gloed gekregen.

Het is dinsdag en tussen twee herfstige dagen in ontwaakt een haast surrealistisch warme en heldere nazomerse dag.

Mijn interne klok wint het van de wekker als ik om een paar minuten voor 4 am wakker word en met een glimlach opsta. Want eindelijk is het zover; we gaan weer wadlopen.

Holwerd

Na ons eerste nachtelijke kopje koffie en broodje vertrekken we met het gezelschap verdeeld over twee auto’s op weg naar Holwerd.

Onze poging  om de nachtelijke stilte te respecteren mislukt uiteraard door het dichtslaan van autoportieren, het starten van de auto’s en de vergeten spullen, waardoor dit ritueel zich nogmaals herhaald. Het is nog donker als we bij de boot naar Ameland verzamelen. Alleen, wij gaan lopen.

Gat in de dijk

De eerste kilometers gaan over de dijk richting Ternaard. Plotseling worden we geconfronteerd met vervlogen tijden.

Even verderop gaapt een groot gat van honderd meter en acht meter diep. De dijk is hier tijdelijk weggehaald om de berging van een Engelse bommenwerper Vickers Wellington HE346 mogelijk te maken. Deze werd op 26 juni 1943 door de Duitsers uit de lucht geschoten. De stoffelijke resten van vijf bemanningsleden waren nog aan boord.

We lopen verder en Luppo geeft een korte uitleg over de ‘slik omstandigheden’, de mate van het wegzakken, de mosselbanken en hoe te lopen. We stappen het wad op en lopen de eerste kilometers richting Ameland pal naast de paalhoofden die voor de meesten tot de middel reiken. Ze zijn bedoeld om de eb- en vloedstroom zoveel mogelijk bij de kustlijn weg te houden.

Stokken

Nu maken we dankbaar gebruik van hun aanwezigheid om ons evenwicht te bewaren. Ook de meegebrachte stokken helpen om min of meer verticaal te blijven gaan.

De stok heeft voor mij ook iets magisch; het geeft mij een gevoel van veiligheid en het levert een bijdrage aan ons unieke groepsgevoel. 

Nog even sta ik stil en denk aan de vijf jonge slachtoffers die na tachtig jaar worden geborgen. ‘Hoe kan het dat er eerst een dijk overheen is gelegd’, vraag ik mijzelf met verbazing af. Ik laat de gedachten maar los en loop verder.

Licht 

De zon komt op en het is stil. De lucht kleurt vele tinten en het wad is leeg. Slechts tien mensen lopen in deze uitgestrektheid en mogen genieten van wat de natuur ons vandaag geeft.

Het is dinsdag en we lopen over de bodem van de Waddenzee. Deze omgeving heeft een louterend effect op mijn staat van zijn en tilt mij even op naar een dieper bewustzijn.

Vanuit een spontane impuls van dankbaarheid beweeg ik mijn stok met beide handen omhoog om naar de hemel te reiken.

Het euforie gevoel is maar kort, omdat ik de kuil onder het waterslik even niet kan pijlen en plotseling een ‘luchtzak ervaring’ heb. Oftewel ik zak plotseling naar beneden en even dreigt een totale onderdompeling in het wad.

‘Gaat het goed’, vraagt mijn vriend Dick met een glimlach, want hij heeft mijn ritueel actie  gezien.

Vertraging

Het wad trekt, zuigt, verleidt en nodigt uit tot vertragen. We zien mosselen, veel mini zeesterren, zeegroenten, scharen (schelpen), in de verte een groep zeehonden en grote aantallen zeemeeuwen.

Even meen ik een wolf te zien, maar ik weet dat mijn magisch denken soms met mijzelf op de loop kan gaan en loop snel door achter onze gids Luppo aan, die de pas er stevig in heeft.

Moeder aller geulen

Want vertragen is ook gevaarlijk en er zijn nog meerdere geulen die genomen moeten worden. Het water komt onverbiddelijk op zijn tijd.

Ik voel de kracht van de stroming als we door de eerste geul waden. De stokken komen wederom goed van pas en gezamenlijk komen we veilig aan op de zandplaat.

De laatste en meest imposante geul heeft de bijnaam ‘de moeder van aller geulen’ en Luppo peilt de diepte, wikt en weegt en kijkt even naar Dieneke omdat waden tot de middel voor haar nog net geen zwemmen betekent.

Ameland 

Daar is de hoge duin nu vlak voor ons, de laatste meters waarin wad overgaat in land.

Dankjewel Luppo voor weer een veilige overtocht.

Dankjewel werelderfgoed waddengebied voor weer een unieke ervaring.

Dankjewel lieve vrienden voor deze mooie dag samen.

Luistertip: nothing’s happening by the sea, Chris Reahttps://youtu.be/M2nWTrjfZ3o?si=wsIzpad9XK_oC5Sr

Quote: als je wat gaat wadlopen, heb je wat.

‘Komt een man bij de dokter en hoort dat zijn bloeddruk te hoog is. ‘Niet al te verontrustend’, zegt de huisarts geruststellend. ‘Maar op de langere termijn  slecht voor je hart en bloedvaten’, is haar slotpleidooi om het pilletje aan te bevelen die de bloeddruk naar beneden moet brengen.

Avontuur

Terug van de huisarts besluit ik tot mijn ‘doorstart’ avontuur in de sportschool. Ik had namelijk het laatste jaar mijn sportbezoek nogal verwaarloosd.

Met mijn huisarts spreek ik af om te proberen zonder ‘de voorgeschreven medicatie’, mijn te hoge bloeddruk binnen een vastgestelde tijd naar beneden te dirigeren. 

Drie maanden 

Drie maanden uitstel, drie maanden om middels (intensieve) training op loopband en op- en onder gewichten vet te verminderen, spiermassa te bevorderen, voeding aan te passen en conditie te verbeteren.

Ook schakel ik topcoach Annemarie van mijn sportschool Mind & Motion in, om mij met voedingsadviezen en bijbehorende schema’s, intensieve inzichtelijke mind gesprekken, mentaal huiswerk en praktische adviezen voor het gebruik van de apparaten, te helpen om deze drie maanden tot een succes te maken.

Mijn huisarts gunt mij deze kans ook, al moet ze eerlijk zijn, zegt ze , want ze heeft er niet veel geloof in.

Want, ‘ik heb geen te hoog BMI, ik heb al een redelijk gezonde leefstijl, ik doe al bovengemiddeld aan beweging. Ik ben boven de zestig’.

De tijd dringt

Ik ben ondertussen al over de helft van de afgesproken periode. 

Ik bespreek met Annemarie mijn SMART doelen, vertel met enthousiasme over het resultaat van mijn moodboard opdracht, leg vooral de nadruk op plezier, flow, discipline en het verhogen van mijn zelfbewustzijn.

Ons evaluatie half uur is ondertussen al bijna uitgelopen tot een uur, we zijn beiden gegrepen door het enthousiasme om het ‘farmaceutische denken’  te verslaan.

Tot slot mag ik weer op het lichaamsanalyse apparaat en….

Ik ben weliswaar alweer een kilo kwijt, echter meer vet ten opzichte van spiermassa….

Even ben ik van slag. ‘Wat gebeurt er nu? Hoe kan dit’, denk ik paniekerig. Want ik sport nu veel en beheers me culinair qua voeding en alcoholische drank als een dolle.

Gelukkig heeft topper Annemarie veel kennis van zaken en legt mij rustig uit dat ik waarschijnlijk in mijn enthousiasme te weinig eet en dus te weinig eiwitten binnen krijg, waardoor het verlies van gewicht ten koste van mijn spiermassa gaat.

Het klopt; ik ken mijn valkuil van te gedreven zijn, te rigoureus bezig zijn, van het risico van ‘doorslaan’.

‘Blijf vooral goed en gezond eten en drinken ga lekker sporten en denk en handel in kleine stapjes’, zegt ze wijs en bemoedigend.

Supplementen 

Mijn gedachten gaan ondertussen ook naar mijn supplementen; ik heb ter ondersteuning de dagelijkse hoeveelheid magnesium, de visolie, de vitamine boost.

‘Ok, ik ben goed bezig’, prijs ik mijzelf.

‘Tot over twee weken voor de volgende evaluatie’, zegt mijn coach met een glimlach en ik loop het kantoor uit op weg naar de fitness ruimte. Voor de zekerheid neem ik alvast een banaan en een sportschool reep vol eiwitten en ga aan de slag.

‘Gewoon rustig doorgaan’ herhaal ik als een mantra in mijzelf.

‘Of zal ik toch ook nog die speciale olijfolie met een hoge waarde aan polyfenolen bestellen’? 

Luistertip: lose yourself, Eminemhttps://youtu.be/_Yhyp-_hX2s?si=0jS9DsRQfW-aOUXq

Quote: ik besluit tot nog een kleine stap en ervaar de grootsheid en kracht ervan.

Ik lees een advertentie van reisbureau ‘Primavera reizen’ waarin nogal dwingende tips gegeven worden om het zomergevoel vast te houden.

De meesten van ons zijn net weer terug van hun zomerse vakantie. De spullen staan bij wijze van spreken nog in de hal om opgeborgen te worden en er wordt alweer geadverteerd om toch vooral een nazomer vakantie te boeken.

Als ik de advertentie verder lees wordt er geïnsinueerd dat de zon thuis voorlopig niet meer gaat schijnen, waardoor we een tekort aan vitamine D gaan oplopen en wordt ons voorgehouden dat we zonder het boeken van een buitenland trip in een nazomer dip terecht zullen gaan komen. 

‘Of we alvast onze koffers weer willen gaan pakken voor een nazomer trip in september of oktober naar de Spaanse Costa’s of de Algarve’, aldus Primavera.

Ik begrijp het reisbureau ook wel weer. Het is hun werk om zoveel mogelijk vakanties te verkopen.

Echter is de advertentie wel erg dramatisch en het klopt gewoon niet. We gaan namelijk geen vitamine D tekort krijgen als we niet gaan. We komen niet in een nazomerse dip als we niet gaan.

September 

Het is september en het is  hier nog steeds af en toe zomers. Daarnaast krijg je ook in andere seizoenen vitamine D als je elke dag buiten komt en er zijn ‘thuis’ ook genoeg leuke dingen om een ‘dip te voorkomen.

Zomergevoel loslaten 

Naar aanleiding van deze advertentie ben ik mij weer vooral bewust dat ‘plezier’ en ‘vermaak’ vaak van buitenaf naar je toekomen (leuke dingen doen) , maar de echte ‘vreugde’ komt van binnenuit.

Mijn ongevraagd advies is om naast het eventuele melancholieke gevoel over de zomer die alweer voorbij is, je volledig onder te dompelen in al die andere mooie seizoenen die volgen.

De seizoenen 

Ik verheug mij zelf weer op de herfstige wandelingen en ook de verstilling van de winter met z’n huiselijke warmte en gezelligheid.

Het voorjaar met z’n frisheid en schoonheid van een nieuw en pril begin. Het jonge enthousiasme spat eraf om tot bloei te mogen komen.

Nu eerst maar eens de zomer durven loslaten en de herfst gaan beleven.

Dag zomer, tot de volgende.

Luistertip: sunny days, Armin van Buuren https://youtu.be/ST5wvpe6i80?si=s33a9840qpm8aM95

Quote: De essentie is om datgene te doen waar je blij van wordt.

Ik las over het begrip ‘kantelpunt’ in een artikel over de kwaliteit van een vijver. Lange tijd kon het ecosysteem zich wapenen tegen de constante sluipmoordenaar ‘vervuiling’. Maar op een dag was het genoeg geweest.

Er was een ‘point of no return’ bereikt. Het water ging dood met alles erin. Al het leven was eruit gehaald. ‘Ik laat deze laatste zin even bezinken’ en zoek de betekenis van ‘kantelpunt’ op.

Volgens mij is het woord vooral bekend geworden door de razendsnelle veranderingen in de natuur. Het is belangrijk om je bewust te zijn van het begrip ‘kantelpunt’, ook voor jezelf. Nieuwsgierig geworden wilde ik mijn huidige kantelpunt eens onder de loep nemen.

Het digitale woordenboek legt uit:

‘Een kantelpunt of ook wel tipping point genoemd, is een moment waarop een geleidelijke verandering een kritisch punt passeert waardoor er een grote verandering plaatsvindt’.

Mijn kantelpunt

Net als bij de vijver merkte ik dat ook in mijn eigen leven kantelpunten zichtbaar werden.

We hebben met elkaar gemeen dat we allemaal ouder worden. Als ik terugkijk op mijn ‘hardloopcarrière’, merkte ik dat de snelheid er langzamerhand steeds meer uit ging, totdat ik op een dag (kantelpunt) besloot dan maar helemaal te stoppen. Dit ging gepaard met behoorlijk veel dramatiek, omdat mijn lichaam steeds meer ‘Stop’ signalen ging afgeven en ik een ‘alles of niets’ mentaliteit had.

‘Zijn kantelpunten positief of negatief’, vroeg ik mij af en ‘kun je het beïnvloeden’?

Op zich is er niets mis met kantelpunten. Zij geven alleen maar het einde van een proces aan en hebben geen betekenis, behalve de betekenis die jij eraan geeft.

Een kantelpunt kan na bewustwording en het daarop volgende besluit ook de start zijn van een nieuw begin.

Een positief voorbeeld is gezonder gaan leven en meer bewegen na een ‘wake up call’.

Ik kreeg namelijk onlangs van mijn huisarts te horen dat ik een te hoge bloeddruk heb. Ik schrok, want dat kan mij toch niet gebeuren?

Ik ben weer meer gaan wandelen, snoep nu minder, eet gezonder, beperk alcohol en bouw na een te lange zomerstop mijn hardloopconditie gelukkig weer op. Momenteel tot maximaal tien kilometer, want ik besef dat in het leven verandering de enige constante is. 

Wat is jouw voorbeeld van een kantelpunt?

Luistertip: The Tipping Point, Tears For Fearshttps://youtu.be/yUp-ujO979U?si=Ct6O3Fo3IC6_n8X5

Ik weet  dat in onze huidige maatschappij eenzaamheid een groot probleem is en toch schrik ik van de cijfers (bron internet) die ik net lees.

‘In 2022 gaf 49% van de volwassen bevolking (18 jaar en ouder) aan eenzaam te zijn. Van de volwassen bevolking is 34% matig eenzaam en 14% voelt zich sterk eenzaam. Eenzaamheid komt iets vaker voor bij mannen dan bij vrouwen’.

‘Als bijna de helft van de Nederlandse bevolking aangeeft eenzaam te zijn ipv soms deze gevoelens te ervaren bij verlies en rouw, constateer ik dat we met z’n allen een mega groot probleem hebben.  

Welvaartsziekte 

De maatschappij is in mijn optiek al behoorlijk ziek met hoge koorts.

Er zijn waanzinnige inkomensverschillen en vermogensongelijkheid. 

Alles moet steeds sneller en efficiënter, je moet succesvol zijn, een leuk sociaal leven hebben, er goed uitzien.

In deze hectiek van ‘alle ballen in de lucht houden’, probeer je ook nog je kinderen liefdevol op te voeden, een sprankelende partner of vriend te zijn en in je latere leven je, indien van toepassing, bekommeren om de oude en steeds meer afhankelijke ouders en kleinkinderen.

Als je een huis hebt gekocht, kan dat alleen bij het hebben van een partner, om samen 

de ‘financiële eindjes aan elkaar te kunnen knopen ivm uit de hand gelopen kosten voor wonen.

Ook is het ondertussen de norm geworden om minimaal twee keer per jaar op vakantie te kunnen gaan naar ‘ver weg’. 

‘Stop’, roep ík vertwijfeld. Durf hier niet meer aan mee te doen!

Onze maatschappij is, naast dat we hier in ongekende weelde en vrijheid mogen leven, veel te egoïstisch en individualistisch geworden. Hier ligt volgens mij de kern van het probleem eenzaamheid.

Contact 

Contact is de motor van verandering las ik in het boek ‘Simpel’ van Louis Cauffman.

Alleen hoe doe je dat als je minder handig bent door een tekort aan sociale vaardigheden, probleemoplossend vermogen, een negatief zelfbeeld of op de voorgrond staande (mentale)  gezondheidsproblemen?

Doen

Laten we beginnen om mensen vooral te gaan waarderen om wie ze zijn, in plaats van ze te beoordelen om wat ze doen in onze maatschappij.

Laten we stimuleren om te stoppen met het klassieke marktdenken en meer te gaan denken in ruilen bv van diensten die je voor elkaar kan doen. 

Hoe

Laten we elkaar opzoeken en vooral vragen wat de ander nodig heeft.

Uit onderzoek weten we namelijk dat alleen ‘leuke dingen aanbieden’ sterk vereenzaamde mensen niet helpt. Ze komen na een ‘leuk’ evenement weer thuis en worden wederom geconfronteerd met hun eenzaamheid en niet helpende patronen en overtuigingen.

Herhaling is de kracht van de boodschap.

Vraag dus ‘Wat heb je nodig’?

En… haak niet af bij een ‘ik weet het niet’

Er wordt namelijk bedoeld  ‘ik weet het NOG niet’.

Voel jij je wel eens eenzaam?

Luistertip: while my Guitar gently weeps, George Harrison https://youtu.be/YFDg-pgE0Hk?si=1M3ksmOoiMGv5_jd

Zolang ik mij kan herinneren ben ik al een muziekliefhebber. 

Halverwege de zestiger jaren was ik een klein jongetje dat luisterde naar singles van de Beatles en de Rolling Stones. Mijn oudere broers bezaten deze platen en als jongste van vijf kinderen maakte ik er het meeste gebruik van.

In 1967 kwamen de Beatles met hún legendarische Sgt. Pepper’s Lonely Hearts  Club Band.

Mijn oudere zus had deze lp van haar toenmalige vriend voor haar verjaardag gekregen. Ik was 8 jaar en luisterde heel vaak,  languit gelegen op mijn buik in de woonkamer op het kleed bij de kachel, naar deze nog altijd magische muziek. 

We hadden onze eerste Phillips pick-up installatie, (platenspeler) waarbij de luidspreker in de klep zat, ideaal om als handige ‘koffer’ mee op reis te nemen, wat nooit gebeurde.

Ik was betoverd door deze bijzondere muziek en nogal onder de indruk. Later nog veel meer naarmate de muziekinstallaties beter werden en er technisch geavanceerde mogelijkheden kwamen om opnames digitaal te bewerken. (remastered) Ik hoorde opeens allerlei subtiele geluiden die eerder de luidsprekers niet of onduidelijk hadden gehaald.

Bewonderaar

Ik werd fan van de Beatles en kocht uiteindelijk al hun lp’s, al waren ze in maart 1970 al uit elkaar gegaan. Dat ervaarde ik destijds als zeer dramatisch. Het was het einde van een magisch tijdperk. Tegelijkertijd werd ik vooral ook fan van Paul McCartney en zijn latere band Wings.

Decennialang 

Sir Paul McCartney is muzikaal nog steeds actief en ‘gaat al decennialang mee’. Het is zo mooi dat ondertussen al drie generaties kunnen genieten van zijn muziek en concerten. Net zoals de andere grote en ondertussen bejaarde muzikanten, zoals onder andere de Rolling Stones. 

Held

Nog zo’n muzikale held is Boz Scaggs. Hij is al vanaf halverwege de zestiger jaren tot nu muzikaal actief en heeft vele hits op zijn naam staan.

Rond het begin van de jaren 2000 kreeg ik op mijn verjaardag een gebrande cd van Boz. Het branden van cd’s was in de jaren negentig tot ongeveer 2010 een populaire manier om op een goedkope manier muziek op te slaan.

Ik keek mijn vriend wat glazig aan. ‘Ik ken hem niet’, zei ik en zette nieuwsgierig geworden gelijk zijn muziek op.

‘Hij is al veertig jaar actief’, zei de vriend verbaasd lachend. 

Jarenlang had ik thuis standaard de radio op Hilversum (Radio) 3 aanstaan en stelde mij voor dat elke keer als Boz Scaggs door de dj werd aangekondigd, ik toevallig net de deur uitging en op deze manier hem veertig jaar gemist zou hebben.

Ik ben vanaf dat verjaardagsfeestje trouwens ook bewust liefhebber van zijn muziek geworden. Hij neemt mij met zijn kenmerkende stem mee door verschillende sferen van romantiek, omarmt mij met zijn soms funkie en vervolgens ook bluesy vibes. Ik word altijd heel rustig van zijn muziek.

Uit mijn tijd

‘Ha, dit nummer is uit mijn tijd’, zegt een vriendin op een feestje als ze een hit van weleer hoort.

Ik glimlach, want dit nummer is weliswaar uit de jaren negentig. Boz Scaggs speelt nu nog steeds de sterren van de hemel. 

‘Je bedoelt dit nummer is uit de tijd toen je een tiener was’, zeg ik een beetje belerend.

Want elke tijd, elke periode is van jou, alles is jouw tijd. Anders lijkt het alsof Dat het optimum uit jouw leven was….

Ik hoop ook nog een tijdje mee te gaan om elke dag, elke periode  van mijn leven te kunnen omarmen.

Luistertip: Tomorrow Never Knows, The Beatles https://youtu.be/m4BuziKGMy4?si=v6zenvpYCv7G_K7x

Mijn knuffelbeer

We staan op Vancouver International Airport. De vakantie is helaas alweer voorbij. ‘Wat zijn die weken omgevlogen’, zeg ik berustend, vermengd met een vleugje melancholie over datgene waar ik nog graag een tijd mee door wil  gaan.

De dag ervoor had ik een sleutelhanger, met mini knuffeltje eraan bengelend, gekocht. Dit in de veronderstelling dat het een beertje zou zijn.

Ok, het was dus geen beer, wel een das herkenbaar aan zijn brede staart. ‘Niet zo slim van mij’, constateer ik en dus volgt er een herkansing.

Vandaag besluit ik alsnog, voordat we in het vliegtuig stappen, om een mooie grote knuffelbeer te kopen.

Vancouver Island heeft heel veel  beren rondlopen en ik ben er nul tegengekomen. Mijn relatie met de beer was het beste te omschrijven als een haat/ liefde verhouding. Ik wou een beer ontmoeten en ook weer niet.

‘Dan maar een ontmoeting op knuffelgebied’, denk ik en kies een mooie lieve beer uit het winkelschap. Met deze handeling alleen al transformeert dit anonieme speelgoed tot ‘Mijn Beer’. Ik voel gelijk veel connectie.

Ik vraag de kassa medewerkster hoe de beer heet. Ze kijkt mij glazig aan. Pas als ik zeg dat dit een grapje is, verschijnt er heel even een beleefde glimlach op haar gezicht.

Ruimte 

Ik stop Beer vervolgens in mijn kleine handbagage rugzak en zorg dat de rits een beetje open blijft staan, zodat het kopje erbovenuit steekt.

‘Wat’, zeg ik verdedigend als mijn levenspartner overduidelijke non verbale signalen uitzend, gepaard met verontwaardigende geluiden. Tenslotte zegt ze dat dit absoluut niet kan.

‘Ik ben 65 en hou van knuffels’, zeg ik provocerend opgewekt en glimlach om de situatie.

Thuis

We zijn alweer een tijdje thuis en kijken terug op een prachtige vakantie, waarbij naast alle indrukwekkende (Wildlife) natuur het fijne contact met onze familie het allermooiste was. Mijn knuffel heeft een plekje in huis gekregen en ik zit nog in de overwegingsfase om Beer te houden, of aan mijn kleinzoon te geven.

Knuffels 

Ik ben mij in de wereld van knuffels gaan verdiepen en het blijkt dat 1 op de 3 a 4 volwassenen met een knuffel slaapt.

Er worden verschillende verklaringen gegeven.

Naast gewoonte, helpt het ook bij angsten, geeft het troost en een gevoel van veiligheid. Ook kan het helpen ter ondersteuning van het gevoel van zelfvertrouwen.

Gezelschap 

Ik kijk het gezelschap rond en realiseer me met een glimlach dat een kwart van de aanwezigen met hun knuffel slaapt.

‘Misschien moet ik dit bespreekbaar maken’, overdenk ik en dan is het vervolgens leuk om je knuffel eens mee te nemen naar  een feestje.

Of zullen we dit toch maar een  goed bewaard slaapkamer geheim laten blijven? Ondertussen besluit ik Beer te houden.

Liefs en knuffel van Tonie

Luistertip: let me be your Teddybear, Elvis Presley.https://youtu.be/NkDbk-egHH4?si=wIiecd8x6Aw4VAd8

Quote: bear with me