Categorie: 2024

Ik ben een groot liefhebber van de warmte en behaaglijkheid van een beheersbaar vuur. Het heeft naast bovenstaande voordelen ook iets rustgevend. Zittend rondom of voor het vuur, starend naar de kleurrijke vlammen. Mijn gedachten worden door deze focus, deze meditatieve staat altijd zachter en milder. Kortom het werkt voor mij zeer ontspannend.

Wij zijn in het gelukkige bezit van een houtkachel, open haard buiten op de veranda en een zelfgemaakte vuurplaats achter in onze tuin. Keuze genoeg dus en we maken er geregeld gebruik van. In de wintermaanden scheelt het ook gasverbruik en in de zomermaanden levert het buiten veel gezelligheid op en een voor mij significante bijwinst; het houdt muggen op afstand. Helaas is het ook mede verantwoordelijk voor de (wereldwijd) twee procent CO2 uitstoot en is het ook niet  gezond door de uitstoot van fijnstof.

Er is nog iets waar we rekening mee moeten houden; de veiligheid, want vuur impliceert ook ‘spelen met vuur’. Een onschuldig lief vlammetje kan uitmonden in een alles vernietigend drama. Hiervan zijn er heftige voorbeelden en dat terwijl de natuur al zo kwetsbaar is.

Alarm

Ook loert het potentiële gevaar er ook in de thuissituatie. Tot nu toe zijn onze rookmelders heel irritant alleen maar ‘spontaan’ afgegaan. Als een soort van wet van Murphy geven ze altijd hun zinloos loos alarm midden in de nacht. En toch wil ik ook niet zonder deze hulpmiddelen.

Ik ben mijn gehele leven al extra alert op (brand) gevaar. De oorsprong hiervan ligt in mijn verre verleden en onlangs kwam ik ‘de foto’ van de brand van onze zaak weer tegen. Op 15 mei 1968 schreef het NRC:

‘ De schade voor het Prinsenhof bleef beperkt tot een geblakerde muur. De grote hoeveelheden leder en rubber, veroorzaakten reusachtige, zwarte rookwolken die het pand van de firma Willem Roerdink & Zn totaal verwoestte.’

Brand

Omdat tijd relatief is voelt het soms als gisteren. ‘Ik kom thuis van mijn schoolreisje. Ik ben tien jaar en de buurvrouw vangt mij op. Even later fiets ik (alleen) naar het centrum en stuit op een grote menigte belangstellenden. Onze schoenengrossier zaak staat in lichterlaaie’.

Enkele jaren geleden sprak ik erover met mijn oudste broer Wim. Hij werkte toentertijd ook in de zaak en vertelde dat mijn (onze) vader tussen de middag in Delfzijl op de dijk stond en rookwolken boven Groningen zag. Hij wist intuïtief dat het zijn zaak moest zijn, die hij met zijn andere twee broers bezat. Waarschijnlijk door de immense rookwolken en het gegeven dat er die dag nieuw dakleer op het platte dak van de uitbouw gemaakt (gebrand) zou worden? Hij maakte zich waarschijnlijk al zorgen? 

Ik heb er nooit met hem over gesproken en zowel mijn vader Anton (overleden 1980), alsook mijn oudste broer Wim (overleden 2024) zijn helaas niet meer onder ons.

Heden en verleden 

‘Hoe zou het heden eruit hebben gezien, als deze familie geschiedenis anders was verlopen’, mijmer ik en leg extra voorzichtig nog een houtblok in de open haard op de veranda.

Luistertip: Burning Down the househttps://www.youtube.com/watch?v=_3eC35LoF4U

Quote: Blijf het vuur in jezelf stoken, laat je oerkracht ontwaken en sta in vuur en vlam voor jouw leven.

Apocalypa

Het is de apocalypse. Eten is schaars, mensen rapen bij elkaar wat ze kunnen, van wat er over is tenminste. Ik heb de gave om door muren heen te lopen en vrij door de aarde te vliegen. Dit maakt het makkelijker om eten te vinden, blikjes, flesjes et cetera. Het is bij lange na niet de meest bizarre droom die ik heb gehad, maar zou maf genoeg moeten zijn om te kunnen erkennen dat het niet gewoon is. Waarom vind ik door muren lopen dan normaal? Waarom besef ik niet dat ik droom?

Bewust dromen

Ik ben bezig met droomyoga. Dat gaat erom dat je bewust wordt van dat je droomt; zogenaamd lucide dromen. Yoga betekent de eenwording van lichaam en geest of in dit geval dat de nachtelijke droom één wordt met de alledaagse fysieke droom werkelijkheid. Lucide dromen heeft vele volgers met mensen die deze de kunst beoefenen, met verschillende motivaties (plezier, genezing, verlichting) en verschillende niveaus van succes. 

Maar hoe word je succesvol in bewust dromen? Er zijn onwijs veel technieken voor en het is een persoonlijke reis om te ontdekken wat voor je werkt. Het gaat niet over 1 nacht ijs, of over 1 nachtje slapen.

Instructies

Lucide dromen is geen talent, het is een vaardigheid met veel manieren om te trainen. Een belangrijke techniek is om continu te checken of je niet OP DIT MOMENT aan het dromen bent. 

Je moet veel ‘reality checks’ doen. Ik vraag mezelf dus de hele dag af of ik ‘droom’. Kan ik nu wegvliegen? Door muren lopen? Mijn neus dichtknijpen en er toch doorheen ademen?

Je moet het checken om het zeker te weten. 

Als je het lang genoeg blijft doen wordt het een gewoonte en als het een gewoonte genoeg is, dan ga je het ook in je droom doen. Duw je je vinger dwars door je hand heen dan heb je kans dat je aan het dromen bent (en het hopelijk ook beseft). Het probleem is alleen dat we de gekste dingen doen in dromen, maar alsnog niet beseffen dat we dromen.

Onbewust dromen

Het raakt een pijnpunt. Want onze dromen zijn willekeurig, chaotisch en onbewust, omdat we dat overdag ook zijn. We nemen onze fysieke wereld continu voor ‘waar’ aan, met alle tienduizend aannames die erbij horen. Hoe vaak trek je in twijfel of je wel bestaat? Of dat je op een stoel zit en niet op een regenboog met gekke kleuren? Waarschijnlijk minder dan 3 keer per dag.

Voor de meesten is het moeilijk om focus te hebben. De meesten dwalen af na 1 minuut, of beter gezegd na 10 seconden. Maar dat is niet onze schuld, het is de schuld van de media. Grapje, ehem.

Het komt hierop neer: Als je niet kritisch bent op je realiteit overdag, ben je niet kritisch s ’nachts en bedenkt je onbewuste een leuk verhaaltje voor je om de dag te verwerken want tja, jij bent afwezig.

Het goede nieuws

Het goede nieuws is dat je kan trainen bewuster te worden overdag zodat je ook bewuster bent s’nachts, of vice versa. Dan heb je een vrij speelveld voor je waarin je kan vliegen, experimenteren, je demonen trotseren, een examen oefenen, naar Bali gaan, enzovoorts. Mijn persoonlijke favoriet is dingen laten ontploffen.

Het is maar een droom

Als je in een nachtmerrie zit en je schrikt wakker dan weet je ‘gelukkig, het was maar een droom’. Als je denkt aan nare dingen overdag schrik dan ook eens wakker en denk ‘gelukkig, het is maar een droom’. Als je in een nare situatie zit die je aangrijpt, denk dan eens ‘het is oke, het is maar een droom’.

Het is leuk om te beseffen dat je droomt. Je krijgt een nieuw moment cadeau, een vers begin, een pallet aan keuzes met als enige grens hoe gek je jezelf toestaat te zijn. Weltrusten!

Luistertip The Tech Thieves – Daydreamhttps://www.youtube.com/watch?v=Ms36g6axoYI

Quote: I was asleep, but now i am awake -Osho

Deze week ben ik solo aan het fietsen door Nederland. Basic tentje, handige kliktassen mee en een ‘ongeveer’ route door Nederland en Duitsland. Dit keer geen handige Garmin die mij met piepjes naar de verschillende richtingen dirigeert. Ik volg een combi van eigen inzichten en fietsknooppunten. Hierdoor kom ik soms op de mooiste plekken, maar ook langs snelwegen en af en toe ben ik even helemaal de weg kwijt. Google Maps en contact met behulpzame mensen helpen mij dan weer op weg. ‘Dit avontuur is ontspannen, vermoeiend, prachtig en soms lelijk’, bedenk ik mij. In de AH van Ommen kreeg mijn week een filosofische inslag.

Koffie

Ik ben moe en voel de honderd km fietsen in m’n lijf. Tot mijn vreugde zie ik een koffieautomaat midden in de winkel, inclusief koffietafel en stoelen. Een oudere meneer zit geconcentreerd in zijn notieblokje te schrijven. Na even geïnformeerd hebben naar mijn (fiets) welzijn, gaat hij helemaal los op zijn eigen filosofische beschouwingen over het leven in het nu. ‘Er is geen verleden en geen toekomst’, legt hij mij uit. ‘De kunst is om deze los te laten en in het Nu te leven’.

Ontspannen

Hij geeft mij een rijtje tips om dit te realiseren en deze krijgen een ietwat dwingender karakter, als ik vertel vaak te oefenen met zintuigelijk waarnemen om uit het hoofd en in het moment te komen. ‘Omdat ik wil ontspannen’, voeg ik er behulpzaam toe. ‘U moet helemaal niets willen’, legt hij enigszins belerend uit. Want dan gaat u weer naar uw hoofd’.

‘U bent een filosoof’, zeg ik en benoem dat ik moe ben en dus niets meer van de conversatie kan opnemen. Ik wil namelijk uit ‘deze Nu situatie’ om straks op mijn matje bij mijn tent te kunnen liggen. Daarvoor is nog aardig wat werk te doen. ‘Dan mag u het laatste woord’, zegt hij toegeeflijk. ‘Succes met het schrijven van uw boek’, zeg ik en sta op.

Op de camping

Even later ben ik op een heerlijk rustige camping aan de Vecht. Mijn tentje staat en ik geniet van de ruimte, de stilte en het kunnen rusten van mijn vermoeide lichaam. ‘Wat een bijzondere ontmoeting’, denk ik en neem nog een slok van mijn koffie.

Door het gesprek ben ik even meer de observant van mijn eigen gedachten geworden en besef dat ik vol verhalen zit die of in het verleden zich afgespeeld hebben, of in ‘dat wat eventueel komen gaat’ mij bezighouden. Zijn aanwijzing om alles te accepteren van datgene wat zich aandient is een prachtige oefening. Ik begrijp nu beter zijn ietwat voor mij irritante opmerking ‘U moet niets willen meneer’.

De zadelpijn (last van mijn billen), de hongerklap (te weinig eten bij me), de moeheid. Maar ook de tegenwind, de tegenvallende camping en andere uitdagingen kan ik accepteren zoals het is en daarmee wordt het veel meer ontspannen. ‘Uiteraard is het wel goed om te evalueren’, praat ik tegen mijzelf. Dus er komt een met gel gevulde zadeldek en kijk ik in het vervolg toch van te voren of er leuke campings voor de sportieve fietser in de omgeving voor mijn doel van de dag aanwezig zijn.

Het Nu

‘Het voordeel van mijn heftige vermoeidheid is dat ik even heel makkelijk in het Nu ben’, en val als een blok in slaap.

Luistertip: the living years, Mike & The Mechanicshttps://www.youtube.com/watch?v=P1eG6tGXRxQ

Quote: Als je in het heden leeft, is elk moment een wonder

Kan ik nu alweer schrijven over het klimaat’, vraag ik mijzelf wat aarzelend af. Ik las namelijk een artikel in de krant (Trouw zaterdag 27 april) over klimaatpaniek en hoe deze te tackelen. En weer ben ik mij even volop bewust dat we dit aandacht moeten blijven geven, ook al is soms irritant, gedoe en ligt het vooral aan de manier waarop de maatschappij functioneert. Alleen zijn wijzelf deze maatschappij.

De woorden en de artikelen over ‘het klimaat’ breiden zich ondertussen ook steeds meer uit. We hebben het nu ook al over klimaatdepressie. Want op dit moment (en al langere tijd sluipend) raken steeds meer mensen klimaat moedeloos tot depressief. Er zijn trouwens ook steeds minder mensen die de dreiging voor de aarde bagatelliseren, echter we gaan desondanks vooral gewoon door met een levensstijl die de dramatische opwarming zal versnellen. Ik moet denken aan de uitspraak ‘Na mij de zondvloed’ (het zal mijn tijd wel duren) en voel een steek in mijn maag, want ik zie in gedachten mijn kinderen en kleinkind, want wanneer het dichtbij is, wordt het pas diep gevoeld.

We leven nog steeds ons gewone luxueuze (en te vaak) vervuilende leventje; vanuit machteloosheid, moedeloosheid, boosheid op de grote vervuilers, of gewoon uit gewoonte, omdat het gewone leven ogenschijnlijk gewoon doorgaat. Ik moet eerlijk bekennen dat er af en toe ook een ‘klimaatmoeheid’ over mij heen komt.

Wakker

En toch moeten we wakker worden en blijven, elkaar wakker schudden, het erover hebben, bespreekbaar maken, ook al schuurt het, ga je zelf toch ook weer met het vliegtuig. (zoals ons geplande familiebezoek in Canada) of met die cruise, of rij je nog altijd je auto op fossiele brandstof etc. etc.

Een gesprek over het klimaat moet vooral aan de orde van de dag zijn, tot vervelends toe en verder. Zo gewoon worden als de ‘hoe is het’ vraag. Bijvoorbeeld ‘Hi hoe is het met je en nog klimaat gedachten en acties gehad vandaag’?

Heeft dit zin? Ja, dit heeft zin. Want het heeft alles met bewustwording te maken en dwingt ons om te blijven nadenken over de stappen of stapjes die we zelf kunnen zetten.

Vlinder

Hierbij moet ik denken aan de metafoor van de vlinder, die door zijn vleugels te bewegen een piepklein zuchtje wind veroorzaakt, die onderweg steeds meer aanzwelt en uiteindelijk een storm aan de andere kant van de wereld veroorzaakt of in ieder geval kan veroorzaken (uit de chaos theorie). Het heeft dus zin om grote en zeker ook kleine stappen te zetten. Alles heeft namelijk effect;

Als ik een snoeppapiertje laat vallen en raap het niet op. (Raap het op)

Als we het over onze fijne vakanties hebben en we bespreken niet de impact ervan. (Sta in ieder geval even stil bij je gevoelens en benoem dit)

Als ik vlees uit de winkel koop wat ten koste gaat van het dierenwelzijn.(koop tenminste geen vlees wat ten koste gaat van dierenwelzijn)

Als ik de tuin aan het besproeien ben met leidingwater en besef dat ik een regenton kan aanschaffen. (Dat moet ik zelf nog steeds doen)

Tippingpoint

Ik lees over het akelige tippingpoint dat steeds dichterbij komt en dan zijn maatregelen om de versnelde opwarming tegen te gaan, onomkeerbaar en is het dus jammerlijk te laat.

Goed nieuws

Besef vooral ook dat ogenschijnlijke kleine positieve acties ook een tippingpoint hebben met kans op mega positieve effecten.

Blijf dus denken en handelen in mogelijkheden.

Fijne zomer allemaal.😎

Luistertip: the climate change songhttps://www.youtube.com/watch?v=k3yL_1L85Mk

Stel jezelf dagelijks de vraag: is datgene wat ik doe helpend of beschadigend?

‘Alweer is het zaterdag’, denk ik anti – berustend. Automatisch moet ik ook weer denken aan de uitleg van schrijver Douwe Draaisma over ‘waarom de tijd sneller gaat als je ouder wordt’.

Ik kan het nooit goed uitleggen en daarom zoek ik het nogmaals op. ‘Je lichaam kent een aantal interne klokken, die met het stijgen der jaren langzamer gaan lopen. Daardoor lijkt de rest van de wereld te versnellen’. Aldus de professor.

Ik lees het en begrijp er geen snars van. ‘Dat de interne klok langzamer gaat, moet toch juist vertragend werken en dus positief zijn’, overpeins ik. Het klinkt als een ‘dubbele binding’, waarbij een individu tegenstrijdige berichten ontvangt en in verwarring achterblijft.

Enigszins koppig doe ik de test die ik allang wilde doen; ik zet de wekker voor mij op tafel, zo eentje met seconde wijzer, inclusief irritant tik geluid. Stel het alarm over zestig minuten en ga aan tafel zitten wachten. Geen afleiding, alleen de wekker en ik gezeten aan de lege tafel. Ik staar naar de secondewijzer die consequent de seconden en minuten wegtikt.

‘Wat ben je aan het doen’, vraagt mijn vriendin, die met een mand vol wasgoed de kamer binnenkomt. ‘Ik probeer me te concentreren’, antwoord ik met lichte irritatie. Eigenlijk voel ik me schuldig omdat zij actief is in onze huishouding en ik alleen maar zittend aan de tafel naar een wekker staar, dus vul ik het aan met ‘ik probeer de tijd te doden’. ‘Ok’, zegt ze zoveel mogelijk neutraal en ik laat het maar los, want mijn aanvulling, die ík letterlijk bedoel, klinkt helemaal niet aardig. Het wordt er alleen maar mistiger van. Door de irritatie is de tijd ondertussen al wel lekker opgeschoten. ‘Wat is de oogst van dit experiment’, hoor ik de betweterige groepstrainer in mijzelf vragen.

‘Dat nietsdoen en alleen staren naar zo’n K.. wekker van de HEMA de tijd langzamer doet gaan. ‘Het wordt er alleen niet leuker van om met leegte  tijdswinst te creëren’, antwoord ik mijzelf retorisch. Ik accepteer dus liever dat alles in het leven toch allemaal in een rap tempo voorbij gaat. Dan maar vooral de focus op het doen wat ik graag wil en ervan genieten en de weemoed van het voorbij gegane accepteren.

Ondertussen is het Zaterdagavond geworden

Nico Dijkshoorn en zijn band (Hank5) speelden hun rock en roll afgewisseld met vlijmscherpe verhalen en andere briljante kleinkunst.

En ik was erbij.

Ik zag een grijze man met baard en zekere leeftijd op een klein knus podium met schemerlicht. Gekleed in een ruim zittend verschoten Tshirt en dito spijkerbroek, die zo uit de kledingbak van de inbrengwinkel van het leger des Heils gehaald kon zijn. En dat boeide hem dus helemaal niet, want ik zag een ‘jonge’ levenslustige enthousiaste man op gympies die de sterren van de hemel speelde en ons in Westeremden meenam in zijn onnavolgbare creatieve eigenzinnige tijdloze gedachten die hij middels korte verhalen ‘voor bij de kachel’ de zaal in slingerde.

Indrukwekkend was ook zijn vertraagde rap vertolking ‘Don’t look back’, van Mick Jagger en Peter Tosh, een Lou Reed song, een song van the Band en een eigen bewerking van een Bob Dylan song. Al mijn favorieten op een rij. Mijn avond kon niet meer stuk.

Pauze

Ik complimenteerde Nico met deze prachtige uitvoering die we eerst niet herkenden vanwege de vertraging. ‘Oorspronkelijk is dit nummer van The Temptations’, legde hij uit en complimenteerde ons met zo’n fijne eet – en concert gelegenheid hier in de Parel van het noorden.

‘Ik ga weer verder spelen, want de avond is altijd te kort zoals jij als geen ander weet’, knipoogde hij naar mij en gaf mij een bierviltje met zijn telefoonnummer erop gekrabbeld. ‘Voor als je er verder over wil praten’. ‘Je kunt me altijd bellen’ , riep hij nog net hoorbaar bovenuit het gezellige kroeggeluid en zette vervolgens met de band het krachtige ‘Rock ‘n’ Roll’ van Lou Reed in.

Eetcafé Roode Haan eten & drinken 

Ik nam het laatste hapje van de te overheerlijke homemade waddenmix sinsappelkwark taart en verwerkte nauwelijks dat het alweer op was. Godzijdank schoof Joke liefdevol haar laatste stukje taart naar mij, wat het afscheid nog even uitstelde.

‘Dit is het laatste nummer’, legde Nico uit. Gelukkig deed hij dat inclusief een uitgebreid verslag over zijn innige vriendschap met Lou. 

Ze speelden onroerend mooi. Lou zou hem feliciteren met deze schitterende vertolking en hem vervolgens uitnodigen om met hem mee te spelen bij een volgend concert in New York. ‘Misschien in de hemel’, dacht ik, want Lou is helaas al sinds 27 oktober 2013 niet meer onder ons.  

Ik bleef aan het einde nog even doorklappen, maar de band was al geheel eigenzinnig z’n eigen ding aan het doen; namelijk onderweg naar morgen, want de wereld draait door.

Luistertip: there is no time, Lou Reedhttps://www.youtube.com/watch?v=_ZuSKJ4Q38w

Uitgaanstip: https://www.roodehaan.com